Met Krant van de Aarde het voorjaar tegemoet!

Zo blader je nog trots door de feestdagenspecial en zo ligt er al weer een nieuwe Krant van de Aarde in de winkels. Nu met een nieuwe lay-out, waardoor het veel meer echt een krant is om te zien dan een magazine. Behalve lifestyle willen we namelijk steeds meer nieuwsverhalen gaan brengen over onderwerpen als klimaat, milieu, energietransitie en innovatieve ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid. Lees jij Krant van de Aarde al? En wat vind je van de nieuwe opzet? Laat het me weten in de comments!

Zelf blijf ik iedere twee maanden een mooie agenda samenstellen vol met toepasselijke activiteiten. Met een schuin oog kijk ik daarbij al naar de Dag van de Aarde op 22 april, nog 69 dagen en dan is het al weer zover! Maar eerst komen er nog genoeg andere evenementen aan waarmee je direct of indirect iets voor de Aarde kunt betekenen.

Bijenwerkdag 15 en 16 maart

Wilde bijen zijn heel belangrijk voor onze voedselvoorziening én voor het behoud van de natuur.  Tachtig procent van alle Nederlandse plantensoorten is afhankelijk van bestuiving door wilde bijen en andere insecten. Toch hebben wilde bijen het niet makkelijk in Nederland. De helft van alle 359 soorten is bedreigd. Om de wilde bijen te ondersteunen organiseren de provinciale Landschapsbeheerorganisaties samen met vele vrijwilligers en in samenwerking met Nederland Zoemt op 15 en 16 maart voor de tweede keer de Bijenwerkdag.
De grootste bedreiging waar de wilde bij mee te kampen heeft, is gebrek aan voedsel en nestgelegenheid. Dit is een direct gevolg van de intensieve grootschalige landbouw, de verstedelijking en het strakker en efficiënter beheer van het openbare groen. Bijen worden niet blij van gazons als een biljartlaken en bermen waaruit alle bloemen zijn verdwenen.
Met Nederland Zoemt wordt gezorgd voor structureel meer voedsel en nestgelegenheid voor wilde bijen. Dit gebeurt ook op de landelijke Bijenwerkdag. Om het aantal nestgelegenheden te vergroten worden er bijenhotels gebouwd, open zandplekken gecreëerd en steilwandjes aangelegd. Tevens kan de voedselvoorziening (nectar en stuifmeel) worden verbeterd en daarom worden kruiden, bloemen, struiken en bomen geplant.

Nationale Week zonder Vlees 11 t/m 17 maart

In de week van 11 t/m 17 maart wordt voor de tweede keer de Nationale Week zonder Vlees gehouden. Vorig jaar maart vond de eerste editie plaats. Samen met 56 partners uit de voedingsindustrie wist Isabel Boerdam, bekend van het blog en boek de Hippe Vegetariër, een nationale campagne te realiseren met 32.000 geregistreerde deelnemers. Ook nu weer kunnen geïnteresseerden zich online aanmelden om mee te doen.
Een in september gehouden enquête onder de deelnemers van 2018 wijst uit dat het daadwerkelijk een campagne was met landelijke dekking, die geleid heeft tot de gewenste gedragsverandering. De jongste deelnemer was 13 jaar, de oudste 85 jaar, met 50 procent tussen de 26 en 55 jaar. Alle Nederlandse provincies bleken vertegenwoordigd, met de meeste deelnemers in Utrecht, Zuid-Holland en Noord-Holland (respectievelijk 14, 13,5 en 12 procent) en de minste deelnemers in Friesland, Groningen en Zeeland (respectievelijk 3,5, 4,5 en 5 procent). Ongeveer de helft van vleesetende deelnemers (47 procent) geeft aan na zes maanden nog steeds structureel minder vlees te eten dankzij de campagne. Boerdam: “De Nationale Week zonder Vlees heeft daadwerkelijk de gehoopte gedragsverandering teweeggebracht. We staan te popelen om er dit jaar een nóg groter succes van te maken. Op naar minimaal 50.000 geregistreerde deelnemers!”
De milieubesparing die in één week gerealiseerd kan worden, benadrukt het belang en de relevantie van een dagje minder vlees als onderdeel van het Nederlands eetpatroon. Boerdam: “Elke dag vlees of vis eten is niet meer van deze tijd, een flexitarisch eetpatroon moet de nieuwe standaard worden in Nederland. Als we dat voor elkaar krijgen, leveren we al een wezenlijke bijdrage aan onze klimaatdoelstellingen.” Wanneer je als één volwassene een week geen vlees eet, bespaar je in zeven dagen: 130 liter water, 75 km autorijden aan CO2-uitstoot en 770 gram dierenvlees (een halve kip).

Theater: DE roep van de orka 3 april t/m 10 mei

Ga met avonturier Melvin Redeker in de boeiende theatervoorstelling De Roep van de Orka mee op reis onder de golven, door de laatste wildernis van onze blauwe planeet. Melvin verstopt zich op de zeebodem, daar waar orka’s jagen op zeehonden. Op zoek naar de mysteries van de oceaan ontmoet hij niet alleen orka’s, maar ook haaien, nieuwsgierige bultruggen en zachtaardige killer whales.
Redeker maakte met zijn  vrouw Fiona diverse expedities naar een plek, vierhonderd kilometer boven de poolcirkel, waar jaarlijks een groots natuurspektakels plaats vindt. Honderden orka’s komen samen om te jagen op haring die overwintert in de fjorden tussen de besneeuwde bergpieken van Arctisch Noorwegen.
Ieder jaar weer trekken de orka’s vanuit de Atlantische oceaan de Noordzee in.  Ze schuimen de kust af op zoek naar een maaltje zeehond. Of ze volgen boten die op makreel vissen. Over deze orka’s is maar weinig bekend. Waar zijn ze in andere delen van het jaar en wat eten ze dan? Wil je een kijkje nemen in hun wereld, dan zul je het water in moeten.
Redeker deed dat en kan er boeiend over vertellen, ondersteund door eigen foto- en filmmateriaal. Tijdens de ruim twee uur durende voorstelling neemt hij ons mee in zijn wereld onder water. “Na vijf jaar voorbereiding is het zover. Ik verstop me op de zeebodem, daar waar de orka’s jagen op zeehonden.  Ik staar in een muur van blauwgroen zeewater. Het wachten duurt lang. Dan zie ik schimmen op me afkomen. De silhouetten worden snel groter en ik herken hun zwart-witte tekening.”
De theatertour omvat zeven voorstellingen die in de periode tussen 3 april en 10 mei worden gegeven, op diverse plaatsen door het hele land.

Tentoonstelling: Chris Lebeau t/m 1 december

Van pauwen tot ibissen, van paardenbloem tot esdoorn: in de tentoonstelling Chris Lebeau I Flora en Fauna beleef je de planten- en dierenwereld zoals sierkunstenaar Chris Lebeau (1878-1945) deze zag. Met de natuur als inspiratiebron ontwierp hij fraaie en vernieuwende patronen voor damast, batik en trijp in de stijl van de art nouveau. Om te kunnen laten zien hoe hij dat deed, worden niet alleen veel eindresultaten, maar ook ontwerpen gepresenteerd. Zo schetst het Textielmuseum in Tilburg een mooi beeld van de veelzijdigheid van Lebeau als ‘textielkunstenaar’.
Aan het begin van de twintigste eeuw wordt de natuur de belangrijkste inspiratiebron voor sier- en nijverheidskunstenaars in Nederland. Ook op teken- en nijverheidsopleidingen wordt het roer omgegooid. In 1904 gaat Chris Lebeau, in Amsterdam opgeleid, lesgeven op de Haarlemse Kunstnijverheidsschool. Hij trekt met zijn leerlingen de duinen in en bezoekt dierentuin Artis. Het ‘natuurtekenen’ wordt steeds gangbaarder op de opleidingen. De echte plant wordt bestudeerd vanuit verschillende hoeken; de gekozen bloem of bladeren worden in een passende meetkundige vorm gevat en daarna verder gestileerd.
Lebeaus technieken en tekeningen vallen in de smaak bij textielbedrijven. Niet alleen damasten tafelkleden – over een periode van veertig jaar maakte Lebau bijna zestig ontwerpen -, maar ook meubelbekleding (trijp) wordt met zijn bloem- en diermotieven bedrukt. Daarnaast was Lebeau  bekwaam in het maken van ontwerpen voor batikstoffen. De tentoonstelling is nog t/m 1 december 2019 te bezichtigen.

Nieuw museum Fashion for Good Experience

Sinds oktober is Amsterdam een nieuw museum rijker: Fashion for Good, een technologisch-interactief museum over duurzame en circulaire mode-innovatie. Fashion for Good wil bezoekers helpen de verhalen achter hun kleding te ontdekken en hen leren hoe ze zelf impact kunnen hebben op de mode-industrie. Het museum daagt bezoekers uit om zich niet alleen bezig te houden met hoe hun kleding eruitziet, maar ook om actief bij te dragen om mode goed te maken. Tijdens een persoonlijke reis leren bezoekers over de geschiedenis van ‘goede’ mode, ontdekken ze duurzame producten en komen ze meer te weten over toekomstige mode-innovaties.
Een digitale mode-reis vormt de basis van de Experience. Aan het einde van deze reis ontvangen bezoekers een persoonlijke Good Fashion Action Plan, een digitale toolkit met tips en trucs om in het dagelijks leven toe te passen. Het museum daagt bezoekers ook uit zelf creatief te zijn. Dat kan bijvoorbeeld in de ontwerpstudio, waar bezoekers hun eigen Cradle to Cradle Certified™ GOLD T-shirt kunnen ontwerpen en direct printen.
De Fashion for Good Experience is opgericht door de C&A Foundation en wordt mede-ondersteund door merken als Tommy Hilfiger, Calvin Klein en Adidas. Het museum op Rokin 102 in Amsterdam is 7 dagen per week geopend.

Deze blog is ook gepubliceerd in Krant van de Aarde 1-2019. Dit nummer ligt nu in de winkels!

Foute vriendinnen op de Nederlandse Breidagen

Heb jij dat ook wel eens… Je bent bij een officiële gelegenheid en ineens gaat iemands telefoon af, of die van jezelf. Met het schaamrood op de kaken wordt het irritante ding op stil gezet waarna iedereen zich weer probeert te concentreren op de lezing, het concert, de film, de theatervoorstelling, de rondleiding door een museum… Maar als het rinkelende onding niet wordt afgezet en nog een keer afgaat, hoe reageer je dan? Ik werd mega-woest en moest me inhouden om de dader niet de zaal uit te smijten.  Totdat bleek dat het Ilse Warringa was, ofwel juf Ank…  Wat zou jij doen? Heb jij ooit zoiets meegemaakt?

Sidsel J. Hoivik

Het leek wel Bananasplit… Tijdens een gezellig bezoekje aan de Nederlandse Breidagen met mijn oudste dochter werd een lezing van de Noorse breister Sidsel J. Hoivik verstoord door een bellende mevrouw. Irritant, te meer omdat  de mobiel maar bleef afgaan en de betreffende mevrouw blijkbaar nog nooit van vliegtuigstand had gehoord. Met het schaamrood op de kaken nam ze uiteindelijk toch maar op en begon te mompelen. Ik stond al op haar schouder te tikken dat ze de zaal moest verlaten, maar hoorde een wel heel bekend stemgeluid… Ineens viel het kwartje: we worden voor de gek gehouden, waar hangen de camera’s?

Excuses van de cast

En ja hoor, even later kwamen de actrices Anniek Pheifer, Ilse Warringa, Jelka van Houten, Tina de Bruin en Anne-Marie Jung hun excuses aanbieden. Het was allemaal in scene gezet als ‘straf’ voor Ilse Warringa in het nieuwe programma Foute vriendinnen. Afgelopen donderdag werd de bewuste aflevering uitgezonden en was ik – eventjes maar hoor, vanaf 3.40 – pontificaal in beeld. Wat al gelijk werd gespot door Blaadjes en Draadjes… Achteraf viel het me nog mee dat ik niet heel hard schreeuwend en wild gebarend in beeld ben. Voor mijn gevoel en zeker voor mijn doen was ik namelijk echt erg boos. Maar blijkbaar kon ik me in  deze setting toch redelijk beheersen. Gelukkig voor Ilse had ik geen breiwerkje bij me, anders had ik haar zeker daarmee om de oren geslagen! 😉

Mooie expositie

Uiteindelijk kon iedereen er wel om lachen. Maar het duurde lang voor ik me weer een beetje op de breibeurs kon concentreren. En leuke kleurtjes had uitgezocht voor de sjaal die ik wilde breien. Na wat doelloos rond drentelen en het bewonderen van de mooie expositie van de truien van Sigrid (waar Ilse Warring echt toevallig net langsliep toen we een foto maakten), kocht ik bij drie verschillende kraampjes een streng. De frambozerode van Hey Mama Wolf sprong eruit bij de stand van Cross & Woods, waar ik ook het patroon voor de sjaal kocht. De roze plukte ik uit de mand bij de kraam van Craftfulness en de gele van By Night Creations maakte het helemaal af. Ik had ze allemaal al vermeld in mijn rubriek in Simply Breien, dus dat vond ik wel toepasselijk. En de sjaal heb ik nu alvast de Ilse-Warringa sjaal gedoopt. Als een leuke herinnering aan een bijzondere ontmoeting, zomaar bij de Nederlandse Breidagen.

Blogger by Nature 2, een rijke oogst!

Een ezel stoot zich geen twee maal aan dezelfde steen. Dus ga ik dit keer echt niet twee maanden wachten om mijn ‘buit’ van Blogger by Nature letterlijk en figuurlijk  uit te pakken, daarvoor was het ook nu weer veel te interessant, gezellig en vooral leerzaam. Maar ik moet wel bekennen dat ik door alle info van afgelopen zaterdag een beetje in een identiteitscrisis ben beland… De grote vraag is en blijft namelijk voor mij wat ik nu eigenlijk ben: journalist, blogger of toch allebei? Dat moet ik de komende tijd toch echt maar eens goed gaan uitzoeken! 🙂

Blogger en inspiratie

Feit is dat ik graag schrijf over ‘alles wat het leven mooier maakt’ . Dat doe ik als journalist voor duurzame media als bijvoorbeeld Krant van de Aarde maar ook voor handwerkbladen als Simply Breien. Heel veel opdrachtgevers heb ik echter nog niet. Voor een Libelle of Flow zou ik graag willen schrijven, maar zie daar maar eens tussen te komen. Of doe ik dan toch iets verkeerd? Wellicht teveel dromen in plaats van doen?
Feit is namelijk ook dat ik zowel op internet als in real life eindeloos mag dwalen langs alle mooie adresjes en sites van interesse mensen, leuke nieuwe producten en wat dies meer zij. Soms doe ik daar iets mee in een artikel of voor een blog, vaak ook helemaal niet. Maar de ideeën blijven wel doorborrelen in mijn hoofd en zorgen voor een aanhoudende urgentie: hier moet je nog iets mee, toe dan, doe het nou. Heel vervelend eigenlijk, om altijd zoveel inspiratie te hebben… 🙁
Terwijl schrijven en ook bloggen zo leuk kan zijn, mits het niet alleen met passie maar ook met beleid en structuur gebeurt. Kijk, en daar hoopte ik nu via Blogger by Nature meer over te horen! Is dat gelukt en heb ik inderdaad de antwoorden gekregen die ik zocht? Daarvoor neem ik je graag mee in een – voor mijn doen! – beknopt  verslag van afgelopen zaterdag.

Blogger en SEO

De dag, opnieuw in het heerlijke Stayokay in Soest, begon al gelijk pittig met een stoere workshop van Caroline van Yoast: SEO voor gevorderden.  Samengevat: gebruik Yoast voor meer plezier en minder stress bij het bloggen. Je ziet gelijk wat je goed en fout doet. Voor kenners: leve de groene bolletjes! Voor digibeten: help, hoe kom ik van die rode bolletjes af? Maar Carolines humoristische verhaal overtuigde ons er al gauw van dat oranje soms ook best mag, gelukkig, I love orange!
Haar schrijfopdracht viel helaas een beetje in het water. Zomaar ineens ophoesten waar je blog voor staat bleek in een groep druk kakelende dames een onmogelijke opgave. Al pratend kwamen we  er achter dat het echt wel de moeite loont om regelmatig na te denken over wat je belangrijkste missie is en waar dus je belangrijkste content over zou moeten gaan. Puntje voor op de to-do-list.

Blogger en eigen merk

Het sloot naadloos aan bij wat Karin van  The Brand Agency ons vertelde over ‘Wees je eigen merk’. Kies uit jouw hobbies en interesses die dingen die jou maken tot jou en weef daar je blog omheen. Wat is jouw eigenheid? Datgene wat jou onderscheidt van de rest, en dat is tegelijk ook  jouw meerwaarde. Waar je dus prima via je blog mee aan de weg kunt timmeren. Nu wisselen in mijn geval mijn interesses nogal eens, maar ook daar had Karin een oplossing voor: stel een prioriteit en houd je daar een tijd lang aan, om te kijken of het werkt. Vraag je ook af welke ‘problemen’ je lezers op dat vlak hebben en welke oplossingen je hen kunt bieden. Weer in  mijn geval: ik zoek en vind graag mooie adresjes en cadeaus op het gebied van design, interieur en handwerk maar daar zijn mijn lezers dus wellicht precies naar op zoek. Dus moet ik ze goed laten zien waar ze welke mooie dingen kunnen spotten en shoppen! Peanuts toch? 😉

Blogger en Pinterest

Die mooie dingen zou ik ook geweldig kunnen pinnen via Pinterest. Maar daar deed ik tot nog toe – behalve hobbymatig – niet zo veel mee. Stom, stom, stom, als ik Jody van de Pinacademie moet geloven. Ze hield dan ook een heel enthousiast verhaal over Pinterest Power. Mits goed voorzien van linkjes en hashtags kun je op dit platform namelijk oneindig lang scoren met je ‘oude’ content. In tegenstelling tot Twitter, Facebook en Instagram blijft hier alles namelijk wel op staan. En zeker als je ook hier weer net als op je blog een goede structuur in aanbrengt kan het dus oneindig veel traffic naar je blog generen. Mmm, ook weer een leuk klusje om binnenkort eens mee aan de slag te gaan.

Blogger en goodiebag

Last but not least: de goodiebag. Daarin zat weer onwijs veel leuks, onder meer omdat ik bij de eerste 50 inschrijvers zat een geweldig boek van fotografe Didie. Wel klein minpuntje: veel spulletjes voor mamabloggers. Hoe schattig ook, dat ben ik nu eenmaal niet (meer). Wat dan wel, daar ben ik nog niet uit.  Lifestyle vind ik te breed, eco te beperkt, interieur of handwerk vind ik mezelf niet deskundig genoeg voor, kunst en cultuur of natuur is teveel een (te brede) niche… Eigenlijk is het toch een mix van dingen die ik leuk vind: vooral design, duurzaam, handwerk en interieur. En zo’n mix is ook helemaal niet erg, heb ik zaterdag geleerd. Als de balans maar goed is. Kijk, zo hoor ik het graag! Maar het blijft dus werken aan je blog om die balans erin te krijgen en te houden. Tja, als ik slapend rijk wil worden, had ik beter beddentester kunnen worden!

PS Dit blijft vast niet de enige blog naar aanleiding van Blogger by Nature 2. Ik heb genoeg inspiratie en contacten opgedaan voor nog een heleboel vervolgartikelen. Onder meer een unboxing van de doos van Hemd voor Hem, die bewaar ik voor Vaderdag. En is ondertussen wel iets veiliger verstopt, haha. Maar stay tuned dus, en beter nog, volg me op een van de vele sociale mediakanalen, op Bloglovin’ of via Pinterest!

Internationale Vrouwendag: het verhaal van Rosie

Als nieuwsgierige journalist mag ik graag kranten lezen, of ze nu een dag of soms al een maand oud zijn. Hoe gedateerd ook, ik ontdek er nog de mooiste pareltjes in. Zoals het verhaal in de Volkskrant over de vrouw die model stond voor de welbekende Amerikaanse We-can-do-it-poster, Rosie genaamd. Op Internationale Vrouwendag zet ik haar graag in het zonnetje.

Naomi Parker Fraley bleek onlangs op 96-jarige leeftijd te zijn overleden, nadat ze pas zeven jaar geleden had ontdekt dat een foto van haar als fabrieksarbeidster model had gestaan voor de wereldberoemde illustratie. Hoe kwam dit zo? Dat vrouwen buitenshuis werkten was ten tijde van de Tweede Wereldoorlog geen vanzelfsprekendheid. Maar in de oorlog moest het wel, omdat veel mannen aan het front vochten. Toch had niet iedere vrouw er trek in om het aanrecht te verruilen voor de lopende band. Reden voor het starten van een grote campagne waarbij vrouwen elkaar opriepen om ook in de fabrieken aan de slag te gaan. Dit alles onder het motto “We can do it!” ofwel: “We kunnen het aan!”

De fotograaf J. Howard Miller maakte foto’s van vrouwelijk fabrieksarbeiders, de zogenoemde Rosie the Riveters: vrouwen die met man en macht hun steentje bijdroegen aan de oorlogsindustrie. Aan de hand van een van deze foto’s werd de bewuste Rosie-poster gemaakt. Per abuis kreeg echter de verkeerde vrouw de credits om model te hebben gestaan. Pas bijna 70 jaar later (!) ontdekte Naomi Parker Fraley tijdens een bezoek aan een oorlogstentoonstelling dat haar foto als uitgangspunt was genomen. En bewoog ze hemel en aarde om alsnog hiervoor erkenning te krijgen. Met succes.

Kijk, van die spirit, daar hou ik van. Het spat van de poster af tot en met de rood-met-witte-stippen hoofddoek aan toe. Daarom had en heeft deze poster ook een speciaal plaatsje in mijn hart. En mede daarom draag ik binnenkort zelf met trots de pruik van Rosie als ik tante Em speel in de bekende musical The Wiz, in de sprankelende bewerking van Martine Bijl. Gek genoeg – of juist niet! – maakt die pruik me gelijk een stuk steviger van mijn zaak: I can do it! Kom je kijken? We spelen op vrijdag 16, zaterdag 17 en zondag 18 maart in totaal vijf voorstellingen in theater het Klooster in Woerden. Komt dat zien!

Brood op de plank: hoeveel verdien jij?

Ik ben alweer 30 jaar journalist. Vooral en nu ook weer freelance journalist, alhoewel ik de nodige banen in de kranten- en met name tijdschriftenwereld heb gehad.  Maar de freelance journalistiek was en is nu eenmaal iets makkelijker te combineren met het drukke leven thuis… Niets mis mee, zou je zeggen, behalve dan dat iedereen wil weten: Wat verdien je daar nou eigenlijk mee? Nou, niet veel, moet ik eerlijk bekennen. En daar baal ik van. Want er moet wel brood op de plank komen!

Nu is het inkomen niet een onderwerp dat net zo gemakkelijk wordt aangesneden als een halfje bruin. Het blijkt zelfs een van de laatste taboes van deze tijd te zijn, gezien ook de grote belangstelling voor het tv-programma Wat verdien je? Daarin kwam een freelance journaliste aan het woord die vertelde wat ze voor een artikel kreeg van vierhonderd woorden waar ze vijf uur aan had gewerkt: € 57,80. Geen kattepis, maar ook geen salaris waar je gelijk luxebroodjes van gaat kopen. Er werd furieus gereageerd door en op de (social) media waarna de betreffende journaliste in een column voor de Nederlandse Vereniging van Journalisten liet weten: Ik vertrek. Wat hier thuis tot de snedige opmerking leidde van oudste dochter (stage lopend in de televisiewereld): Als ze een bed and breakfast gaat beginnen kan ze zo in dat andere programma terecht… 😊

Alle respect voor de ongetwijfeld moeilijke afweging om tot dit besluit te komen. Maar toch: moet een lange journalistieke loopbaan zo eindigen? Is een mooi artikel echt geen knip voor de neus meer waard? Toevallig werd op dezelfde dag een prijs uitgereikt aan de Journalist van het Jaar. Dit jaar een duo: Follow the Money-journalisten Eric Smit en Kim van Keken. Zij onderzochten de handel en wandel van VVD-voorzitter Henry Keizer en bewezen dat hij zichzelf verrijkte bij de overname van een begrafenisonderneming. De serie artikelen die zij hierover schreven leidden tot het aftreden van Keizer.

Blijkbaar kan het dus wel: diepgravende journalistiek verrichten en er ook nog je brood mee verdienen. Maar dat geldt maar voor enkelen. Het gros moet voor een hongerloontje aan de slag bij al die kranten en tijdschriften die geen geld meer willen uittrekken voor een mooi artikel, laat staan een grote primeur. Die taak is nu aan sites als Follow the Money toebedeeld. Geef ons broodschrijvers niet alleen heden ons dagelijks brood, maar ook meer van dit soort opdrachtgevers. Zodat er weer echt mooie verhalen boven tafel kunnen komen, waarmee we  een goed belegde boterham kunnen verdienen. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten toch?

Overigens is mijn tarief beslist niet aan de hoge kant. En kan er altijd worden onderhandeld over de prijs. Maar: aan een mooi artikel hangt wel een prijskaartje! En soms ook niet: aan dit artikel van 500 woorden heb ik twee uur gewerkt voor een uurprijs van nul-komma-nu-niks… En jij: wat verdien jij? Genoeg voor een lekker belegde boterham? Of mag het best een beetje meer zijn? Biecht maar op: hoe meer openheid, hoe beter!

Gelukkig NIEUW jaar! Ik ga knallen, doe je mee? 1/52

Ik hou van nieuwe dingen. Of het nu een nieuwe film is, een nieuwe winkel, een nieuwe hobby, een nieuw boek: ik word er super blij van. En ook het nieuwe jaar is altijd iets waar ik met veel plezier in duik. Nieuwe ronde, nieuwe kansen toch? Wie weet wat zo’n fris nieuw jaar ons allemaal weer brengt. Plannen en ideeën genoeg, ook voor deze blog! Het nieuwe notitieboekje van de Hema ligt al klaar om ze voor de 52 weken bloggen met Petra allemaal op te schrijven. Hopelijk heb ik aan 80 bladzijdes genoeg…

Nieuw, nieuw, nieuw: het is een woord waar ik als een magneet naar toe wordt getrokken. En dus werd ik journalist om dagelijks bovenop het nieuws te mogen zitten, ging ik een aantal jaren later styling studeren om zo met de nieuwste trends op mode- en interieurgebied bezig te kunnen zijn en werd ik nog niet zo lang geleden blogger omdat ik hiermee weer allerlei nieuwe (mooie/leuke) dingen kan gaan doen en ontdekken. Zoals bloggen bijvoorbeeld 😉

Het afgelopen jaar heb ik best geworsteld met de vraag hoe deze blog verder vorm te geven. Voor 2018 heb ik mezelf voorgenomen dat niet meer te doen. Ik wil nu wel eens ‘gewoon’ gaan schrijven over alle leuke dingen die ik doe, zie, ontdek en meemaak. Ook wil ik jullie als lezers daarin meetrekken. Door bijvoorbeeld niet pas achteraf een verslag te geven, maar ook vooraf al dingen aan te kondigen en jullie daarvoor warm te maken. Wie weet komen we elkaar dus nog wel ergens tegen dit jaar!

Verder wil ik naast veel schrijven, zelf vooral ook veel meer (creatiefs) gaan doen. Meer fotograferen, meer stylen, meer handwerken, meer andere (nieuwe) hobby’s uitproberen. Dat geeft automatisch al meer stof tot schrijven. En vooral: meer lol in het leven. Want alleen maar achter mijn computer zitten (schrijven, surfen, mails beantwoorden, administratie doen) is ook niet alles…

Last but not least wil ik niet alleen het nieuwe jaar, maar iedere nieuwe dag zien als een kans om te mogen groeien en bloeien. Onder het motto: alles wat je aandacht geeft, groeit. Zo ook hopelijk deze blog. Ik ga ervoor! En jij, doe je mee? Ik hoop dat het voor ons allemaal een knallend nieuw jaar mag worden met eindeloos veel nieuwe mogelijkheden!

PS Dit is blog 1 in het kader van de 52-weken-challenge. Wat denk je: maak ik de 52 weken vol 🙂

Vooruit, nog één keer terugblikken op 2017 dan

Een blog over het afgelopen jaar 2017 mocht natuurlijk niet ontbreken. Het jaar waarin ik 50 werd en (opnieuw) de bloggerspen oppakte. Het jaar ook waarin ik zowel op privé- als op werkgebied ontzettend veel leuke dingen heb gedaan. Stom dat je je dat pas realiseert als je alle foto’s nog eens rustig bekijkt en je agenda doorbladert, iets waar ik in de stille tijd tussen Kerst en Oud & Nieuw eindelijk eens de tijd voor heb genomen. Waarbij ik me in ieder geval alvast voornam: terugblikken en dankbaar zijn is iets wat ik beslist vaker ga doen in 2018! Heb jij 2017 ook op een goede manier kunnen afronden? Was het een mooi jaar voor jou? Wat ga je meenemen naar 2018? Nieuwe ronde, nieuwe kansen, maar gewoon doorgaan op de ingeslagen weg is ook niet verkeerd 😉

Doelstelling

Lekker op stap gaan met mijn gezin en/of voor mijn blog is iets wat ik in ieder geval beslist weer wil gaan doen in 2018. Zeker als het elkaar overlapt – zo had ik in 2017 een superleuke dag met jongste zoon en manlief in Tiengemeten – word ik helemaal happy. Niet alleen schrijven maar ook fotograferen is helemaal mijn ding. Hiermee heb ik afgelopen jaar Instagram bestormd.  Superleuk om allemaal nieuwe volgers te krijgen (rond de honderd inmiddels al!) en mee te doen aan ‘opdrachten’, zoals de hashtag #bestnine2017. Zou het lukken eind volgend jaar pak ‘m beet 250 volgers te hebben? Lijkt me een mooie doelstelling voor 2018.

Groei

Evenals het verder doorgroeien met mijn blog met behulp van de tips van Petra Wiebenga. Op de valreep van het nieuwe jaar heb ik me ingeschreven voor haar challenge om iedere week, 52 weken lang, met mijn blog aan de slag te gaan. Lijkt me toch iets relaxter dan de Blogchallenge van februari 2017, waarbij we iedere dag met onze blog bezig waren. Dat was zeker gezien mijn verjaardag in die maand wel erg hectisch. Maar ik heb er ontzettend veel van geleerd! Onder meer dat je het gewoon moet gaan doen… Op wat voor manier dan ook. Een van de dingen die ik heb geleerd is dat lijstjes altijd populair zijn bij bloglezers. En ik moet zeggen: ze zijn ook leuk om te maken! Hier volgen dus een paar lijstjes (vijf om precies te zijn) van mijn hoogtepunten van het afgelopen jaar.

Mooiste films 2017

  1. Down to Earth, echt een filmhuisfilm, zeggen we hier thuis. Waarmee we bedoelen dat je zo’n soort film niet gewoon hap-slik weg kauwt, maar er nog heel lang zoetjes van kunt nagenieten door de mooie beelden en/of mooie inzichten die je erdoor hebt gekregen…
  2. Beauty & The Beast, de live-action bewerking van de bekende Disney tekenfilm. Dankzij het mooie ingetogen spel van Emma Watson en een paar fraaie nieuwe liedjes toch ook weer een schot in de roos… Ofwel de overtreffende trap van mooi, mooier, mooist!
  3. Coco, inderdaad, nog een Disney-film, je bent fan of niet… Het verhaal over een Mexicaans jongetje dat zijn familie in het dodenrijk komt opzoeken is duizelingwekkend knap in elkaar gezet. En bewijst dat je ook zonder 3d-bril op helemaal kunt verdwijnen in een film. Die trouwens beslist feestelijker en kleurrijker is dan je op basis van de inhoud zou denken.
  4. Ook de film Ballerina betovert. Gek dat sommige mensen niets met animatiefilms hebben. Zeker als het goed is gedaan vergeet ik haast dat het ‘maar’ getekend is. Ik leef helemaal mee met de passie van een meisje dat haar droom probeert te verwezenlijken. En – spoiler alert – daar vanzelfsprekend in slaagt.
  5. Weg van jou. Geen Disney, geen kinderfilm, gewoon een mooie, Nederlandse film. Die vooral door de beelden van Zeeland doet verlangen naar ook zo’n plekje om te wonen. Na het zien van de film – op oudste dochters 21e verjaardag, gratis dankzij kaartjes van de Utrechtse Jaarbeurs, midden in de week en ’s ochtends vroeg in een verder bijna lege zaal/bioscoop – viel de drukte van de stad extra rauw op ons dak.

Mooiste tv-series/programma’s  2017

  1. Wie is de Mol natuurlijk, met dit jaar de wel heel mooie setting Oregon in Noordwest-Amerika. Jongste zoon wist al gelijk dat Tim de mol was. Ik bleef maar aanwijzingen opschrijven en kwam er nog niet uit! Zoals ieder jaar eigenlijk bloedstollend spannend tot het laatst, nu extra omdat bleek dat de mol zelf ook niet alles wist…
  2. Seizoen 7 van Game of Thrones, geen uitleg nodig toch? De maanden daarvoor had oudste zoon me overgehaald deze serie eindelijk eens te kijken, met als gevolg dat we in een paar maanden tijd zes seizoenen er razendsnel doorheen jasten. Geweldig gemaakt, met als hoogtepunt de finale-aflevering. Die we dan ook live wilden en gelukkig ook konden zien in de bioscoop.
  3. Seizoen 6 van Homeland, nog zo’n serie die eigenlijk geen nadere toelichting behoeft. En die spannender was dan ooit doordat de schrijvers zo dicht op de actualiteit zaten, met de eerste gekozen vrouwelijke president en de nodige intriges waarbij nep-nieuws op sociale media een grote rol speelde…
  4. Seizoen 2 van Stranger Things, opnieuw een tv-serie. Deze kwam ik dankzij oudste dochter op het spoor. Door de jaren 80 setting deed het me heel erg denken aan het in die tijd razend populaire Twin Peaks. Maar het bleef/bleek beslist spectaculairder dan het tweede seizoen daarvan dat ik via Videoland zag.
  5. The Passion hoort als evenement ook op deze lijst thuis, al is het maar één keer per jaar op televisie. Stiekem kijken we wel vaker: we hebben alle dvd’s van de inmiddels zeven edities. Vooral het lied Bloed, zweet en tranen van Charly Luske blijft kippenvel veroorzaken.

Mooiste musicals/muziekuitstapjes 2017

  1. Het Pauperparadijs. Zeker nu ik zelf op de planken heb gestaan, heb ik nog meer bewondering gekregen voor musicalspelers. Die in dit geval in Drenthe in weer en wind buiten stonden te zingen, dansen en acteren alsof hun leven ervan afhing. Waardoor ze een historisch verhaal ontroerend mooi tot leven wisten te brengen. Fenomenale cd ook, inmiddels helemaal grijsgedraaid.
  2. Concert van The Piano Guys. Sinds oudste dochter dit duo op YouTube ontdekte hebben we al vele cd’s gebrand met de mooie bewerkingen van klassiekers uit de pop- en filmgeschiedenis. Zo goed zullen wij nooit piano en cello leren spelen, maar het is leuk ervan te dromen…
  3. Doordat ik VIP-lid werd van de Bankgiroloterij, kreeg ik twee gratis kaartjes voor een musical naar keuze. Het werd Hair: die hippiesfeer staat nog steeds als een huis. En de naaktscène van de hele cast vlak voor het doek viel voor de pauze was natuurlijk hilarisch!
  4. De musical Roodkapje werd in de zomervakantie voor maar een paar euro in onze stad vertoond. Superleuk om daar met mijn twee kleine nichtjes naar toe te gaan, op hetzelfde veld waar ik met mijn eigen kinderen ook al zo veel van dit soort voorstellingen heb gezien…
  5. Optreden van harpist Remy van Kesteren tijdens het Bevrijdingsdagfestival in Utrecht. Altijd een speciale dag, 5 mei, omdat het tevens de verjaardag van mijn vader is/was. Met een spetterend optreden van iemand die beide zonen en ik alleen van Wie is de Mol kenden. Jammer dat hij daar toen alweer zo snel uitvloog…

Mooiste nieuwe aanschaffen 2017

  1. Nieuwe lamp voor in de woonkamer van Van Tjalle & Jasper, de Granny Smith in een mooie kleur groen. Ik zag ze op de VT Wonen & Designbeurs en kon er niet meer omheen: dit moest ‘m worden! Alleen nog even ophangen…
  2. Ook de nieuwe mobiel wacht nog op ingebruikname. Inmiddels heb ik een perfect nieuw hoesje gevonden met een mandala erop, dus…
  3. De nieuwe gele Dopper komt vooral bij de musicallessen goed van pas. Gek genoeg viel me bij deze limited edition pas later op dat er de naam ‘Vincent’ op stond. Naar de schilder van de zonnebloemen Vincent van Gogh natuurlijk, maar zo heette ook mijn overleden broertje. Over zijn ziekte schreef ik mijn best gelezen blog van 2017.
  4. De Kikkerland fotohanger had ik al even op het oog, maar pas toen ik de koperen versie zag ging ik overstag. Die hangt nu superleuk aan de lamp boven de keukentafel, met alle kerstkaarten eraan.
  5. De Hay bijzettafel die nu in mijn nieuwe werkhoekje als printertafel in gebruik is genomen. Want o ja, er bleef ook nog tijd over om te werken 😉

Mooiste werkervaringen 2017

  1. Veel geblogd en als kers op de taart naar de studiedag Blogger by Nature geweest voor nog meer inspiratie!
  2. Een Scandinavië special gemaakt voor Krant van de Aarde.
  3. Meegewerkt aan de totstandkoming van het eerste (en enige) nummer van het brei- en haakblad Yarnie magazine, leuk om daarvoor ook weer wat aan fotostyling te hebben gedaan.
  4. Voor het eerst uitgebreid naar de Dutch Design Week geweest in Eindhoven. Waar ik ook mijn 50e verjaardag had gevierd, dus al een beetje de weg kende. Maar nog verdwaalde tussen alle fantastische dingen die op dit evenement zijn te zien!
  5. Weer (meer) naar handwerkbeurzen geweest. Vooral de workshop kleur bij Loret Karman sprong eruit, maar ook de ontmoeting met Nienke Landman was erg leuk, temeer omdat ik net haar nieuwste handwerkboek had geredigeerd. Dat werk voor de uitgeverijen Forte en Kosmos doe ik steeds meer en nog steeds met heel veel plezier.

Kortom: helemaal geen slecht jaar dus. Met heel veel bezigheden waar ik in 2018 graag een vervolg aan wil geven. Met hopelijk ook weer genoeg nieuwe leuke dingen om te doen en van te leren. En met als goed voornemen een wijze les van mijn moeder: niet klagen, maar dragen. Je wilt veel bloggen? Prima, maar dan moet je ook schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Je wilt veel interieurinspiratie geven op je blog? Oké, dan moet je dus klussen en stylen tot je een ons weegt. Nog meer leuke dingen beleven? Tja, dan moet je toch echt de deur uit: gaan met die banaan! Juist het steeds zo twijfelen en treuzelen belemmert de voortuitgang. Het hoeft in 2018 niet perfect te zijn, goed genoeg is ook voldoende!

Twee maanden later: de oogst van Blogger by Nature

Goodiebag Blogger by Nature

Officieel is augustus de oogstmaand, maar ik heb november die titel gegeven. De afgelopen tijd ben ik namelijk flink op stap geweest voor mijn blog, nu is het moment aangebroken om alle info goed te verwerken en verdere stappen te ondernemen. Hard werken hoor, zo’n blog, daar kunnen zelfs de organisatoren van Blogger by Nature – toch alle drie zeer ervaren – van mee praten. Precies twee maanden geleden was  ik op dit event. Wat heeft het me gebracht en vooral: wat ga ik verder met de opgedane kennis en ervaring doen?

Via Marguerita hoorde ik voor het eerst van Blogger by Nature. Vorig jaar had ik Meet the Blogger bezocht – lees hier mijn eerste blog hierover –  maar dit bleek net even wat dichterbij (in een mooi designhostel van Stayokay op de Utrechtse Heuvelrug) en toegankelijker, lees: Nederlandse sprekers met volop ervaring in ons eigen kikkerlandje. Grappig: bij de titel dacht ik eerst letterlijk aan natuurbloggers… en niet aan karakter of aard wat het woord ‘nature’ eigenlijk betekent… Vandaar dat ik de gekregen tas buiten fotografeerde. En het zwarte t-shirt nog niet heb aangedaan. De kleur is voor mij wat tegennatuurlijk, vandaar. Maar misschien moet ik het gewoon gaan pimpen, leuk voor een blog alsnog. 🙂

Want regel nummer 1 die je als aanstormend blogger moet leren: pak je goodiebag gelijk uit! En dan niet alleen de grote cadeaus waarmee je zo leuk kunt scoren op Instagram, maar ook juist alle kleinigheidjes, visitekaartjes en flyers. Behalve veel aangeboden kortingen en aanbiedingen – die meestal niet onbeperkt geldig zijn, helaas pindakaas! – haal je er namelijk een heleboel inspiratie uit voor weer nieuwe blogs. Ik heb de neiging alle gekregen tasjes netjes in mijn werkkamer te parkeren met het voornemen de inhoud wanneer ik tijd heb eens te gaan bestuderen. Regel nummer 2: die tijd moet je maken!  En regel nummer 3: het is gelukkig nooit te laat om er nog iets mee te doen.

Sprekers

Waar is die dag over gesproken? Dat weet ik mede dankzij mijn hippe schriftje en pen van de Hema nog goed:  SEO voor beginners, Fotograferen met je smartphone en Verdienen met je blog. Het verhaal over SEO was leuker dan ik had verwacht. Goede content draait volgens Nathan van Letterzaken namelijk om schrijven. Hoe meer hoe beter, dan komt de rest vanzelf… Met de tips van Mirre van Mirre op Reis over fotograferen met je smartphone kreeg ik gelijk weer de smaak te pakken, wat kun je hiermee leuke dingen doen! En met Instagram scoor je daar gelijk mee, zelfs al live in de les. Met het aanmaken van een bedrijfsprofiel heb je ook de cijfertjes erbij, dat wist ik niet, en ik leerde dat 30 tags helemaal niet raar is als je een breed publiek wilt aanspreken, lees: meer volgers wilt hebben. Van de tips van Joyce van Mamsatwork over geld verdienen met je blog vond ik de allermooiste: blijf niet afwachten maar stap gewoon op een opdrachtgever af! Ook al denk je dat je blog te klein of niet geschikt is: jouw enthousiasme kan een opdrachtgever over de streep trekken om toch met jou in zee te gaan. Een tip die ik gelijk in de praktijk heb  toegepast, maar daarover later meer. 😉

Collega-blogsters

Eerst even iets over de aanwezige collega-bloggers, zo leuk om met elkaar ervaringen uit te wisselen en te ontdekken dat iedereen eigenlijk over dezelfde dingen onzeker is. Terwijl dat vaak gezien de blogs helemaal niet nodig is! Wie heb ik allemaal gesproken? Barbara van Mama met een blog natuurlijk, we kenden elkaar al van een eerder event. Toevallig kwam ik twee bloggers tegen die allebei over geldzaken schrijven: het gesprek met Emmy van  Budgetdiva bracht me op het idee mijn rubriek in Simply Breien te vullen met tips over hoe je goedkoop je hobby  kunt beoefenen. Tijdens de overheerlijke lunch sprak ik met Petra van Zizi & Mala die van een kinderwebwinkel naar een eigen mamablog wilde overstappen. Benieuwd hoe het haar nu vergaat. Is ze al bijna net zo ver als Amanda met haar blog Kiddows? En Elisa van Flitter Fever bleek druk met (schrijven over) reizen, waar zou ze nu uithangen? Pas later ontdekte ik (via de afterparty op Instagram) Ilse van Interiortwin, een leuke interieurblog die ik nu volg. En kreeg ik nieuwe volgers als Geja van gejavandergreef.nl Waarschijnlijk waren er nog veel meer interessante mensen die ik had willen spreken… Volgende keer graag een lijstje, lieve mensen van de organisatie!

Netwerken

Op het Netwerkplein stonden interessante partijen om visitekaartjes mee uit te wisselen, en dat werd dan ook druk gedaan. Echt zo’n zaaltje waar ik altijd even aarzelend op de drempel blijf staan voor ik me er volop in stort… De kleurrijkste ontmoeting was met Joost van Alpha Communications, een groen persbureau dat informatie verzamelt en verspreidt over bloemen, planten en aanverwante zaken. Ook van dit bureau kreeg iedereen een goodiebag. Hierin een lieve kalanchoe in een kleur naar keuze (roze natuurlijk!), nog een plantje van de Hartstichting – vergeten uit te pakken en dus overleden, daar veranderen de bijgevoegde Pokemon-tabletten voor kamerplanten echt niets meer aan – en tulpenbollen met een schepje van Gardenia erbij om die in november – nu dus! – te gaan planten, onder het motto: Tegel eruit, bloembol erin.

Thuis had ik al goed gekeken met welke partij ik graag wilde praten en Media Tornado  stak er met kop en schouders bovenuit. Bloggen over speelgoed, spelletjes, dvd’s en films: wie wil dat nou niet? Ik kreeg een mooie folder mee met gebreide spulletjes op de voorkant, heel rustig en huiselijk. Ja, hier zou ik graag wat mee doen! Dat geldt ook mediabureau RVG  dat onder meer Jysk vertegenwoordigt. Ik begreep van Leonie dat dit bureau iedere keer een op maat gesneden pr-campagne maakt. Voor Jysk is gekozen om bloggers met een bepaald budget te laten shoppen: ik hou me aanbevolen! En met de invalshoek van interieur en Scandinavië op mijn blog heb ik hopelijk wel wat in in huis omdat te mogen doen. 🙂 En ook bij de PR factory zou ik me beslist thuis voelen: ze vertegenwoordigen merken als Sanoma, Hasbro en Monopoly: allemaal merken die staan als een huis! 😉

Zakcentje

Voor de stand van Philogirl was ik speciaal nog naar de kapper geweest. Dit  communicatiebureau had georganiseerd dat er een mooie profielfoto werd gemaakt van iedereen die we een week of twee later in de mailbox ontvingen. Alhoewel op zich een mooi portret ben ik ‘m nog niet gaan gebruiken. Ik zie er voor mijn doen toch wat te serieus, lees:  ouwelijk uit. Terwijl ik met mijn  profielfoto op Facebook – een vakantiefoto uit Parijs – werd geschat op 27! Misschien moet ik eerst eens een tijdje de Jellyfish crème tegen wallen gebruiken die ik van Ralf van Orange Planet kreeg en dan nog eens zo’n foto laten maken. Leuke site trouwens, vol unieke producten. Ook een handcrème zat er in de goodiebag, waardoor ik nu veel ‘smoother’ mijn stukjes kan typen… En ze zoeken altijd bloggers die over hun producten willen schrijven… Niet verkeerd, met ieder linkje krijg je dan toch weer een (zak)centje binnen.

Geld verdienen kan sowieso heel gemakkelijk met iedere link, leerde ik van Klaas van Linkpizza . Waarom doe ik er dan – nog steeds – te weinig mee? Tja, ik wil wel, maar er staan al zoveel dingen op mijn to-do-lijstje. Eerst wilde ik mijn blogposts – 50 inmiddels, ja, ja – categoriseren (dat is nu gedaan), daarna wilde ik de SEO gaan aanpakken met Yoast (inmiddels geïnstalleerd), vervolgens heel veel gaan schrijven (nu druk mee bezig), de links gelijk goed doen en ook van de oude blogs er nog in zetten (wordt vervolgd), alle foto’s checken (vooral vanaf nu eerst een titel geven alvorens ze te plaatsen zodat ze vindbaar zijn voor Google) en tenslotte kijken wat ik nog meer met affiliatie marketing kan doen. Bij bol.com had ik me daarvoor al als partner aangemeld, maar ook dit moet ik allemaal nog verder uitwerken en aanpakken. ik zei al: bloggen is hard werken! En dan heb ik het nog niet eens over alle social media die je als blogger moet bijhouden, je Instagram voorop…

Surprise

Kom ik gelijk weer terug op die goodiebag, wat zat daar verder nog aan zonnige verrassingen in?

  • Kaartspel van coolgift.com. Net zo’n soort webshop als Orange Planet heeft, met (te) gekke, aparte producten. Leuk om ook hier eens een shopblog van te maken! Ze worden zelfs genoemd op Flavourites dus hip zijn ze zeker… En ze hebben categorieën als ‘kleur in je interieur’ waar ik gelijk op aansla. Met het intikken van zoekwoorden als ‘retro’, ‘design’ en ‘knit’ komen de leukste dingen naar boven, bijvoorbeeld placemats met een testbeeld erop, onderzetters in de vorm van elpees (yeah, die hebben we thuis ook!) of een pakket om zelf een hond te breien. Ook hier kun je als blogger producten aanvragen en uitproberen, cool! Ga ik zeker doen.
  • Een deurhanger van hiphuisje.nl. Kinderkamers ben ik helaas een beetje uit, maar deze zou ik best aan de deur van mijn werkkamer willen hangen als ik die had (ik werk in een hoekje van de woonkamer). Met Sst… aan de ene kant en Dream big aan de andere kant is het wel heel toepasselijk…
  • Een speenkoord van Made by Bir, bijna nog leuker dan de gehaakte die ik voor mijn boekje  maakte… Wellicht kan ik er nog gehaakte slofjes bij doen, wordt het helemaal een geweldig kraamcadeautje en dat had ik nou net nodig!
  • Slaapmasker van So Baggy. Lijkt me heerlijk om te gebruiken, met de wintertijd is het nu eerder licht terwijl ik dan juist nog wel een uurtje langer wil slapen. En met de kortingbon (onbeperkt geldig, bedankt!) kan ik wellicht slagen voor oudtse dochter haar 21e verjaardag, binnenkort, zelf ben ik op dit gebied met mijn verjaardag juist goed verwend.
  • Bon voor gratis sessie bij Haloclinic, om weer vrijer te kunnen ademhalen. Met mijn vele allergieën baren mijn luchtwegen me altijd wel een beetje zorgen. Met een zoutbehandeling schijnt dat een stuk beter te worden allemaal… Mmm, misschien lekker maar eens doen, mezelf verwennen: daar krijg ik meer energie van en dan kan ik ook beter mijn werk doen!
  • Een zandloper van waterspaarders.nl. Ik hou van een frisse douche voordat de werkdag begint. Dat helpt altijd mijn hoofd helder en mijn lijf schoon te krijgen. Maar een half uur of nog langer onder de douche staan is niet zo vriendelijk voor de Aarde…
  • Badslippers van Fine Living. Die kan ik aantrekken als ik ’s avonds (5 minuten max, ik beloof het!) onder de douche heb gestaan om alle werkstof van me af te spoelen. Ik leerde dat dit geen merk is, maar een lifestyle kanaal van Ziggo. Jammer dat we bij de concurrent zitten, zo te lezen zou ik hier vaak naar toe zappen.
  • Bon en ketting van Miss Etam met een toepasselijke. Oudste dichter is fan van de leuke blousejes met name, dus die kreeg de kortingbon, maar het kettinkje houd ik lekker zelf, goede reminder! En daarbij brengt het klavertje vier vast geluk.
  • Kortingbon voor gepersonaliseerd boek met naam van je kind. Gezien de leeftijd van mijn kinderen (bijna 21, 19, 17 en 10) zou ik mezelf geen mamablogger (meer) willen noemen, maar producten voor kinderen vind ik toch stiekem nog steeds superleuk, zeker als de webshop de magie van mijn naam heet. Mijn naam,  Yvonne, betekent boogschutster met de iepenhout boog, een hele flexibele houtsoort zodat ik bijna alles kan raken wat beweegt. Dat past wel bij mij en mijn scherpe pen. Ook mijn kinderen hebben betekenisvolle namen, dat cadeau gaven we ze graag voor hun hele leven mee.
  • Over cadeaus gesproken: met zorg ingepakt kwam er uit de goodiebag ook nog een kaart en visitekaartje met lieve boodschap van Karin van Lieverdeliefste. Prachtig geïllustreerd zoals al haar producten die ze via de webshop verkoopt. Zoals een naamposter (!) of, handig voor de komende decembermaand, de service om van je sintgedichten een mooi opgemaakte brief te laten maken met bijpassende illustratie. Toch leuker dan mijn eigen frutsels in standaard lettertype comic sans…
  • Hé, surprise, er ligt nog iets op tafel, een uitsteker in de vorm van een checkbox met een vinkje erdoor. Leuk om eens zandkoekjes mee te gaan maken. Kan ik met een toepasselijk koekje bij de thee weer een klus van mijn lijst afvinken: deze blog schrijven… Done!

PS Schrijven kan ik wel, is me altijd verteld, maar veel bloggers blijken daar toch mee te worstelen. Wellicht mag ik op het tweede Blogger by nature event een praatje houden over de voorwaarden voor een goede tekst op je blog? Bij deze een open sollicitatie. Voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek sta ik altijd open. En als spreker en/of als bezoeker: ik ben er 2 juni 2018 zeker weten weer bij in Soest!

Passie voor Pasen

Pasen, vieren we dan het voorjaar, genieten we vooral van lekker eten of staan we stil bij het geloof? En in het laatste geval: wiens geloof dan eigenlijk? In deze stille week een mooie vraag.

Voor de meeste mensen is Pasen net zoals Kerstmis een familiefeest waarbij je verplicht met elkaar aan tafel moet zitten voor een uitgebreide brunch, bijna naadloos gevolgd door een omineus diner. Alhoewel in het voorjaar met lekker weer een barbecue gelukkig ook is toegestaan. De week voor Pasen wordt dan ook gevuld met het hele huis spik en span maken, inkopen doen, naar de kapper gaan, nieuwe kleding kopen… kortom: druk, druk, druk.

De laatste jaren zorg ik ervoor dat ik niet pas zondag, maar al donderdag klaar ben met alle drukte. Met het ademloos kijken en vooral luisteren naar The Passion begint voor mij al het paasweekeinde.  Het is een prachtig concept: het lijdensverhaal van Jezus Christus prime-time op televisie, met bekende artiesten die ons met behulp van mooie songs meenemen langs het Laatste Avondmaal, de Judaskus, de drie keer kraaiende haan bij Petrus en het gruwelijke ophangen van Jezus aan het kruis. Op Goede Vrijdag nog wel… Gelukkig weten we dat hij een paar dagen later weer uit de dood opstaat, toch een happy end 😉

Het is een daverende spektakel midden in die stille week en tegelijk een mooi begin van Pasen. Een feest dat voor mij eigenlijk tot voor een paar jaar geleden ondanks mijn rooms-katholieke achtergrond niet meer was dan de markering van het begin van het voorjaar. In mijn jeugd ben ik wel eens in de kerk bij een zogenoemde kruisgang geweest: een rijkelijk bewierookte tocht langs de schilderijen in de kerk die de lijdensweg afbeelden van Jezus Christus, voorzien van de nodige gebeden. Ik vond het nooit zo mijn cup of tea eerlijk gezegd. Terwijl ik het nu wel indrukwekkend vind hoe een meer dan levensgroot kruis bij The Passion door grote groepen mensen langs de straten van een stad wordt gedragen. Ieder heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen redenen om hierbij te zijn, en juist dat maakt die tocht zo bijzonder.

Ik word dan ook kwaad als ik lees over een paar rooms-katholieke scholen die met Pasen het kruis in de ban doen, om de islamitische ouders te behagen… Afgezien van de vraag of die ouders hierom hebben gevraagd (zouden ze echt zo respectloos zijn?) ondergraaf je hiermee wel heel erg de grondslag van het christelijke geloof.  En daarbij: als The Passion alle geloven kan samenbrengen, moet dat op kleinere schaal toch ook kunnen? Ik zou zeggen: probeer het eens, met Pasen of bij een andere gelegenheid. En laat het me vooral weten: ik kom er graag verslag van doen!

Made with love

Handwerken en journalistiek, gaat dat samen? Nou, ik dacht het wel! De tijdschriften over breien en haken met name schieten als paddenstoelen uit de grond en ik schrijf dan ook al regelmatig voor deze en gene over dit onderwerp. Heerlijk hoe zo hobby en werk naadloos in elkaar overvloeien! Maar hoe  is het allemaal begonnen en hoe ben ik eigenlijk zo’n handwerk-ster geworden?

Het eerste lapje
Op mijn 8e jaar leerde ik breien, in wat toen nog de eerste klas van de lagere school heette, groep 3 nu. Ik weet nog goed hoe lastig ik het vond om het onder de knie te krijgen en hoe ik zat te ploeteren op mijn eerste lapje. In de wetenschap dat ik er zo zes moest maken, want uiteindelijk moest het een mooie speelkubus gaan worden. Gelukkig breide mijn vader stiekem ’s avonds een paar pennetjes mee. Alhoewel stiekem…  Aan zijn regelmatige steek en de toch net iets minder groezelige kleur van de gebreide ribbels kon de juf prima zien dat ik het niet allemaal zelf had gedaan. Maar gelukkig zei ze daar niets over 🙂

Modelbreister
Op mijn 15e breide ik me een slag in de rondte, zo te zien aan de vele foto’s van mezelf in zelfgebreide truien. Ik hield er zelfs een leuk bijbaantje aan over: modelbreister voor een grote breimodezaak in Arnhem. Iedere maand leverde ik een gebreide tui af die vervolgens mocht pronken in hun etalage, superleuk! De paar tientjes die ik daarvoor kreeg, spendeerde ik vanzelfsprekend gelijk weer aan nieuwe garens…

Breikriebels
Tussen mijn 20e en 30e lag het breien een beetje stil. Er waren niet zoveel handwerkzaken meer en tja: breien was eigenlijk gewoon ‘uit’. Pas toen er kinderen kwamen, kreeg ik weer de breikriebels. Niet dat ik nou dagelijks zat te breien, zoveel tijd had ik nou ook weer niet over met drie kleine kinderen, maar ze hebben allemaal wel een paar zelfgebreide dingen van me gekregen.

Hoofdredacteur
Na een opleiding styling was ik toe aan een switch in mijn carrière. Ik werd hoofdredacteur van een handwerkblad. Geen patronenblad, maar een vakblad over handwerken uit alle landen, van alle tijden, en in alle soorten. Met mijn 38 jaar was ik nog best jong voor die functie- veel lezeressen hadden al bijna het dubbele aantal jaren bereikt- maar aan mij de schone taak het blad en het lezerspubliek enigszins te verjongen. In die tijd (rond 2005) kwam de breibeweging Stitch&Bitch vanuit Amerika naar Nederland overwaaien waardoor breien weer helemaal hip werd. Niet veel later gevolgd door haken, dat ik als kind wel had geleerd maar nooit had toegepast.

Granny square boekjes
Hoog tijd dus om een haaknaald tevoorschijn te halen en daarmee (weer) iets te gaan doen. In een Flow vakantieboek las ik over granny squares haken en dat vond ik geweldig, vooral vanwege het feit dat je heel simpel in zo’n klein vierkantje met wat andere kleuren steeds een ander effect kunt bereiken. Het daagde me zo uit dat ik uiteindelijk de stoute schoenen aantrok en bij Forte Uitgevers vroeg of ik voor hen een boekje mocht maken over granny squares. Het werden er zelfs 2 (en een 1/2 als ik mijn bijdrage aan het kerstballen-haakboek meetel).

Yarnie
Na een korte episode als eigenaresse van een speelgoedwinkel keerde ik terug in de journalistiek en grappig genoeg komen de twee lijntje nu samen. Voor Simply Breien schrijf ik al sinds 2013 een rubriek met tips en berichtjes over breien en voor Breiclub.nl heb ik onlangs de eindredactie gedaan van het nieuwe tijdschrift Yarnie. Nu dat klaar is heb ik weer even tijd en vooral heel veel zin om weer meer te breien en te haken, nieuwe uitdagingen aan te gaan op dat gebied, wellicht weer een nieuw boekje te produceren (iemand een idee, roept u maar!), haakcadeautjes te maken etcetera.

Toitoi
De toitois voor mijn collega’s van SterAllures waren daarvoor een goede aanzet. Alhoewel een simpel patroontje was het toch een klus de welgeteld 32 roosje te haken, af te werken en tot een fraaie  sleutelhanger te transformeren. Met echter superleuke reacties tot gevolg. Waardoor ik me realiseerde: zie je wel, ik kan het wel! Breien en haken is veel te leuk om te doen en dat moet ik niet laten verpesten door smoesjes als: geen tijd, het wordt niet mooi, ik weet niet wat ik moet breien/haken. Als ik eenmaal bezig ben, vergeet ik namelijk alles om me heen en vind ik het heerlijk iets moois te maken. Dus mag ik best weleens trots over mezelf zeggen: ik ben niet alleen journalist maar ook een handwerk-ster!

Wil jij ook een handwerk-ster worden? Gewoon gaan breien of haken dus en doorgaan! Want hoe meer je doet hoe beter je er in wordt. Misschien ontdek je dan wel een nieuwe passie en geef je straks ook je eigen boekjes uit. Ik weet nog wel een goede correctrice hiervoor 😉