Wijs met school: leuke gadgets voor leergierige kids

Nu de scholen weer zijn begonnen, heb ik ook weer gelegenheid om allemaal leuke beurzen en evenementen te bezoeken. In mijn vorige blog las je daar al meer over. Nu zul je altijd zien: neem je je iets voor, kom er toch weer iets tussen. De verhuizing van mijn werkplek naar de Klompenfabriek nam iets meer tijd in beslag dan ik had gepland, dus skipte ik ShowUp deze week. Met pijn in het hart, want op de site zelf was al wel te zien hoeveel leuke merken daar allemaal nieuwe producten presenteerden. Voor de onderwijsspecial van Krant van de Aarde maakte ik een Top 5 van de allercoolste gadgets om weer wijs te worden met school.

Op 5: Wijs met lezen

Iedere dag tien minuutjes lezen en je bent in no-time AVI-uit! Deze kleurrijke readingtimer van That Company Called If kan makkelijk op een boek worden bevestigd en houdt dan netjes de tijd bij hoe lang je leest. Het zal niet lang duren of na de verplichte tien minuten wordt er gevraagd om nog een half uurtje extra leestijd…

Prijs € 10,99 via www.bol.com

Op 4: Wijs met plastic afval

Clip-it is een creatief montagesysteem volledig vervaardigd van oude plastic doppen. Gemaakt om de mooiste creaties te kunnen maken van plastic schroefdoppen die je al hebt van flessen of pakken frisdrank, water, melk of sap. Met Clip-it verbind je plastic doppen van alle groottes om prachtige vormen, figuren en objecten te maken. Het stimuleert zo de creativiteit en motoriek van kinderen en vergroot hun milieubewust denken en handelen.

Prijs vanaf € 6,95 via www.thuisrecycling.nl

Op 3: Wijs met gelukspoppetjes

Vertel je zorgen tegen een gelukspoppetje, leg het onder je kussen, en weg is je angst voor een onvoldoende… Return to Sender gelooft in de kracht van eerlijke producten. Handgemaakt door, veelal vrouwelijke, vakmensen. Hierdoor krijgen zij een eigen inkomen en meer zeggenschap in hun, vaak door mannen gedomineerde, leven. Een deel van de winst gaat naar beroepsopleidingen voor meisjes en jonge vrouwen.

Prijs € 9,95 via www.returntosender.nl

Op 2: Wijs met robots

Met de BYOR-kit van Het Solly Systeem kunnen kinderen zelf robots of andere elektronische apparaten ontwerpen, bouwen en programmeren. De kit bestaat uit een aantal verschillende onderdelen die gemakkelijk met stekkertjes op elkaar worden aangesloten via het Easyboard. Zodra deze Easyboard van energie wordt voorzien gaan de aangesloten onderdelen op elkaar reageren. Ook kunnen de onderdelen op allerlei materialen zoals bijvoorbeeld karton worden bevestigd.

Prijs vanaf via € 69,95 via www.hetsollysysteem.nl

Op 1: Wijs met dieren

Affenzahn ontwerpt superleuke rugtassen voor kinderen vanaf 1 tot 12 jaar. Het zijn ruime rugtassen met veel functionaliteiten zoals verstelbare stevige schouderbanden, de mogelijkheid van vastgespen om het middel, het rugvlak is verstevigd en ventilerend en op de tas zitten reflecterende randen voor extra veiligheid. Laat je ook verrassen door de tong!

Onze nummer 1 omdat: de Affenzahn rugtassen worden gemaakt van 50 procent gerecyclede PET flessen. Daarnaast zorgt men bij de productie voor 20 procent minder waterverbruik, 50 procent minder energieverbruik en 60 procent minder uitstoot van luchtvervuiling.

Prijs vanaf € 34,99 via www.hipengroen.nl

Wereldkaart cadeau voor geslaagde, een wereldidee!

Vandaag eindelijk – na het slagen voor het eindexamen mocht het 🙂 – zoonliefs bureau maar eens opgeruimd. Zodat de fraaie aluminium wereldkaart er kan staan die we van wereldkaarten.nl cadeau hebben gekregen, en er ook plek is om alle spulletjes te verzamelen die straks mee moeten in de vakantiekoffer. Met de hele vriendenclub gaan ze naar Lloret de Mar waar ze eind vorig jaar al een knotsgrote villa met zwembad hebben geboekt. Een spannend avontuur, net zoals de studie commerciële economie waar hij zich daarna op gaat storten.

Paspoort

Ondanks de late thuiskomst na het eerste feest woensdagavond was mijnheer de volgende ochtend alweer bijtijds op voor een afspraak op het gemeentehuis om een id-kaart te laten maken. Zo’n paspoort is namelijk supersaai en ook het hoesje totaal niet hip. Maar omdat hiermee zijn vliegticket is geboekt, moet het toch mee op reis. Paspoort kan dan in de kluis, het id-bewijs bij de mobiel in de broekzak.

zwembad

De broekzak van een van zijn vele korte broeken wel te verstaan die mee gaan naar het warme Spanje.  Hij had er zelfs het geld voor een extra koffer voor over, zodat hij straks als het heertje door de straten van Lloret kan flaneren. Of zullen ze alleen over het strand banjeren? Ik heb al gezien dat er een mooi waterpretpark vlakbij is en ook Barcelona is bereisbaar, maar of de jongens nu echt die moeite gaan nemen? Zelfs het ligbed opblazen voor in het zwembad zie ik ze nog niet doen. Maar zo’n zwembandje voor je blikje drinken vond zoonlief dan wel weer geinig. .. Jongens! 🙂

Hemd voor hem

Via Bloggers by Nature maakte ik kennis met Hemd voor Hem, een mooi adresje om straks wat (strijkvrije!) overhemden in te slaan voor bij zijn mooie pak. Dat kan zoonlief vast ook naar zijn studie aan. Met dan wel leuke Happy Socks in zijn nieuwe schoenen. Ik heb de vrolijk gekleurde gehouden die ik in de goodiebag kreeg, zoonlief zweert bij zijn exemplaren met klavertjes-vier erop. Die hebben ‘m door het eindexamen heen gesleept, zegt-ie. Het is al net zo’n bijgelovig type als z’n moeder, blijkbaar. Ik wil dan ook niet naar Zweden op vakantie zonder de geweldige Dalarna-sokkenserie die dit Zweedse merk heeft uitgebracht. Zoonlief gaat ook mee: “Ik heb toch niets te doen.”

Wereldkaart

Nou ja, behalve dromen dan – op zijn in New-York stijl ingerichte slaapkamer  – van alle leuke dingen die in het verschiet liggen. Raar hoor, te bedenken dat hij over een week voor het eerst alleen de wijde wereld invliegt. En daarna in Amsterdam gaat studeren, de eerste stap op weg naar een mooie carrière. Zelf weet hij zeker dat hij ooit in de Big Apple stage gaat lopen. Wie weet, we duimen mee!

Ook een geslaagd kind thuis? En: wat gaat hij/zij doen in de vakantie? Spannend hé, om ze voor het eerst los te laten? Gisteren waren ze nog ukkies en nu… #pinkttraantjeweg

Speelnatuur Tiengemeten coolste natuurspeelplek!

Zodra ik op een boot stap, heb ik eigenlijk al een beetje vakantie. Of dat nu op het fietspontje bij ons in de buurt is of de nachtboot naar Zweden. Ook naar Tiengemeten kun je alleen maar met een veerboot en daarmee is ons uitstapje al voor de helft geslaagd. De andere helft: weidse vergezichten, bijzondere planten en dieren, lekker veel waterpret, prachtig weer, mooie musea; een dag is eigenlijk haast te kort om alles te zien. Dus zeggen we na afloop welgemeend: “Tot de volgende keer!”

Het dagje-uitgevoel begint al bij het wachten op de pont bij Zuid-Beijerland in de Hoeksche Waard, net onder de rook van Rotterdam. Gezinnen met kinderen, echtparen met toerfietsen, een enkele wandelaar/vogelspotter (te herkennen aan de verrekijker om de nek en de grote tas met fotoapparatuur op de rug): allemaal wachten ze in een relaxt meizonnetjeop de pont. Die stipt op tijd arriveert, alles en iedereen vlot inlaadt en ons in een gemoedelijke sfeer binnen een kwartiertje naar de overkant brengt.

Eenmaal van boord is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Een uitgestrekt plattelandsgebied lijkt ons te omgeven. Overal groen om ons heen, in geen velden of wegen een auto te zien. Een slingerweggetje voert langs een dijk met volop bloeiende wilde bloemen tussen het gras. Een overstelpend concert van volop tierelierende vogels krijgen we er gratis bij. Onbekommerd slenteren we naar een groepje markante boerderijen die tot een tiental jaren terug nog als zodanig in gebruik waren.

Sinds Natuurmonumenten het eiland met alles erop en eraan heeft overgenomen hebben de gebouwen echter andere bestemmingen gekregen: behalve bezoekerscentrum voor Natuurmonumenten is er nu ook een landbouwmuseum in gevestigd, het Rien-Poortvlietmuseum (vol gezellige kabouters voor de kleintjes), een herberg (ja, je kunt op het eiland overnachten!) en een grote pannenkoekenboerderij. Het bezoekerscentrum is tevens de ingang naar Speelnatuur, een speelplek van meer dan 4,5 hectare ongerepte wildernis waar kinderen zich naar hartenlust kunnen uitleven en van alles kunnen leren over het rijke dieren- en plantenleven op het eiland. Het 5-jarig bestaan hiervan is de reden van onze komst. Straks mogen de kinderen losgaan, maar eerst is het tijd voor een lekkere lunch.

Onder het genot van een aantal gevarieerde pannenkoekenhapjes krijgen we een enthousiaste uitleg over het natuurgebied Tiengemeten. Het eiland is opgedeeld in de thema’s Weemoed, Weelde en Wildernis. Weemoed, waar we nu zitten, is het cultuurhistorische deel van het eiland met boomgaarden en knotwilgen. Hier grazen trekpaarden en vind je akkers vol weidebloemen als de klaproos. Weelde is het kommoeras midden op het eiland met natte rietlanden en waterpartijen waar veel steltlopers als de grutto en zelfs lepelaars zich thuis voelen. En Wildernis slaat op het ‘achterland’ in het zuidwesten van het eiland waar iedereen georganiseerd (met te huren fiets, tandem of huifkar) of op eigen houtje doorheen kan trekken. Alhoewel ‘slechts’ tien kilometer lang is het door deze indeling toch nog steeds mogelijk het idee te hebben dat je op een onbewoond eiland bent. Iemand die vogels wil spotten wordt niet gehinderd door het geluid van spelende kinderen en wie rustig wil wandelen wordt niet omvergereden door de zoveelste mountainbiker. Ideaal!

Na de lunch staat de huifkar klaar voor een rondje over het eiland. Zoonlief kijkt verlangend naar het water waar al wat kinderen in plonsen, maar is ook vereerd met een plekje voor op de tractor. Vanwaar hij een prachtig uitzicht heeft op onder meer de bomenrij waar een paar jonge zeearenden sinds kort hun eerste nest aan het bouwen zijn (uniek voor Nederland!) en de kudde Schotse hooglanders die ineens de weg verspert. Om de beverburcht te bezichtigen stappen we even uit, maar de familie bever is helaas niet thuis. Toch imposant om te zien wat ze hebben gebouwd, hun eigen droomkasteel met een modderglijbaan ernaast!

We waren het haast vergeten, maar het water in is uiteindelijk ook ons doel. In Speelnatuur is daarvoor een ideale mogelijkheid gecreëerd. Vanaf een klein en beschut gelegen strandje loop je zo het ondiepe water in. Kleintjes kunnen er heerlijk pootjebaden en voor de wat grotere kinderen ligt er volop materiaal waarmee ze bijvoorbeeld een vlot kunnen bouwen. Al zwemmend onder bruggetjes door en al tijgerend door tunnels kunnen de grotere kinderen ook verder het eiland verkennen. En wie weet nog veel meer avonturen beleven: de tipi van lange takken gebouwd zag er wat dat betreft al zeer aanlokkelijk uit. Ook de lange modderglijbaan blijkt niet te versmaden. Hier had zoonlief nog wel een paar uurtjes langer willen doorbrengen. Maar dat grote doolhof  vraagt om een wedstrijdje met mama: Wie vindt als eerste de uitgang? Na een frisse douche keren we om 17 uur met het laatste pontje weer terug naar huis. Voor de jarige Job aan boord draait de boot als extra traktatie een keer om z’n as: kleine moeite, groot plezier. Jammer dat het winkeltje bij de parkeerplaats al is gesloten, maar in een dorpje vlakbij scoren we toch nog een ijsje, een frisse afsluiter van een mega coole dag!

Weg met al dat oorlogstuig!

Morgen vieren we Bevrijdingsdag en daarna is de meivakantie al weer afgelopen. Dus ruim ik vandaag de slaapkamer van jongste zoon eens goed op. Verbazingwekkend hoeveel schiettuig er dan letterlijk uit alle hoeken en gaten tevoorschijn komt. Van grote plastic Nerf geweren, houten varianten daarop,  zwaarden en messen in alle soorten en maten tot tientallen, nee honderden minuscule Lego-en Playmobilwapentjes. En dat voor een jochie van 10 dat pas nog stiekem een beetje moest huilen om de film Oorlogswinter. Op een dag als vandaag puzzelt het me helemaal: kinderen en oorlogsspeelgoed: hoe ga je ermee om en: hoe kom je er (ooit) vanaf?

Vooral voor jongens is de oorlogsmachinerie op het gebied van speelgoed gigantisch. Van mini-houten zwaardjes als ze nog schattig samen riddertje spelen tot heavy games volop oorlogsgeweld. Oudste zoon vindt ze geweldig en Call of Duty is zijn favoriet. Die nu nog heel futuristisch oogt, maar met een nieuwe versie komt waarin het artwork is gebaseerd op de Tweede Wereldoorlog. In navolging van concurrent Battlefield die zich al eerder had begeven op het terrein van de geschiedenis met een game rondom de Eerste Wereldoorlog. Dus pief-paf-pauwen zowel jongste zoon van 10 als oudste zoon van 16-en-een-half lustig de  hele dag door. Maar of ze daarom ook staan te springen om echt soldaatje te gaan spelen?

Vorige maand kregen we een brief van het Ministerie van Defensie. Oudste zoon wordt dit jaar 17 en staat daarom nu ingeschreven voor militaire dienstplicht, begrepen we daaruit. Sinds 1997 worden er geen dienstplichtigen meer opgeroepen, maar in heel uitzonderlijke situaties zou dat wel kunnen gebeuren. Dat was even schrikken voor onze boy. Die het vervolgens oneerlijk vond dat zijn oudere zussen niet zo’n brief hadden gehad. Vanaf volgend jaar worden echter ook meisjes die hun sweet seventeen vieren ingeschreven. Zullen onze kleine nichtjes blij mee zijn. Misschien moet ik die maar laten spelen met roze speelgoedgeweren en ander meidenproof schiettuig? Kunnen ze alvast oefenen voor als het toch eens ergens mis gaat in de wereld… Of ben ik dan te cynisch?

Hoe denk jij over oorlogsspeelgoed? Mogen je kinderen daarmee spelen? Zowel zoon- als dochterlief of maak je daar toch verschil tussen? En wanneer stel je er paal en perk aan?

De 11 leukste jongenscadeaus, voor als je 10 wordt!

Jongste zoon is 10 jaar geworden! Een hele mijlpaal en ook weer een hele klus om leuke cadeaus te verzinnen. Terwijl er toch genoeg te vinden is op het gebied van natuur, wetenschap en creativiteit, de belangrijkste trefwoorden bij onze zoektocht. Maar die 10 is zo’n magisch getal dat de cadeaus ook superfantastisch moesten zijn. Zijn we geslaagd? Oordeel zelf 🙂

Van papa kwam er eindelijk het zo vurig gewenste zakmes, met zelfs een klein zaagje erin. En nieuwe Crocs, zijn favoriete schoeisel, in een stoere camouflageprint.

Mama vond de tijd nu wel rijp voor het grote alomvattende boek Het raadsel van alles wat leeft. Daarbij een mooie set om zelf een mieren-aquarium te bouwen. Ben benieuwd wat  de mieren in onze tuin ervan vinden…

Van grote zus 1 een scratch wereldkaart (waarop je alle landen kunt wegkrabben waar je bent geweest) en een set om zelf een vulkaan mee te bouwen en te laten uitbarsten. Daar is de Etna vast niets bij…

Grote zus 2 twijfelde tussen twee dozen speelgoed die allebei genonimeerd waren voor Speelgoed van het Jaar 2016: de Stikbot Zanimation Studio waarmee je zelf animatiefilmpjes kunt maken of de 3d-doodler startset waarmee je in 3d kunt tekenen. Het Fantastic Beasts kleurboek moest er sowieso bij, iedereen is fan.

De knaller kwam natuurlijk van grote broer: een voetbaldoel met daarbij een voetbal van de favoriete club: hopelijk schieten ze die niet gelijk over de schutting heen… En dat elfde cadeau? Een hoesje voor om de mobiel die jongste zoon afgelopen zomer al had gekregen, alleen om Pokemon Go te spelen hoor! In de kleur rood, toch echt zijn favoriete kleur.

Nou, zijn dit magische cadeaus of niet? Of zou je iets heel anders voor je 10-jarige hebben gekozen? Laat het me weten, ik ben benieuwd!

Tadaa, de tandenfee is in aantocht!

Mijn oudste dochter overkwam het al met net 5 jaar, jongste zoon moest bijna tot z’n 6e verjaardag wachten… het wisselen van het eerste tandje! Altijd weer een bijzonder moment en ook een beetje verdrietig. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat het eerste tandje van je kleine doorkwam. En nu moet je wennen aan wiebeltanden en fietsenrekken, daar zijn jij en je kind wel een paar jaartjes zoet mee. Wat je ook doet met de losse tand – onder het kussen laten leggen, in een mooi zakje of doosje doen – maak er een bijzonder moment van. Het is toch weer een mijlpaal in het leven van je kind!

Voor mijn oudste nichtje kocht ik laatst een doosje Playmobil met een grote tand erbij ofwel een doosje waarin ze haar eerste wisseltandjes kan doen. Een paar zitten al wel een half jaar los, maar er uit vallen ho maar. Misschien kan er binnenkort iets in het doosje. Ze heeft er in ieder geval al keurig netjes haar naam op geschreven.

Zelf bewaar ik de tandjes van jongste zoon (met bijna 10 is hij al aan het kiezen wisselen) in een bewaarsysteem van Lumage. In de schuimrubber vorm kun je het hele kindergebitje kwijt. Zoonlief zelf vindt dat nogal griezelig – iets te veel vampierenverhalen gelezen/gezien misschien? – maar ik koester het kleinood. En voor hemzelf maak ik iedere keer een mooie foto van de lege plek die de wisseltand heeft achtergelaten. Dat wordt vast een stoere collage, ooit!

In mijn speelgoedwinkel verkocht ik houten tandendoosjes, niet zo groot, maar ideaal om de eerste paar tandjes in te doen. Die zijn toch het schattigst 😉 Je kunt de houten doosjes tegenwoordig in allerlei kleurtjes en met allerlei figuren erop krijgen, maar ik vind  de nostalgische doosjes het leukste.

Wil je echt iets bijzonders doen met de eerste tandjes, dan is een zilveren sieraad wellicht een idee. Zelf denk ik aan een tandje in een ketting verwerkt, of zal ik van alle vier een tandje in een bedelarmbandje bij elkaar laten zetten? Maar je kunt er ook een medaillon van laten maken of andere fraaie hangertjes, zag ik bijvoorbeeld via Etsy.


En last but not least kun je natuurlijk ook altijd zelf een doosje knutselen samen met je kleine. Dat kan een klein rond houten doosje zijn zoals je wel eens ziet bij Xenos of de hobbywinkel en dat je samen leuk beschildert, of gewoon een luciferdoosje. Met een mooi papiertje eromheen maak je daar al gauw een schattig bewaardoosje van. Ben je niet zo handig met knutselen, dan kun je ook deze printable gebruiken.

En jij? Heeft jouw kindje al gewisseld? Of gaat het dat binnenkort doen? Wat doe je (dan) met het eerste tandje. Ik hoor het graag!

Dood aan de mazelen


Toen ik 16 was, werd mijn vier jaar jongere broertje ineens ernstig ziek. Eerst viel het niet zo op. Hij kwam in de puberteit, werd lang en slungelig, dus het was niet zo vreemd dat hij een beetje scheef ging lopen en soms niet goed uit zijn woorden kwam. Maar de klachten werden steeds erger. Bij een neurologisch onderzoek bleek hij een ontsteking in de hersenen te hebben, waarschijnlijk veroorzaakt door de mazelen die hij als baby had gehad. Een naam was er niet voor die ziekte en een geneesmiddel al helemaal niet, zo zelden kwam de aandoening voor. Na een jaar lang thuis verzorgd te zijn, waarbij we hem steeds verder zagen aftakelen van flinke knul tot kasplantje, overleed Vincent op 21 december 1984 op 13-jarige leeftijd.

Vandaag zou hij 46 jaar zijn geworden. Aan hoe hij nu zou zijn – wat voor beroep, getrouwd, kinderen? –  denk ik liever niet. Wel aan hoe hij was: altijd in voor een geintje. Een leugentje om bestwil was daarbij geoorloofd. Zo kreeg mijn vader, toen melkboer, van een bevriende boer een doosje kievitseieren. Dat vond Vincent erg bijzonder, vooral toen hij hoorde dat de burgemeester eigenlijk het eerste kievitsei hoorde te krijgen. Op zijn crossfiets racete hij stiekem met het doosje onder de snelbinders naar het gemeentehuis en vroeg belet bij de burgemeester. Die hem allerhartelijkst ontving en bedankte voor het mooie geschenk.

Dat soort verhalen horen bij Vincent en halen we ieder jaar weer op. Maar over zijn ziekte hebben we het eigenlijk nooit meer. Terwijl ik heel lang heb willen weten hoe het nu eigenlijk heette. Per toeval ontdekte ik dat een paar jaar geleden via een blog van Hip en Hot over inentingen. Daarin vertelt Judith waarom ze mazelen zo’n enge ziekte vindt. En verwees naar een website waarop precies de ziekte stond uitgelegd waaraan mijn broertje was gestorven: SSPE, een bijzondere vorm van mazelenencefalitus.

Het gaf op een vreemde manier troost nu eindelijk te weten dat de ziekte echt bestond, dat het geen raar fabeltje was maar een officiële ziekte waaraan Vincent was gestorven. En het bewees voor mij ook maar weer eens dat de wegen van internet ondoorgrondelijk zijn. Zoekt en gij zult vinden, zeggen ze, maar dit brokje informatie vond ik zonder te zoeken. Bij deze dus duizend maal dank nog voor het delen, Judith, je hebt geen idee hoe je mij hiermee geholpen hebt!

Pas op: T-rex in Town!

Gisteren waren we bij Naturalis in Leiden om daar het grote T-rex skelet te bekijken dat ze in Amerika hebben opgegraven. Zeer indrukwekkend vond ook onze jongste, die er met open mond omheen bleef lopen. Om zich daarna te storten op het dino-speelgoed en de andere activiteiten die je allemaal rondom het T-rex thema kon doen. Ook de museumshop was goed gevuld met leuk spul voor dino-fans. Benieuwd wat we voor souvenir mee naar huis namen? Lees dan maar snel door!

Of we het muurgrote Naturalisbehang met T-rex erop gaan bestellen is nog een twijfelpuntje, maar net als zoonlief  vond ik het wel mega stoer. En in de woonkamer wil ik dan wel een muurtje behangen met pollen in sepiatinten of slangenhuid, ook erg cool behang.

Als journalist ben ik natuurlijk gek op pennen. Ben benieuwd hoe het schrijft met zo’n botje tussen je vingers… 😉

Over botjes gesproken, jongste zoon heeft net als ik weinig geduld dus een dino opgraven gaat ‘m niet worden. Maar deze dino in elkaar zetten lukt waarschijnlijk nog net. En is met de fluor kleurtjes een echte eye-catcher.

Zachtjes gaan de dino-voetjes… Ik weet niet of een T-rex goed kon sluipen met zijn vreemde bouw en lompe lijf, maar op deze zachte sokken zal het je kind vast wel lukken.

It’s a kind of magic… Met deze set van Tiger Tribe kunnen eindeloos de prachtigste dino-tekeningen worden ingekleurd… Zodra de verf is opgedroogd verdwijnen de kleuren namelijk weer en kan je kind van voren af aan beginnen.


Ik verkocht ze al in mijn eigen speelgoedwinkel een paar jaar geleden, prachtige duurzame drinkbekers van Crocodile Creek. Natuurlijk is er ook eentje met een T-rex erop!

Nog zo’n mooi merk is Mudpuppy. We hebben thuis magneetjes met dino’s erop en zo’n zelfde soort is er nog steeds. Eindeloos speelplezier gegarandeerd.

Wat we zelf kochten? Eigenlijk niet eens zoveel, met een dino-fan thuis hebben we namelijk bijna alles al (behalve dat behang). Dus nam mama alleen een zakje T-rex thee mee.. en was zoonlief supertevreden met zijn souvenir-penny uit de automaat op de gang. We kenden het fenomeen al uit Amerika, maar je ziet het hier steeds vaker: apparaten waar je een 5-centje in kunt doen waarna je daar voor een euro een mooie herinneringsmunt van kunt maken. Het bewaarboekje heb ik inmiddels besteld. Te leuk om die straks helemaal vol te hebben.

Nieuwe luxe

Rust, reinheid en regelmaat… Het waren gouden woorden toen de kinderen nog klein waren. Om 7 uur lagen ze in bed en daarna hadden manlief en ik een lange avond voor ons waarin we naar hartenlust creatief bezig konden zijn. Met schilderen, muziek maken, handwerken, schrijven aan verhalen en gedichten,  fotograferen, studeren, lezen… Te veel om op te noemen eigenlijk. Televisie keken we niet of nauwelijks, daar hadden we simpelweg geen tijd voor.

Gek hoe zo’n routine er ineens helemaal uit kan zijn. Nu vullen we onze dagen met werken – de kinderen zorgen ondertussen grotendeels voor zichzelf – en ’s avonds laat ploffen we met z’n allen op de bank om televisie te kijken. Meestal een serie of detective (Blacklist, Homeland, Follow the money), anders Netflix (Once Upon a Time, Elizabeth, The Hundred) of shows en programma’s als The Voice, Wie is de Mol… Enfin: keus te over. Tussendoor wordt er gerommeld met tablets en mobieltjes om even te stemmen op een kandidaat, een mail te beantwoorden, te appen met een vriendin of collega, wat te twitteren over van alles en niks, beetje kletsen met elkaar… De avond vliegt zo voorbij. Rond half 11 gaan ze eindelijk naar bed waarna manlief en ik nog wat dingen kortsluiten en dan ook al gauw naar boven vertrekken. Hooguit een paar bladzijdes lezen maar dan willen de ogen al niet meer. Morgen is er weer een dag.

Ik kan me soms verheugen op het moment dat ze allemaal de deur uit zijn en manlief en ik weer het rijk alleen hebben. Zouden we dan eindelijk toekomen aan al onze creatieve hobby’s? Of staan er dan weer andere dingen in de weg? Het stemt tot nadenken: waarom zijn we steeds met allerlei apparaten in de weer in plaats van lekker zelf de handen uit de mouwen te steken? Kunnen we al die apparaten niet gewoon een keer uitzetten? Zodat er tijd is voor andere dingen?  Creatief bezig zijn of een gezamenlijke activiteit? Zondags bijvoorbeeld? En wellicht moeten we er doordeweeks ook paal en perk aan stellen?  Hoe doen jullie dat? Lukt het om wel eens offline te zijn? Of is dat om met Flow te spreken inderdaad een onbetaalbare luxe? Ik ben benieuwd!

PS Oudste zoon is enthousiast dat we een weekendje weg gaan naar Eindhoven. Ik ben blij verrast, maar hoezo? “Er komt een nieuwe versie uit van Pokemon Go en dan kan ik als we daar in de stad rondlopen allemaal nieuwe figuren gaan verzamelen…”