Maandag 6 maart
Zodra de kinderen weer naar school zijn en ik het huis voor mezelf alleen heb, dringt het ineens tot me door: deze week is de uitvoering van de Klokkenluider van de Notre Dame! Niet één, niet twee, niet drie, maar zes keer (inclusief de generale repetitie) zullen we dit leuke stuk gaan neerzetten in een echt theater. Voor mij de eerste keer, dus bere-spannend. Ik besluit de zenuwen te verdrijven met nog maar wat extra stemoefeneningen. De van zangcoach Bram gekregen buis en de nieuwe Dopper komen daarbij goed van pas. Met de zogenoemde Lax Vox methode bubbel je zo een boel stress weg en worden je stembanden heel ontspannen. Dat zingt een stuk lekkerder 🙂

Dinsdag 7 maart
Deftig hoor: ik word geïnterviewd door een journalist van het AD voor een groot artikel over onze musical! Dat komt donderdag in de krant, dus wellicht net op tijd om nog wat laatste kaartjes te verkopen. Ook het plaatselijke huis-aan-huisblad belooft een stukje aan ons te wijden. Tussen de pr-bedrijven door werk ik hard om mijn rubriek voor Simply Breien af te krijgen. Dit keer met als thema breien en kunst, daar kan ik leuk de viering van 100 jaar De Stijl in verwerken, een van mijn favoriete kunstperiodes. De foto van mezelf in Mondriaan-trui besluit ik toch maar niet te gebruiken…

Woensdag 8 maart
Nadat ik een spontane blog over de Internationale Dag van de Vrouw heb geschreven (mijn woensdagse blogjes over journalistiek en aanverwante zaken begin ik steeds leuker te vinden), ga ik de stad in voor nog wat cadeautjes voor manlief. Die is zondag jarig, maar ook dan ben ik de hele dag in het theater, en de komende dagen natuurlijk ook. Ik ben snel klaar: een boekenbon bij de plaatselijke boekhandel en een paar streekbiertjes bij de Groene Hart winkel zijn een mooie aanvulling op wat we al eerder in Middelburg en Eindhoven hebben gekocht.

Donderdag 9 maart
Als ik ’s middags in het theater aankom, staat het grootste deel van het decor er al. Niet alleen de Notre Dame, maar ook de woonwagen voor de zigeuners, met mijn gehaakte gordijntjes voor het raam. Best wel leuk dat ik zo een piepklein aandeeltje aan het decor heb mogen leveren. De generale repetitie gaat nog niet zo best, maar dat schijnt erbij te horen… Met de peptalk van de regisseuse goed in de oren geknoopt, slaap ik verrassend snel in.

Vrijdag 10 maart
Ondanks dat de zenuwen iedereen door het lijf gieren, hebben we er zin in een paar mooie voorstellingen neer te zetten. Daarbij is de vrijdagmiddagvoorstelling toch een soort van try-out, dus mag er hier en daar nog best iets mis gaan… Dat gebeurt natuurlijk ook, maar gelukkig merkt het publiek daar (bijna) niets van. Zo ligt ineens mijn onderrok op mijn enkels. Ik stap er snel uit, schop de rok naar achteren en speel weer door alsof er niets aan de hand  is. Heerlijk om te doen en kippenvel als er na afloop een klaterend applaus en staande ovatie komt. Hier hebben we al die tijd naar toegewerkt. Even een hapje eten en dan weer door voor de tweede voorstelling. Die gaat al veel beter. Het grote genieten is begonnen!

Zaterdag 11 maart
In alle hectiek had ik nog niet eens de toitois uitgedeeld die ik had gemaakt, zelf gehaakte roosjes aan een hartvormige sleutelhanger. Parijs is immers de stad van de liefde, en ik ben echt van deze gezellige club mensen gaan houden! Gisteren hebben ze me al verwend met allerlei leuke kleine attenties, nu ben ik aan de beurt. Ook mijn toitoi wordt gewaardeerd en geeft weer nieuwe moed. Want net als gisteren moeten we vandaag weer twee voorstellingen lang spetteren. ’s Middags komt mijn beste vriendin kijken met haar man, dat maakt het extra spannend. Alhoewel ik haar gelijk ontdek in de zaal lukt het me de focus te houden en speel ik net als de anderen voluit. We komen helemaal in een flow; ook de avondvoorstelling gaat als een trein. Stuiterend van enthousiasme kom ik ’s avonds laat weer thuis. Nog maar één voorstelling te gaan, wat jammer dat het dan alweer afgelopen is! Alhoewel ik eigenlijk vroeg naar bed zou moeten om morgen weer fit te zijn, kijken we nog naar de finale van Wie is de Mol? Thomas, ik had het kunnen weten! Jammer dat ik last minute naar Sanne ben geswitched, ik zat fout. Het was toch ook wel superspannend en verwarrend dit jaar!

Zondag 12 maart
Vroeg op voor een lekker ontbijtje en cadeaus uitpakken met manlief. Daarna heb ik geen rust meer en vertrek ik naar het theater. De voorstelling is pas om half 2, maar door er bijtijds te zijn kun je nog even acclimatiseren, rustig omkleden, je laten grimen en nog even wat repeteren. Ik schrik als ik ineens bekende gezichten door de gang zie aankomen: is het al zo laat? Man en kinderen zijn gearriveerd, evenals broerlief met zijn gezin en mijn moeder. Alhoewel er door de moeheid toch weer meer dingen misgaan dan zaterdag, maken we er alsnog een mooie laatste voorstelling van. Geweldig dat ook nu weer het dak er bijna af gaat door het geklap van het enthousiaste publiek. Kunnen we echt niet nog een voorstelling spelen? Nee helaas, het decor moet gelijk na het afschminken worden opgeruimd en daarna worden we verwacht bij een restaurant in de buurt voor een afsluitend etentje, supergezellig!

Maandag 13 maart
Ik ben kapot van alle drukte van de afgelopen dagen en besluit tot een rustige nagenietdag vol SterAllurespret. De cd op volume knalhard zing ik alle liedjes nog een keer mee. Ik was mijn kostuum en zoeken alle toitois uit. Die passen mooi in het grote boek van Parijs waarin ik mijn eigen toitois had gepresenteerd. Zo heb ik een mooi aandenken aan dit geweldige weekend!

Dinsdag 14 maart
Er moet weer gewerkt worden, voor Krant van de Aarde dit keer. Volgende maand alweer is het de Dag van de Aarde en ik mag daar een aankondiging over schrijven. Ook dit jaar wil ik op de dag zelf, 22 april, weer door het land reizen om aan verschillende activiteiten mee te doen. Moeilijk kiezen, maar wel leuk om te doen. ’s Middags eten we een gebakje op de verjaardag van ons oudste nichtje die al weer 6 jaar is geworden. Er is nog genoeg over van zondag 🙂 ’s Avonds kijken we naar het grote NOS-debat met alle lijsttrekkers, maar eigenlijk heeft iedereen zijn keus al gemaakt, fijn!

Woensdag 15 maart
De dag van de Tweede-Kamerverkiezingen. Ik ga samen met jongste dochter stemmen, zij voor het eerst op Groen Links, ik voor het eerst op de Partij voor de Dieren. Toch altijd weer een mooi moment, als je je stem mag uitbrengen. Maar dat euforische gevoel is ’s avonds al weer verdwenen als de VVD zich (met 10 zetels verlies!) de winnaar mag noemen en GroenLinks (met 10 zetels winst) al weer meteen is uitgesloten van deelname aan de regering. Blij dat ik dit keer niet strategisch heb gestemd, maar op een partij naar mijn hart. Ik ben dan ook dolblij met de vijf zetels die Marianne Thieme heeft behaald.

Donderdag 16 maart
Door alle drukte is er van bloggen weinig terecht gekomen de afgelopen week. Ik duik nog even in de blogchallenge van februari en like alle deelnemers op de diverse social media. De leuke contacten die ik heb opgedaan wil ik niet gelijk uit het oog verliezen. Ook schrijf ik alvast wat vooruit, altijd handig. Langzamerhand begint er toch iets van routine in te komen. Vanavond geen SterAllures, dus lekker op de bank hangen. Ik wil wel de dvd van the Wiz gaan bekijken die ik op mijn verjaardag heb gekregen, dat is namelijk de volgende musical die we gaan spelen. Maar de kinderen hebben andere plannen… Het wordt Once Upon a Time.

Vrijdag 17 maart
Voor de shoppingblog van vandaag ga ik met oudste dochter naar Utrecht om inspiratie op te doen. Het is de Internationale Dag van de Slaap en  ik wil daarom nieuwe dekbedovertrekken spotten. Dat lukt goed bij de Bijenkorf. Bij Miss Etam slagen we voor mooie kleding voor dochterlief. Ze is er heel blij, tot we zien dat de winkel per april dicht gaat, wat een domper. Wel knap dat we dan nog zo vriendelijk en vrolijk werden geholpen.

Zaterdag 18 maart
Na de gebruikelijke ronde boodschappen en schoon maken is het al haast weer tijd om ons klaar te maken voor een avondje uit in Breukelen. Daar speelt het Groene Hart Orkest met man en oudste dochter erin een prachtig Scandinavisch Voorjaarsconcert. Onder meer wordt verteld over het Noorderlicht, een fenomeen dat in Nederland niet is te aanschouwen. De lichten van de ambulance die een paar keer langsrijdt geven door de grote kerkramen echter bijna hetzelfde mysterieuze effect 🙂 Aan het eind mag manlief zijn gerestaureerde Hardanger viool laten zien, iets wat het publiek zeer waardeert. Dit Noorse volksinstrument zie je hier immers niet vaak.

Zondag 19 maart
Flink uitslapen en samen uitgebreid brunchen, daar zijn we wel aan toe. ’s Middags vieren we de verjaardag van ons nichtje. Ze is dolblij met haar mooie boek van tante Yvonne: De Geheime Tuin, een van mijn jeugdfavorieten. Voor Kruistocht in spijkerbroek, mijn nummer 1 aller tijden, is ze nog te jong. Maar dat moet ik toch eens gauw aan jongste zoon (al weer bijna 10) gaan voorlezen. Ik denk dat hij dat wel net zo spannend zal vinden als ik toentertijd.