Dood aan de mazelen


Toen ik 16 was, werd mijn vier jaar jongere broertje ineens ernstig ziek. Eerst viel het niet zo op. Hij kwam in de puberteit, werd lang en slungelig, dus het was niet zo vreemd dat hij een beetje scheef ging lopen en soms niet goed uit zijn woorden kwam. Maar de klachten werden steeds erger. Bij een neurologisch onderzoek bleek hij een ontsteking in de hersenen te hebben, waarschijnlijk veroorzaakt door de mazelen die hij als baby had gehad. Een naam was er niet voor die ziekte en een geneesmiddel al helemaal niet, zo zelden kwam de aandoening voor. Na een jaar lang thuis verzorgd te zijn, waarbij we hem steeds verder zagen aftakelen van flinke knul tot kasplantje, overleed Vincent op 21 december 1984 op 13-jarige leeftijd.

Vandaag zou hij 46 jaar zijn geworden. Aan hoe hij nu zou zijn – wat voor beroep, getrouwd, kinderen? –  denk ik liever niet. Wel aan hoe hij was: altijd in voor een geintje. Een leugentje om bestwil was daarbij geoorloofd. Zo kreeg mijn vader, toen melkboer, van een bevriende boer een doosje kievitseieren. Dat vond Vincent erg bijzonder, vooral toen hij hoorde dat de burgemeester eigenlijk het eerste kievitsei hoorde te krijgen. Op zijn crossfiets racete hij stiekem met het doosje onder de snelbinders naar het gemeentehuis en vroeg belet bij de burgemeester. Die hem allerhartelijkst ontving en bedankte voor het mooie geschenk.

Dat soort verhalen horen bij Vincent en halen we ieder jaar weer op. Maar over zijn ziekte hebben we het eigenlijk nooit meer. Terwijl ik heel lang heb willen weten hoe het nu eigenlijk heette. Per toeval ontdekte ik dat een paar jaar geleden via een blog van Hip en Hot over inentingen. Daarin vertelt Judith waarom ze mazelen zo’n enge ziekte vindt. En verwees naar een website waarop precies de ziekte stond uitgelegd waaraan mijn broertje was gestorven: SSPE, een bijzondere vorm van mazelenencefalitus.

Het gaf op een vreemde manier troost nu eindelijk te weten dat de ziekte echt bestond, dat het geen raar fabeltje was maar een officiële ziekte waaraan Vincent was gestorven. En het bewees voor mij ook maar weer eens dat de wegen van internet ondoorgrondelijk zijn. Zoekt en gij zult vinden, zeggen ze, maar dit brokje informatie vond ik zonder te zoeken. Bij deze dus duizend maal dank nog voor het delen, Judith, je hebt geen idee hoe je mij hiermee geholpen hebt!

Geplaatst in: Kids

2 gedachten over “Dood aan de mazelen

  1. Connie schreef:

    Jeetje. Ik kan me voorstellen dat het in zekere zin oplucht om te weten waaraan je broertje is overleden. Dat zijn dood niet meer is omgeven door een geheimzinnige waas. Sterkte!! En een knuffel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.