Ga mee naar buiten allemaal… Naar het museum!

Welke kant je ook opkijkt, overal is iets te zien. En eigenlijk weet je niet wat je mooier vindt: de kunst binnen in het gebouw of de natuur buiten eromheen. Waarin ook her en der kunst staat verspreid. Het ene beeld versterkt het ander, je zou je haast afvragen waarom niet ieder museum midden in de natuur staat. Want: kunst en natuur is een buitengewoon goede combi. Voor Krant van de Aarde zette ik de mooiste musea in de natuur op een rij.

Museum Singer, Laren

Een transparant, in 2017 gerenoveerd gebouw middenin ‘t Gooi, waarin zowel een concertzaal als een museum zijn ondergebracht. De laatste biedt sinds 1956 een breed overzicht van internationale beeldende kunst uit de periode 1880-1950. Wie voor het gebouw staat, kan tot ver achterin de door de bekende landschapsarchitect Piet Oudolf ontworpen tuin kijken. Ook het terras en de daktuin trakteren de bezoeker op een fraai uitzicht. Bijzonder aan de nieuwe inrichting is de terugplaatsing van de kas van oprichtster Anna Singer, een eerbetoon aan haar liefde voor kunst en tuinieren.
In de tuin rondom het museum bevindt zich de onlangs geopende en gratis toegankelijke beeldentuin. Hier zijn beelden te zien van hedendaagse Nederlandse kunstenaars die de relatie tussen cultuur en natuur als verbindend thema hebben gebruikt. Kunstenaar Guido Geelen liet zich bijvoorbeeld inspireren door het verhaal van de beeldenroof in 2007. Twee schapen als geharnaste ridders bewaken nu de tuin.

Geschilderde tuinen

Ter gelegenheid van de opening van de beeldentuin is t/m 26 augustus de tentoonstelling Geschilderde tuinen te bezoeken, met kleurrijke werken van Leo Gestel, Max Liebermann, Claude Monet, Emile Nolde, Gustave De Smet, Charley Toorop en Carel Willink. Een van de zalen is gewijd aan het werk van William Singer: de grondlegger van Singer Laren. Te zien zijn schilderijen die hij maakte in de tuin van villa De Wilde Zwanen, bakermat van de huidige beeldentuin.
Singer biedt ook onderdak aan bijzondere particuliere kunstverzamelingen. Laatste aanwinst: de gehele privécollectie kunstwerken van Els en Jaap Blokker: de Collectie Nardinc. Rode draad hierin is het werk van Jan Sluijters, aangevuld met tijdgenoten uit de eerste helft van de 20e eeuw als Leo Gestel, Kees van Dongen, Jan en Charley Toorop, Dick Ket en Carel Willink. Deze collectie zal vanaf eind 2020 te zien zijn in de nog te bouwen Nardinc vleugel.

Museum Kröller-Muller, Otterlo

Wie een bezoek brengt aan Het Nationaal Park De Hoge Veluwe, kan er eigenlijk niet omheen. Midden in het park, op een terrein van 25 hectare groot, is al sinds 1938 het museum en het aangrenzende beeldenpark te vinden. Het is jaarlijks goed voor 250.000 bezoekers uit binnen- en buitenland. Die komen natuurlijk allereerst voor de 5.500 hectare bos, heidevelden, grasvlakten en zandverstuivingen, het leefgebied van onder andere herten, moeflons en wilde zwijnen. Wandelend of op een gratis witte fiets (1.800 in totaal) kun je alle landschappen ontdekken, om vanzelf uit te komen bij het museum.
In het Kröller-Müller Museum vind je de op één na grootste Van Goghverzameling ter wereld: bijna 90 schilderijen en ruim 180 tekeningen. In de Van Gogh Galerij zijn in wisselende opstelling circa veertig van zijn schilderijen te zien. Daarnaast zie je er topstukken van moderne meesters als Claude Monet, Georges Seurat, Pablo Picasso en Piet Mondriaan.

Beeldenpark

In het beeldenpark eromheen, een van de grootste van Europa, staan ruim 160 sculpturen van beeldbepalende kunstenaars, van Aristide Maillol tot Jean Dubuffet, van Marta Pan tot Pierre Huyghe. Twee paviljoens van Aldo van Eyck en Gerrit Rietveld sieren de tuin: juweeltjes uit de jaren 60 die hier opnieuw een plaats hebben gekregen.
Vlakbij is ook het Museonder, het eerste ondergrondse museum ter wereld. Dit geeft een verrassend beeld van alles wat er onder het aardoppervlak leeft en geleefd heeft. De tentoonstelling neemt de bezoekers mee, steeds dieper en dieper de bodem in, om uiteindelijk bij het middelpunt van de Aarde te belanden. Onderweg is er van alles te ontdekken: een compleet wortelstelsel van een 135 jaar oude boom, stenen die hun verhaal van herkomst vertellen als je er je hand op legt en er is een waterlaboratorium. Ook liggen er botten van dieren die al duizenden jaren zijn uitgestorven, maar die ooit rondliepen in het gebied dat nu Het Nationale Park De Hoge Veluwe heet.

Museum Voorlinden, Wassenaar

Museum Voorlinden, vol moderne en hedendaagse kunst, biedt in de duinen bij Wassenaar een oase van rust waar mensen zich kunnen verwonderen en laten verrassen. De totaalbelevenis van kunst, natuur en architectuur staat centraal in de manier van presenteren en het benaderen van de bezoekers. Naast een breed aanbod van kunst hoort bijvoorbeeld een maandelijks klassiek concert hier absoluut bij.
De zalen in het grotendeels uit glas bestaande gebouw worden verlicht door het immer veranderlijke natuurlijke daglicht. Het kenmerkende licht van de Hollandse kust valt dankzij ingenieus afgesneden buisjes gedoseerd naar binnen. Een velum en transparant glasdak, waarin indirect LED licht is opgenomen, zorgt ervoor dat zowel op minder zonnige dagen als bij avond de kunstwerken zo natuurlijk mogelijk verlicht worden.
De permanent geïnstalleerde werken in Museum Voorlinden zijn stuk voor stuk belevingskunstwerken. Ze laten zich niet beschrijven, je moet ze ondergaan. Bijvoorbeeld het speciaal voor het Museum Voorlinden ontworpen Skyspace, een ruimte met een vierkant gat in het dak, waardoor je recht naar boven kijkt en de lucht ziet zoals je deze nog nooit hebt gezien.

Wayne Thiebaud

Vanaf dit voorjaar is het sleutelwerk ‘Nulpunt’ (2002) van kunstenaar Dave Meijer te zien in de schatkamer. Maar liefst 449 beschilderde, kleurrijke paneeltjes bekleden de wanden van de geheime tentoonstellingsruimte van het museum. Het werk van Meijer bestaat uit een spel van kleuren, lijnen en vormen, geïnspireerd op wat de kunstenaar dagelijks om zich heen ziet in zijn thuisprovincie Zeeland.
Tot en met 16 september is de eerste Europese expositie te zien van de Amerikaanse meester-schilder Wayne Thiebaud (1920). Hij wordt geroemd om zijn rijke schilderijen van taarten, ijsjes en hotdogs die je doen watertanden. Maar ook mensen en landschappen schildert hij veelvuldig. De carrière van deze invloedrijke Amerikaanse meester omvat maar liefst zeventig jaar. Tot op de dag van vandaag, op 97-jarige leeftijd, schildert hij nog dagelijks. Voorlinden brengt zo’n zestig werken bij elkaar uit de jaren 1961 tot 2018.

Museum Beelden aan Zee, Scheveningen

Museum Beelden aan Zee werd in 1994 gesticht door het verzamelaarsechtpaar Theo Scholten en Lida Scholten-Miltenburg. Het richt zich als enige museum in Nederland exclusief op moderne en hedendaagse, (inter-)nationale beeldhouwkunst.
Het gebouw lijkt op een schelp. Aan de buitenkant is alleen de zacht beige muur te zien en pas binnenin openbaart zich het door architect Wim Quist ontworpen museumgebouw. In de verschillende zalen en terrassen worden zo’n twaalf tentoonstellingen per jaar georganiseerd met internationale moderne beeldhouwkunst in de meest uiteenlopende materialen en stijlen.
Uniek is het uitzicht op zee vanaf de beeldenterrassen en de Zeezaal waar de wisselende collectie van het museum te zien is, met werk van Armando, Stephan Balkenhol, Iris Le Rütte, Tony Cragg, Per Kirkeby, Giacomo Manzú, Berlinde De Bruyckere, Igor Mitoraj, Jan Meefout, Kiki Smith en vele anderen.
Op de boulevard van Scheveningen is in 2004 een groot buitenterras aangelegd met drieëntwintig sprookjesbeelden van de beeldhouwer Tom Otterness (1952). Tussen bekende sprookjes als Hans en Grietje, Pinocchio, Gulliver en het tinnen soldaatje verwijst de metershoge Haringeter liefdevol naar het mooie Scheveningen.

Naked Roots

Onder de titel Naked Roots toont museum Beelden aan Zee t/m 23 september een selectie van circa vijftig, vaak monumentale, sculpturen in klei en brons van de ​Belgische kunstenaar Johan Creten​. Met zowel ouder als recent werk biedt deze tentoonstelling het Nederlandse publiek de mogelijkheid om uitgebreid kennis te nemen van zijn rijke oeuvre. Qua thematiek bieden mens en natuur Creten een onuitputtelijke bron van inspiratie, maar ook de klassieke oudheid, kunstgeschiedenis, opera, literatuur en poëzie dragen talloze onderwerpen aan. Zijn wereldbeeld geeft hij weer als ‘Wunderkammer’, zoals vroeger kunst- en rariteitenverzamelingen werden genoemd. Creten, zelf een enthousiast verzamelaar, boetseert al die invloeden tot een wonderbaarlijke wereld vol fantasiedieren, bloemen en mensfiguren. De bezoeker kan plaatsnemen op verschillende ‘observatie punten’ die verspreid in de expositie staan opgesteld om rustig de werken te beschouwen en te overdenken. ​

Museum Oud-Amelisweerd (MOA), Bunnik

Museum Oud Amelisweerd is een huis van kunst in de natuur. Naast het gebouw als Rijksmonument zelf is er ook de breedste en grootste collectie werken van Armando te zien en een collectie unieke Chinese en andere historische behangsels.
MOA is gelegen in het hart van landgoederen Amelisweerd en Rhijnauwen, op een steenworp afstand van Utrecht. Het eind achttiende-eeuwse landhuis waarin MOA is gevestigd, werd bijna 250 jaar geleden gebouwd door Gerard Godard baron Taets van Amerongen. Ooit was het gebouw het buitenverblijf van koning Lodewijk Napoleon. Vandaag de dag behoort het tot de top-100 van Rijksmonumenten.
Omdat het huis nooit intensief bewoond is geweest, zijn veel oorspronkelijke elementen bewaard gebleven. Een beroemd voorbeeld is het unieke Chinese behang dat de salons op de bel-etage siert. MOA beheert een brede collectie werken van kunstenaar Armando en biedt halfjaarlijks wisselende tentoonstellingen waarin huis, behang en spraakmakende kunst met elkaar worden verbonden.

Flower Power

Tot en met 16 september is de expositie Flower Power te zien. Bloemwerken uit verschillende disciplines – van (wetenschappelijke) aquarellen, driedimensionale bloemmodellen, speelklokken met bloemmotieven, antieke vazen en servies, mode, religieuze voorwerpen tot schilderijen in vrijwel alle kunsthistorische stijlen van nationale en soms internationale allure – vertellen het verhaal van de bloem in de kunst en geven tevens ruimte voor reflectie. De getoonde objecten gaan terug tot de vroege 17e eeuw: de tijd waarin het bloemstilleven een autonoom genre in de beeldende kunst werd, gestimuleerd door een groeiende interesse in de botanica en een ontluikende liefde voor de natuur. MOA biedt voor deze objecten een uniek decor. In het landhuis is bloemenbehang uit vele modes en stijlen bewaard gebleven. In Flower Power gaat het bijzondere behang een unieke verbinding aan met de bloemwerken.

Glasmuseum: om een lang verhaal kort te maken… GA!

Laatst betrapte ik mezelf er weer op… Ik had geen tijd om een kort bericht te schrijven, dus werd het verhaal over mijn bezoek aan de glasstad Leerdam veel en veel te lang. Jammer, want ik durf te wedden dat daardoor bijna niemand helemaal bij het einde is aangeland. Terwijl er na de spannende beschrijving van de workshop glasblazen juist nog een mooi stuk volgde over de huidige Art-Deco-expo in het Glasmuseum. Die expo is echt meer dan de moeite waard om gezien te worden. En verdient het daarom om nog een keer extra in the spotlights te staan. Bij deze dus! Lees je nu wel tot het einde door? Dan volgt er namelijk nog een nieuwtje…

Glasmuseum

De basis voor dit markante gebouw bestaat uit twee woonhuizen die op ingenieuze wijze zijn verbonden zodat er genoeg ruimte is voor tentoonstellingen en een transparante (!) opslag van de resterende collectie. Tot eind oktober is in het Glasmuseum de expositie ‘Art Deco Glas; Belofte voor het moderne’ te zien, met in de hoofdrol ontwerpster Lucienne Bloch, de eerste vrouwelijke glaskunstenaar.

Mooi materiaal

Niet alleen haar ontwerpen, maar ook van tijdgenoten en andere voorwerpen uit het begin van die prachtig art-deco-tijd (begin twintigste eeuw) stonden ruimschoots uitgestald. Alleen al daarom was de expo de moeite waard. Maar ook het getoonde glaswerk vond ik meesterlijk. Zo teer en delicaat: ineens besefte ik maar al te goed hoeveel moeite het wel niet moet hebben gekost om dit zo te maken. En wat een mooi materiaal glas is om mee te werken. Je kunt er letterlijk en figuurlijk zoveel kanten mee op.

Kunst in de tuin

Ook de drie kunstenaars die door het Glasmuseum waren uitgenodigd om in de glasblazerij nieuw werk te komen maken, hebben dat gemerkt. In de tuinkassen is nog tot het einde van de expositie hun werk te zien. Studio VANTOT maakte een prachtig spiegelend lichtobject, modeontwerper Karim Aducchi ontwierp een fraaie  jurk met glazen franjes en textielontwerpster Christie van der Haak blies met engelengeduld een aantal prachtige kleurrijke vazen en objecten. Maak vooral ook een rondje door de prachtige tuin, door Bernard Heesen onlangs omgetoverd tot een kleurige tuin met botanische glasobjecten. Een lust voor het oog!

Primeur

Fijn dat je weer tot het einde toe hebt gelezen! Als ‘beloning’ trakteer ik je zoals beloofd op een nieuwtje, namelijk dat ik me verder ga specialiseren op het gebied van interieurjournalistiek. Ik ga dat doen middels een cursus van Elle Decoration dit najaar, #zinin! Ook mijn blog zal verder op (duurzaam) interieur en design  worden toegespitst. Zonder handwerk, Scandinavië en natuur uit het oog te verliezen hoor, wees maar niet bang! Maar leuks genoeg dus in het vooruitzicht, ook na de zomermaanden! 🙂

Alle foto’s bij deze blog zijn van de hand van Ben Deiman, een vakman in hart en nieren die al heel wat foto’s van onder meer het mooie ambacht glasblazen heeft gemaakt. Blij dat ik je (weer) heb ontmoet en superlief dat ik deze foto’s mocht gebruiken! 

Glas: blazen en kunst mooie combi voor dagje uit!

Als blogger mag je soms de leukste dingen doen. Zo werd ik onlangs uitgenodigd voor een bezoek aan Leerdam, van oudsher DE glasstad van Nederland. Waar ik me in een verzengende hitte in het zweet heb gewerkt voor een teer roze gekleurd belletje van glas. Om na het glasblazen met hele andere ogen te kijken naar alle schatten die in het naburige Nationaal Glasmuseum zijn verzameld.  En voorzichtig de kunstwerken te bewonderen die onder meer Christie van der Haak van dit mooie materiaal had gemaakt. Conclusie: een ambacht dat de moeite waard is om nieuw leven in te blazen! Heb jij al ooit glas geblazen? En/of is er een ander ambacht waar je graag meer over wilt leren? Misschien ga ik daar dan binnenkort ook naar toe!

Glasstad Leerdam

De glasstad van Nederland bleek vanaf mijn woonplaats helemaal niet zo ver weg als ik dacht. Op de grens van de provincies Utrecht en Zuid-Holland gelegen was het gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. Moet je kiezen tussen bus of trein vanuit Utrecht, dan zou ik echt voor de bus gaan: die brengt je in een sneltreinvaart naar je plaats van bestemming. Leerdam is een gezellig havenstadje met een glasroute die je vanaf het station langs alle bezienswaardigheden en veel leuke kunstzinnige winkeltjes voert. De Glasblazerij zelf is een industrieel pand met rondom allemaal ramen. Noodzakelijk omdat er bij het glasblazen zoveel hitte vrij komt dat het wel prettig is als de boel af en toe open gegooid kan worden om letterlijk stoom af te blazen! Geïmponeerd keken we in de werkplaats toe hoe de aanwezige medewerkers als een geoliede machine samenwerkten aan een nieuwe glascreatie.

Workshop glasblazen

Wij als influencers -deftig woord hoor- mochten een mooie bel van glas blazen die je als kerstbal of woondecoratie ergens kunt ophangen. Geweldig idee en in een kleur naar keuze ook nog! Een bellenrek vol voorbeelden en vrolijke potten met kleursel stonden al te lonken. Ik wilde eerst voor groen gaan, maar dat nam iedereen al, dus ging ik voor een mooie tint roze met de moeilijke naam amethyst rotlich. We mochten omstebeurt aan de slag: als nummer 3 kon ik de kunst lekker afkijken. Best wel spannend, want het zag er met de veiligheidsmouw en -bril toch best spannend uit. De eerste oefening was het al zittend rollen met de stok waar straks het vloeibare (!) glas om zou komen te zitten. Dat rollen moet met één hand gebeuren omdat de andere hand de natte schep vast moet houden waarmee het gloeiend hete materiaal wordt gevormd. Al een hele klus op zich.

work In progress

Nadat we waren geslaagd voor dit onderdeel konden we aan het echte werk beginnen. Uit een ‘voorraadkast’ vol gloeiend glas werd een bol geschept die in de oven op de juiste temperatuur werd gebracht. Daarna mocht deze een paar keer in het kleursel worden gedipt waarna het draaien kon beginnen. Dat moest in een paar etappes omdat het glas snel afkoelde en dus steeds weer even opnieuw in de oven moest worden verwarmd. Vervolgens door naar stap 2, het blazen! Iets dat je echt niet alleen kunt doen, want de stok met de bel glas eraan moet ondertussen ook steeds in beweging blijven omdat de bel anders vervormd. De medewerkster van de glasblazerij nam dus het draaien over en instrueerde wanneer en hoe er geblazen moest worden: “Harder, harder, ho, stop, pas op, straks blaas je de bel door. Nu zachtjes nog wat blazen, ja toe maar, nog een beetje, goed zo, wacht even, ja, klaar!”

Eindresultaat

Intussen was de tribune behoorlijk gevuld geraakt en keek iedereen vol bewondering toe hoe er zelfs bij een leek als ik toch een mooie bel ontstond. Die na het blazen nog niet gelijk klaar was. Met behulp van een tang moest er nog een soort tuit worden gevormd zodat de bel straks mooi van de stok afgehaald zou kunnen worden. Dat aftoppen mocht ik zelf niet doen, stel je voor dat de bal zou breken! De medewerkster nam het weer over waarna de bal razendsnel met een apart stukje vloeibaar glas van een ophangoogje werd voorzien. We kregen een seconde om nog een foto te maken van het eindresultaat waarna de bel fluks in de koeloven ging om rustig uit te kunnen harden. De zweetdruppels stonden me toen al lang en breed op het voorhoofd, maar ik was apetrots op het kunstwerk dat ik had afgeleverd. En dat ik uit duizenden zou kunnen herkennen. Iedere bel werd namelijk weer anders qua grootte, vorm, kleuring, etc. Bij mij zaten er lichte spiralen in, heel mooi om te zien!

Glasmuseum

Nadat iedereen de workshop had gedaan liepen we samen naar het Glasmuseum een paar honderd meter verderop. De basis voor het markante gebouw waren twee woonhuizen die op ingenieuze wijze zijn verbonden zodat er genoeg ruimte ontstond voor tentoonstellingen en een transparante (!) opslag van de resterende collectie. Tot eind oktober is hier de expositie ‘Art Deco Glas; Belofte voor het moderne’ te zien, met in de hoofdrol ontwerpster Lucienne Bloch, de eerste vrouwelijke glaskunstenaar. Niet alleen haar ontwerpen, maar ook van tijdgenoten en andere voorwerpen uit het begin van die prachtig art-deco-tijd (begin twintigste eeuw) stonden ruimschoots uitgestald. Alleen al daarom was de expo de moeite waard. Maar ook het getoonde glaswerk vond ik meesterlijk. Zo teer en delicaat: ineens besefte ik maar al te goed hoeveel moeite het wel niet moet hebben gekost om dit zo te maken. En wat een mooi materiaal glas is om mee te werken. Je kunt er letterlijk en figuurlijk zoveel kanten mee op.

kunstwerken van glas

Ook de drie kunstenaars die door het Glasmuseum waren uitgenodigd om in de glasblazerij nieuw werk te komen maken, hebben dat gemerkt. Aan het einde van de dag werden de resultaten onthuld, heel toepasselijk uitgestald in de tuinkassen. Grappig om met alle genodigden in zo’n klein huisje rondom allemaal toch uiterst breekbaar werk te mogen staan. Maar het paste wonderwel en verhoogde alleen maar de magische sfeer rondom hun bijzondere toepassingen van glas. Studio VANTOT maakte een prachtig spiegelend lichtobject, modeontwerper Karim Aducchi ontwierp een fraaie  jurk met glazen franjes en textielontwerpster Christie van der Haak blies met engelengeduld een aantal prachtige kleurrijke vazen en objecten. Het was superleuk om haar en de anderen live te horen vertellen over hun glasavonturen. Op de site van het Glasmuseum zijn filmpjes te zien waarin ze uitleggen hoe het werken met glas ze is bevallen. Iets wat overigens niet alleen aan kunstenaars is voorbehouden: wie wil kan tijdens een bezoek aan het museum een workshop volgen in bijvoorbeeld het beschilderen van glas. Voor kinderen zijn er speciale excursies en ook zijn er leskisten te leen om in de klas (verder) aan de slag te gaan met het onderwerp.

Glas in tuin en winkel

Na een rondje door de prachtige tuin, door Bernard Heesen onlangs omgetoverd tot een kleurige tuin met botanische glasobjecten, mochten we vanzelfsprekend nog even snuffelen in de museumwinkel.  Daar zagen we mooie schalen, vazen, drinkglazen en bijzondere sculpturen. Maar ook Dutch Design van het eigen label By Nationaal Glasmuseum, met  onder meer werk van Richard Hutten, Chris Kabel en Daphna Laurens. Voor mijn moeders 80e verjaardag liet ik mijn oog vallen op een van de beroemde Oranjevaasjes, maar ik vond ze toch een beetje prijzig. Misschien schaf ik er toch eentje aan via de webshop. Daar kun je sinds kort de mooiste in de eigen glasblazerij vervaardigde objecten kopen die vanzelfsprekend netjes ingepakt worden thuisbezorgd.

PS Mijn glazen bel heb ik helaas nog niet ontvangen, ik had heel graag willen laten zien hoe het hier thuis hangt! Binnenkort volgt er dus wellicht nog een unboxingvideo. Ben jij ook aangestoken door het glasblazersvirus? En wil je binnenkort op bezoek naar het museum en/of de glasblazerij? Wie weet komen we elkaar daar tegen, want ik ga zeker nog een keer om alles nog eens rustig te kunnen bekijken. 🙂

Met dank aan de meiden van de blog Vincent van Blog voor het maken van de foto’s van mijn ‘work in progress’. En met de hartelijke groeten aan blogster Anne van Loves2love: haar enthousiasme inspireerde me tot het maken van een romantische foto van de cocktail die we kregen!

Kaas en kunst: een uitstapje om van te smullen!

Zeker als je in een echte kaasstad woont, moet je wel van kaas houden, en dat doen wij dan ook!  Of het nu oude of jonge, Franse of Goudse is, alles wordt genietend naar binnen geschoven. Jongste zoon vond het dan ook geen straf toen ik hem vanwege de voorjaarsvakantie meenam naar het ons eigen Stadsmuseum voor een expositie over: Kaas! Het inspireerde ons tot een nageniet-opdracht: maak je eigen stilleven met, hoe kan het ook anders, kaas!

Stadsmuseum

Het stadsmuseum is gevestigd in een voormalig stadhuis, een van de weinig echt origineel oude gebouwen die Woerden nog heeft en mede daarom echt een pareltje in de binnenstad. Oké, de vele trappen maken het wat lastig toegankelijk, maar als je de moeite neemt om helemaal naar boven te klimmen en alle zaaltjes binnen  te lopen, val je van de ene verrassing in de andere. Zelfs het uitzicht heeft volop kunst te bieden… 🙂

Kaas-kunstwerken

Zoonlief wilde graag na het succesvol afronden van de speurtocht (prijs: een stukje kaas!)  de Romeinse schatten op zolder bewonderen terwijl ik rustig alle kaas-kunstwerken nog eens bekeek. Vooral de nieuwe verrasten me, die waren blijkbaar speciaal voor deze expositie gemaakt. Geweldig om te zien dat het nog steeds als een kunst wordt beschouwd om zo’n stukje Hollands goud op het witte doek vast te leggen.

Daar bij die haven…

Via het plein waar zomers de kaasmarkt wordt gehouden en waar nu dus de kaasbel werkloos hangt te wachten tot het weer zover is, liepen we naar de haven. Daar is in een voormalig kaaspakhuis sinds kort een kaasmuseum gevestigd. Het ijs lonkte echter meer dan een bezoek binnen, dus besloten we dat voor een later moment te bewaren. Leuk om met de hele familie eens terug te komen bijvoorbeeld. En ook een idee om zo’n bezoek dan te combineren met  bijvoorbeeld een Tuktuk kaastour of een workshop kaasdrummen, klinkt goed! Ook voor een kazig cadeautje – wat heeft Boska leuke dingen! –  ben je hier aan het goede adres.

Stillevens

Weer thuis gingen we na de warme choco aan de slag met onze eigen kaas-stillevens: zo’n expo werkt toch heel inspirerend. En jongste zoon liet me zien hoe je het principe ‘Less is more’ hierbij toepast: grappig te merken dat hij gevoel voor styling en fotografie heeft! Uiteindelijk riepen we zijn stilleven (middenboven) dan ook als winnaar uit. De prijs? Een boekenlegger, in de vorm van een stukje kaas natuurlijk!

Al 25 jaar fan van Internationaal Filmfestival Rotterdam (IFFR)

Deze dagen draait het in Rotterdam om film, film en nog eens film. Films van over de hele wereld, dus als je wilt kun je van continent naar continent hupsen. Heel leuk om zo eens een wereldreis te maken! Of kies een keer alleen maar films van een exotisch filmland als China of Brazilië of zo. Hoe dan ook is het altijd een feest om rond deze tijd in Rotterdam te zijn en wat films mee te pikken. Voor mij zelfs extra feest, want ik kom er al 25 jaar! Ben jij ook al geweest of ga je nog? En met wie?

Op 1 februari 1993 kwam ik voor het eerst op het Internationale Filmfestival Rotterdam. Ik had een date met de man die twee weken later, op Valentijnsdag, mijn vriend zou worden. Precies een jaar later, weer op Valentijnsdag, trouwden we. Ik was toen al weg uit mijn toenmalige woonplaats Rotterdam, maar met name het filmfestival bleef trekken. Ieder jaar gingen we er wel een dag of een weekend naar toe. Lukte dat eens een keer niet, dan gingen we ’s avonds naar een losse film of keken we thuis een film van een van de vele verzamelboxen. Ik ben ook wel eens alleen geweest of, zoals vorig jaar, met oudste dochter. Als ik maar even de sfeer had geproefd, daar ging het me om.

Uit al die 25 jaar zijn ons de nodige films bijgebleven: een eindeloze (en soms slaapverwekkende) film over de zoutmannen van Tibet, ook een gigantisch lange (bijna 5 uur durende!) vertoning van The Kingdom van Lars von Trier, Muriel’s Wedding (Mamma Mia avant la lettre), heel veel tragische liefdesverhalen zoals die Spaanse die we twee jaar terug nog zagen en de politieke documentaire over de val van Ceaușescu die we op ons eerste festival zagen en die letterlijk uit Roemenië was meegesmokkeld om op het Filmfestival vertoond te kunnen worden.

Dan waren de films die we afgelopen zondag zagen toch wat minder heftig, maar daarom niet minder mooi! Dat begon al bij de eerste film, een western over de overheersing van de Aboriginals in Australië door blanke kolonisten. Prachtig verfilmd met een treurige uitkomst. De tweede film La Holandesa, over een Nederlandse vrouw die ongewild kinderloos blijft, speelde zich af in Chili. Tikje vervreemdend maar toch ontroerend om te zien hoe ze daar een klein jongetje ‘adopteert’.

Omdat we van de Kop van Zuid weer naar de binnenstad moesten lopen, waren we bijna te laat voor de derde film: Lorello e Brunello. Daardoor moesten we wel op de eerste rij plaatsnemen, in stoelen die een soort ligstoelen bleken te zijn om het enorme beeld compleet op het netvlies te kunnen krijgen. Gevaarlijk als het dan een soort slowmovie annex documentaire blijkt te zijn over twee broers, Italiaanse schapenboeren, die geld willen gaan verdienen met het een wijnmakerij en vier seizoenen lang met een enkele camera worden gevolgd.

Na het eten van een bord vol roti met een blikje rode Fernandez erbij, een combinatie die we 25 jaar geleden al magisch vonden, was het tijd voor de vierde film: Anna’s War. Een heel poëtisch verfilmd verhaal van een meisje dat de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog weet te overleven door een eigen wereld te creëren in haar verstopplek: een grote ongebruikte schoorsteen in een voormalig schoolgebouw. Geweldig mooie film vond ik, maar manlief vond deze wat ‘apart’, ik waarschuw maar vast!

Na zo’n film zou de laatste film kunnen tegenvallen, maar dat bleek beslist niet zo te zijn. Ook in What Will People Say speelt een krachtig meisje de hoofdrol. Een Noors tienermeisje dit keer, dat naar Pakistan wordt verbannen door haar ouders omdat ze  zich in hun ogen te modern gedraagt. Hiervoor wilde ik eigenlijk meer dan het hoogste cijfer 5 geven op de bekende scheurlijst die je voor iedere film krijgt, maar dat mocht helaas niet. Indrukwekkend dus, en deze film staat dan ook nu alvast in de rij films die ik me vast over 25 jaar nog weet te herinneren!

Tulpen uit Amsterdam: gratis op Nationale Tulpendag!

Na het stormgeweld van gisteren vond ik dat ik wel een bosje bloemen had verdiend. Tulpen natuurlijk, die staan extra fleurig in de knalroze vaas die ik ooit op vakantie in Denemarken heb gekocht. Vanzelfsprekend heb ik nog veel meer vazen: zo leuk om iedere keer een mooie bijpassende uit te zoeken. Speciaal voor Nationale Tulpendag (zaterdag 20 januari)  zette ik de mooiste vazen op een rij. Ga jij morgen naar Amsterdam om een gratis bosje tulpen te plukken? En in welke vaas zet je ze dan te pronken?

Wie op internet gaat zoeken op ‘tulpenvaas’ komt vooral Delftsblauwe exemplaren tegen, met allemaal openingen erin zodat je de eigenwijze tulp – die nog een stukje doorgroeit in de vaas – toch strak kunt schikken. Voor mij hoeft dat niet, laat die bloemen toch lekker hun gang gaan! Daarom vind ik de rubberen vaas van Menu zo ideaal.  Hiervan kun je de rand naar binnen klappen voor een kleine bos bloemen en omhoog doen bij een middelgrote bos. Nog steeds verkrijgbaar – ik heb de mijne inmiddels al ruim 10 jaar – dus inmiddels wel een klassieker te noemen!

Nog zo’n klassieker: de grillig gevormde glazen vazen van Iittala. Ook hierin kunnen de tulpen lekker naar alle kanten groeien en bloeien. Het Finse merk levert de vaas in vele fraaie kleuren en vormen. Verleidelijk hoor, om ze allemaal te kopen. Maar ik vind die van helder glas het mooiste. Zo stijlvol om de stelen door het glas heen te kunnen zien. En als de tulpen uitgebloeid zijn, kunnen er weer andere voorjaarsbloeiers in, met bolletje en al. Enige nadeel: ze zijn wel wat aan de prijs… Gelukkig zijn ze nu in de sale bij zowel Fonq als VT Wonen, dat scheelt toch weer een paar tientjes.

Afgelopen najaar was ik op de VT Wonen & Designbeurs waar ik een mooie lamp kocht van Van Tjalle & Jasper. Toen zag ik al een spiegel van hun hand met een klein vaasje eraan. Grappig om hierin ook eens tulpen te doen, dan trek je toch vanzelf een vrolijker gezicht als je in de spiegel kijkt. Bij &Klevering in Amsterdam nog eens kijken of de spiegel iets is voor bij ons thuis. En anders bestel ik alsnog bij VT Wonen dat rek met vaasjes van Madame Stoltz, echt een eyecatcher, zeker als je het vol schattige bloemetjes zet! Ik heb al een klein vaasje van dit mooie merk, daar staan nu ook een paar tulpjes in.

Ik wil morgen ook snel even bij het Stedelijk Museum naar binnen wippen. Al was het maar voor de museumshop. Daar hebben ze de prachtige papieren vazen van Pepe Heykoop in vele varianten. Bijvoorbeeld met een afbeelding van het Melkmeisje erop of met een silhouet van Amsterdam. Door die om een fles heen te doen heb je al gauw een bijzondere vaas. En het naburige Vincent van Goghmuseum kan ik dan met mijn museumkaart ook nog wel even bezoeken. Heeft die man behalve zonnebloemen en bloesemtakken misschien ook tulpen geschilderd?

Over mannen gesproken: die blijken best wel iets met bloemen en dus ook vazen te hebben. Zo ontwierp de Nederlander Floris Hovers een vaas in de vorm van een motorblok en verzon de Italiaanse designer Ettore Sottsass een vaas die toch echt duidelijk iets weg heeft van een penis… Tja, dat lijkt me toch meer iets om op de Zeedijk achter de ramen te zetten. Toch is er nu tot en met mijn verjaardag (!) een expositie te zien van zijn werk in het Stedelijk Museum in Den Bosch.

Maar goed, doe mij toch maar liever het pistoolvaasje van Bloomingville – ooit gekocht in Noorwegen -, de cactusvaas van Serax – twee jaar geleden met mijn verjaardag gekregen – of het gloeilampvaasje uit het Philipsmuseum in Eindhoven waar we vorig jaar waren. Staan mijn tulpen daar niet supermooi in? Het staaltje behang op de achtergrond is trouwens van Kwantum met daarop een wereldberoemd bloemenschilderij van de schilder Jan Davidsz. de Heem dat ik ooit in het Rijksmuseum heb gezien.

Tulpen zijn niet het hele jaar door te koop. Wil je toch voortdurend van hun kleur en vorm genieten dan is een raamsticker van Flatflowers ook een goede aanschaf. Of haak zelf zo’n paar mooie voorjaarsbloeiers voor in een vaas. Met behulp van het nieuwe boekje van Marjolein Flick, Bloemen haken (door mij onlangs met veel plezier geredigeerd), is daar echt geen kunst aan!

Vooruit, nog één keer terugblikken op 2017 dan

Een blog over het afgelopen jaar 2017 mocht natuurlijk niet ontbreken. Het jaar waarin ik 50 werd en (opnieuw) de bloggerspen oppakte. Het jaar ook waarin ik zowel op privé- als op werkgebied ontzettend veel leuke dingen heb gedaan. Stom dat je je dat pas realiseert als je alle foto’s nog eens rustig bekijkt en je agenda doorbladert, iets waar ik in de stille tijd tussen Kerst en Oud & Nieuw eindelijk eens de tijd voor heb genomen. Waarbij ik me in ieder geval alvast voornam: terugblikken en dankbaar zijn is iets wat ik beslist vaker ga doen in 2018! Heb jij 2017 ook op een goede manier kunnen afronden? Was het een mooi jaar voor jou? Wat ga je meenemen naar 2018? Nieuwe ronde, nieuwe kansen, maar gewoon doorgaan op de ingeslagen weg is ook niet verkeerd 😉

Doelstelling

Lekker op stap gaan met mijn gezin en/of voor mijn blog is iets wat ik in ieder geval beslist weer wil gaan doen in 2018. Zeker als het elkaar overlapt – zo had ik in 2017 een superleuke dag met jongste zoon en manlief in Tiengemeten – word ik helemaal happy. Niet alleen schrijven maar ook fotograferen is helemaal mijn ding. Hiermee heb ik afgelopen jaar Instagram bestormd.  Superleuk om allemaal nieuwe volgers te krijgen (rond de honderd inmiddels al!) en mee te doen aan ‘opdrachten’, zoals de hashtag #bestnine2017. Zou het lukken eind volgend jaar pak ‘m beet 250 volgers te hebben? Lijkt me een mooie doelstelling voor 2018.

Groei

Evenals het verder doorgroeien met mijn blog met behulp van de tips van Petra Wiebenga. Op de valreep van het nieuwe jaar heb ik me ingeschreven voor haar challenge om iedere week, 52 weken lang, met mijn blog aan de slag te gaan. Lijkt me toch iets relaxter dan de Blogchallenge van februari 2017, waarbij we iedere dag met onze blog bezig waren. Dat was zeker gezien mijn verjaardag in die maand wel erg hectisch. Maar ik heb er ontzettend veel van geleerd! Onder meer dat je het gewoon moet gaan doen… Op wat voor manier dan ook. Een van de dingen die ik heb geleerd is dat lijstjes altijd populair zijn bij bloglezers. En ik moet zeggen: ze zijn ook leuk om te maken! Hier volgen dus een paar lijstjes (vijf om precies te zijn) van mijn hoogtepunten van het afgelopen jaar.

Mooiste films 2017

  1. Down to Earth, echt een filmhuisfilm, zeggen we hier thuis. Waarmee we bedoelen dat je zo’n soort film niet gewoon hap-slik weg kauwt, maar er nog heel lang zoetjes van kunt nagenieten door de mooie beelden en/of mooie inzichten die je erdoor hebt gekregen…
  2. Beauty & The Beast, de live-action bewerking van de bekende Disney tekenfilm. Dankzij het mooie ingetogen spel van Emma Watson en een paar fraaie nieuwe liedjes toch ook weer een schot in de roos… Ofwel de overtreffende trap van mooi, mooier, mooist!
  3. Coco, inderdaad, nog een Disney-film, je bent fan of niet… Het verhaal over een Mexicaans jongetje dat zijn familie in het dodenrijk komt opzoeken is duizelingwekkend knap in elkaar gezet. En bewijst dat je ook zonder 3d-bril op helemaal kunt verdwijnen in een film. Die trouwens beslist feestelijker en kleurrijker is dan je op basis van de inhoud zou denken.
  4. Ook de film Ballerina betovert. Gek dat sommige mensen niets met animatiefilms hebben. Zeker als het goed is gedaan vergeet ik haast dat het ‘maar’ getekend is. Ik leef helemaal mee met de passie van een meisje dat haar droom probeert te verwezenlijken. En – spoiler alert – daar vanzelfsprekend in slaagt.
  5. Weg van jou. Geen Disney, geen kinderfilm, gewoon een mooie, Nederlandse film. Die vooral door de beelden van Zeeland doet verlangen naar ook zo’n plekje om te wonen. Na het zien van de film – op oudste dochters 21e verjaardag, gratis dankzij kaartjes van de Utrechtse Jaarbeurs, midden in de week en ’s ochtends vroeg in een verder bijna lege zaal/bioscoop – viel de drukte van de stad extra rauw op ons dak.

Mooiste tv-series/programma’s  2017

  1. Wie is de Mol natuurlijk, met dit jaar de wel heel mooie setting Oregon in Noordwest-Amerika. Jongste zoon wist al gelijk dat Tim de mol was. Ik bleef maar aanwijzingen opschrijven en kwam er nog niet uit! Zoals ieder jaar eigenlijk bloedstollend spannend tot het laatst, nu extra omdat bleek dat de mol zelf ook niet alles wist…
  2. Seizoen 7 van Game of Thrones, geen uitleg nodig toch? De maanden daarvoor had oudste zoon me overgehaald deze serie eindelijk eens te kijken, met als gevolg dat we in een paar maanden tijd zes seizoenen er razendsnel doorheen jasten. Geweldig gemaakt, met als hoogtepunt de finale-aflevering. Die we dan ook live wilden en gelukkig ook konden zien in de bioscoop.
  3. Seizoen 6 van Homeland, nog zo’n serie die eigenlijk geen nadere toelichting behoeft. En die spannender was dan ooit doordat de schrijvers zo dicht op de actualiteit zaten, met de eerste gekozen vrouwelijke president en de nodige intriges waarbij nep-nieuws op sociale media een grote rol speelde…
  4. Seizoen 2 van Stranger Things, opnieuw een tv-serie. Deze kwam ik dankzij oudste dochter op het spoor. Door de jaren 80 setting deed het me heel erg denken aan het in die tijd razend populaire Twin Peaks. Maar het bleef/bleek beslist spectaculairder dan het tweede seizoen daarvan dat ik via Videoland zag.
  5. The Passion hoort als evenement ook op deze lijst thuis, al is het maar één keer per jaar op televisie. Stiekem kijken we wel vaker: we hebben alle dvd’s van de inmiddels zeven edities. Vooral het lied Bloed, zweet en tranen van Charly Luske blijft kippenvel veroorzaken.

Mooiste musicals/muziekuitstapjes 2017

  1. Het Pauperparadijs. Zeker nu ik zelf op de planken heb gestaan, heb ik nog meer bewondering gekregen voor musicalspelers. Die in dit geval in Drenthe in weer en wind buiten stonden te zingen, dansen en acteren alsof hun leven ervan afhing. Waardoor ze een historisch verhaal ontroerend mooi tot leven wisten te brengen. Fenomenale cd ook, inmiddels helemaal grijsgedraaid.
  2. Concert van The Piano Guys. Sinds oudste dochter dit duo op YouTube ontdekte hebben we al vele cd’s gebrand met de mooie bewerkingen van klassiekers uit de pop- en filmgeschiedenis. Zo goed zullen wij nooit piano en cello leren spelen, maar het is leuk ervan te dromen…
  3. Doordat ik VIP-lid werd van de Bankgiroloterij, kreeg ik twee gratis kaartjes voor een musical naar keuze. Het werd Hair: die hippiesfeer staat nog steeds als een huis. En de naaktscène van de hele cast vlak voor het doek viel voor de pauze was natuurlijk hilarisch!
  4. De musical Roodkapje werd in de zomervakantie voor maar een paar euro in onze stad vertoond. Superleuk om daar met mijn twee kleine nichtjes naar toe te gaan, op hetzelfde veld waar ik met mijn eigen kinderen ook al zo veel van dit soort voorstellingen heb gezien…
  5. Optreden van harpist Remy van Kesteren tijdens het Bevrijdingsdagfestival in Utrecht. Altijd een speciale dag, 5 mei, omdat het tevens de verjaardag van mijn vader is/was. Met een spetterend optreden van iemand die beide zonen en ik alleen van Wie is de Mol kenden. Jammer dat hij daar toen alweer zo snel uitvloog…

Mooiste nieuwe aanschaffen 2017

  1. Nieuwe lamp voor in de woonkamer van Van Tjalle & Jasper, de Granny Smith in een mooie kleur groen. Ik zag ze op de VT Wonen & Designbeurs en kon er niet meer omheen: dit moest ‘m worden! Alleen nog even ophangen…
  2. Ook de nieuwe mobiel wacht nog op ingebruikname. Inmiddels heb ik een perfect nieuw hoesje gevonden met een mandala erop, dus…
  3. De nieuwe gele Dopper komt vooral bij de musicallessen goed van pas. Gek genoeg viel me bij deze limited edition pas later op dat er de naam ‘Vincent’ op stond. Naar de schilder van de zonnebloemen Vincent van Gogh natuurlijk, maar zo heette ook mijn overleden broertje. Over zijn ziekte schreef ik mijn best gelezen blog van 2017.
  4. De Kikkerland fotohanger had ik al even op het oog, maar pas toen ik de koperen versie zag ging ik overstag. Die hangt nu superleuk aan de lamp boven de keukentafel, met alle kerstkaarten eraan.
  5. De Hay bijzettafel die nu in mijn nieuwe werkhoekje als printertafel in gebruik is genomen. Want o ja, er bleef ook nog tijd over om te werken 😉

Mooiste werkervaringen 2017

  1. Veel geblogd en als kers op de taart naar de studiedag Blogger by Nature geweest voor nog meer inspiratie!
  2. Een Scandinavië special gemaakt voor Krant van de Aarde.
  3. Meegewerkt aan de totstandkoming van het eerste (en enige) nummer van het brei- en haakblad Yarnie magazine, leuk om daarvoor ook weer wat aan fotostyling te hebben gedaan.
  4. Voor het eerst uitgebreid naar de Dutch Design Week geweest in Eindhoven. Waar ik ook mijn 50e verjaardag had gevierd, dus al een beetje de weg kende. Maar nog verdwaalde tussen alle fantastische dingen die op dit evenement zijn te zien!
  5. Weer (meer) naar handwerkbeurzen geweest. Vooral de workshop kleur bij Loret Karman sprong eruit, maar ook de ontmoeting met Nienke Landman was erg leuk, temeer omdat ik net haar nieuwste handwerkboek had geredigeerd. Dat werk voor de uitgeverijen Forte en Kosmos doe ik steeds meer en nog steeds met heel veel plezier.

Kortom: helemaal geen slecht jaar dus. Met heel veel bezigheden waar ik in 2018 graag een vervolg aan wil geven. Met hopelijk ook weer genoeg nieuwe leuke dingen om te doen en van te leren. En met als goed voornemen een wijze les van mijn moeder: niet klagen, maar dragen. Je wilt veel bloggen? Prima, maar dan moet je ook schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Je wilt veel interieurinspiratie geven op je blog? Oké, dan moet je dus klussen en stylen tot je een ons weegt. Nog meer leuke dingen beleven? Tja, dan moet je toch echt de deur uit: gaan met die banaan! Juist het steeds zo twijfelen en treuzelen belemmert de voortuitgang. Het hoeft in 2018 niet perfect te zijn, goed genoeg is ook voldoende!

Wat ga jij doen op de Dag van de Aarde?

Vorig jaar ging ik op de Dag van de Aarde (22 april) op pad om te zien wat er her en der in het land gebeurde. Naarmate de grote dag naderde, bleken dat steeds meer leuke evenementen te zijn: van toespraken van de duurzaamste Nederlander (met de toepasselijke achternaam Groen!) tot workshops wildplukken. Moeilijk kiezen, maar uiteindelijk werd het Kerkrade, Delft en Amsterdam. Wat ik dit jaar ga doen? Dat lees je later nog 😉

Voor mijn bezoekje aan Kerkrade moest ik al om 6 uur opstaan. De zon liet op dat tijdstip net haar gezicht boven de einder zien, wat ik beloonde met een welgemeende zonnegroet. Na een aards ontbijt van yoghurt met veel granen fietste ik bepakt en bezakt richting station, voorbereid op een langdurige treinreis naar het zuiden des lands. Geen straf, want zelfs in Amerika weten ze inmiddels hoe mooi Limburg is. Onlangs werd zelfs de Parkstad Limburg, waartoe ook Kerkrade behoort, bekroond met de prestigieuze Tourism for Tomorrow Award 2016, als beste reisbestemming ter wereld! De regio kreeg deze prijs vanwege de transformatie van grijs mijnbouwgebied tot boeiende toeristische bestemming met voor elk wat wils.

Astronaut
Dat dit geen loze praat is, kon ik zelf aanschouwen in het Columbus Earth Theater, pal naast het station in Kerkrade. Hier was ik uitgenodigd om een expositie te komen bekijken met NASA-foto’s van de Aarde in de loop der jaren, met als thema de gevolgen van de klimaatverandering. Vervolgens kreeg ik in de speciale bioscoopzaal (Europa’s eerste National Geographic theater) een film te zien waarbij het leek alsof ik a la astronaut André Kuipers door de ruimte vloog. De hele entourage – een reling van waarachter ik naar beneden kijkend een rond scherm zich zag openen, met een grandioos uitzicht op de Aarde – maakte dit tot een onvergetelijke ervaring. Helaas had ik geen tijd het aangrenzende Continium Discover Center te bezoeken, maar ook dit zag er zeer interessant uit. De moeite waard om nog eens terug te komen dus!

Zaadbom
In Delft was in het Rietveldtheater een Aards café georganiseerd. Een activiteit speciaal gericht op kinderen ditmaal, die onder meer workshops mochten doen zoals zelf een zaadbom maken of een schilderij van ‘natuurvondsten’. Activiteiten waar je beslist ‘vieze’ handen van kreeg, dus de volwassenen bleven bedremmeld aan de kant staan en keken toe hoe de jeugd zich voortvarend hierop stortte. Vooral kinderen van een nabijgelegen Vrije School bleek later, die als openingsact van de middag ook al met net zoveel enthousiasme en toewijding een prachtig lied over de Aarde hadden gezongen. Het evenement was een eenmalige activiteit, vertelde organisatrice Alice Koenen, maar gezien het succes is ze volgend jaar vast van plan weer iets met de Dag van de Aarde te doen.

Brievenbuspost
Ook Pakhuis de Zwijger in Amsterdam opende dit jaar voor het eerst zijn deuren voor geïnteresseerden in een viering van de internationale Dag van de Aarde. Zo’n honderd man waren net als ik af gekomen op (vooral) de vertoning van de spectaculaire nieuwe natuurfilm Les Saisons van de internationaal bekroonde filmregisseur Jacques Perrin, voorafgegaan door een aantal toespraken van wetenschappers, politici en jonge ondernemers. Die laatste groep pitchten interessante concepten om veel meer met de daken in de stad te doen (Rooflife), voor de stad van de toekomst (Urban Greeners), om gezamenlijk feesten te organiseren in de natuur (Fête de la Nature), om mensen te leren bijen te houden (Wellbeeing) en om met brievenbuspost bijzondere planten met een verhaal te versturen (MountGreen).

Spirit
En zo werd op 22 april niet alleen in Nederland, maar overal ter wereld onze kostbare aardbol extra in het zonnetje gezet en vertroeteld. Ook dit jaar gonst het al weer van de goede wensen en ideeën. Laten we die spirit vasthouden en er iedere dag weer een Dag van de Aarde van maken. Dat is de Aarde wel waard!

Wat ga jij dit jaar doen op de Dag van de Aarde? Wie weet komen we elkaar wel tegen 🙂

10 wijze lessen voor een aards bestaan

Heb jij dat ook? Van die speldenprikjes als je een bepaalde titel van een boek of film hoort? Dat je denkt: dat wil ik wel eens lezen of: die wil ik wel eens zien? Soms komt het er van, maar veel vaker ook niet. Je kunt immers ook niet alles lezen of zien, stel je jezelf dan gerust. Maar sommige titels blijven toch als een boemerang terugkomen. En als ze maar vaak genoeg ergens opduiken, tja, dan moet je er blijkbaar iets mee van het universum.

Dus belandde ik zonder al te veel hooggespannen verwachtingen op Valentijndag (!) in de bioscoop voor de film Down to Earth. Om er helemaal verkwikt na twee uurtjes weer uit te komen: wat een inspirerende film! Met heel veel wijze lessen waar ik echt iets aan heb om eens een beetje tot mezelf te komen in plaats van altijd maar mee te rennen in de dagelijkse ratrace. Geheel in stijl met de intentie van deze feelgood movie deel ik ze graag met jou 😉

Les 1: Ren niet! Je hoeft niet te rennen, alles wat voor jou bestemd is komt vanzelf naar je toe.

Les 2: Iedereen is even belangrijk en heeft evenveel recht op een plekje op deze Aarde, mens of dier.

Les 3 volgt hieruit: Kijk uit waar je loopt en verpletter geen beestjes op je weg. Doe als de olifant, die eerst met zijn slurf zwaait en blaast voordat hij weer een stap voorwaarts zet.

Les 4: Wees niet bang, wie op het goede pad loopt overkomt niets.

Les 5: Waar het goede pad is? Dat weet je diep van binnen, dus zoek niet. Maar loop gewoon de weg die het beste voelt.

Les 6: De Aarde geeft je alles wat je nodig hebt. Wees daar dankbaar voor en laat dat af en toe eens blijken. Een goed moment daarvoor is de Dag van de Aarde, jaarlijks op 22 april.

Les 7: Sta open tegenover andere mensen, andere culturen, andere meningen. Je wereld wordt er zoveel groter van (iets wat je bijna zou vergeten in de huidige  ik-tweet-dus-ik-scheld- je-verrot- cultuur).

Les 8: Voel je verbonden met de mensen om je heen. Niet door ze af en toe een appje te sturen, maar door er in real life voor ze te zijn en alles met ze te delen, elkaar te helpen en te ondersteunen. Samen sta je sterker dan alleen 🙂

Les 9: Tijd bestaat niet. Wat leuk is mag eindeloos duren (deze blogchallenge!) en wat niet leuk is mag je a la minute skippen (stoppen met Twitter is in dat kader een echte aanrader).

Les 10 is de belangrijkste: Leef vanuit je hart! Een mooiere boodschap had ik op Valentijnsdag niet kunnen krijgen. En jij: heb jij op Valentijnsdag nog iets speciaals, liefdevols gedaan? Of vandaag, of op een andere dag? En daar wellicht ook een wijze les van geleerd? Voel je vrij het te delen, ik ben benieuwd  ♥

 

Weekendje weg naar de lichtstad Eindhoven

De stad van PSV, Philips en DAF ken ik van de Dutch Design Week waar ik afgelopen najaar voor Krant van de Aarde was, en waar geweldig veel visionaire dingen te zien waren. Ook vroeger stond de stad al bekend om haar voorliefde voor techniek en design. Als tienermeisje bezocht ik er ooit het Evoluon, een soort museum voor de toekomst waarin je toen al een beeldtelefoon mocht uitproberen en de eerste computer kon zien, die werkelijk huizenhoog was. Dus nog een keer terug naar de stad van de toekomst, dat paste wel bij een weekendje weg ter gelegenheid van mijn 50e verjaardag. Nu alleen nog een programmaatje uitstippelen. Wat niet eens zo eenvoudig bleek, zoveel is er te doen! Dus hier mijn keuze voor een weekendje lichtstad.

Stadswandeling

Bij het station is de grote Brandstore te vinden van de VVV, waar je gratis een leuk informatiegidsje en een stadswandeling kunt afhalen. Want zomaar rondstruinen, daar is Eindhoven toch echt te groot voor. Met z’n ruim 225.000 inwoners is het zelfs de vijfde stad van Nederland naar inwonertal en ook de grootste stad van Noord-Brabant, nog net voor zesde stad Tilburg met ruim 210.000 inwoners en ruim, ruim voor hoofdstad Den Bosch (17e met 150.000 inwoners). Niet alleen Philips, maar ook autofabrikant DAF hebben na de oorlog gezorgd voor een flinke uitbreiding van de stad. Daarbij heeft de vestiging van de Dutch Design Academy en de daarmee gepaard gaande aanwas van kunstzinnige mensen de laatste jaren gezorgd voor lekker veel hippe initiatieven in de stad. Veelal geconcentreerd in het industriële gebied Strijp-S. Laten we daar nou net vlakbij een prachtig vintage hotelletje hebben geboekt 😉

Philips museum

Wie Eindhoven zegt, zegt Philips. Ook al is veel van de productie al lang en breed naar het buitenland verdwenen. Maar van de nood is een deugd gemaakt. De allereerste fabriek van Philips, midden in het centrum, is omgetoverd tot een fris museum waar licht wordt geworpen op de ontwikkelingen van de gloeilamp en de vele andere uitvindingen van deze elektronica-fabrikant. De kids kunnen er met behulp van een iPad een speurtocht doen terwijl manlief en ik ons vermaken met het bekijken van de vele stijlkamers die zijn ingericht rondom de eerste televisie, de eerste walkman en nog veel meer.

Cathrien kerk

De stadswandeling voert onder meer langs het Van Abbe museum, normaal gesproken ruimschoots de moeite waard voor een bezoek aan een expositie over moderne kunst. Maar ik zie een aankondiging van een mooi orgelconcert in de Cathrien kerk, midden in het centrum. Dat lijkt me op zo’n drukke zaterdagmiddag wel een goede afwisseling met het slenteren langs leuke winkeltjes als die van Vielgut (waar sinds kort ook van alles van Piet Hein Eek te vinden is), Home Stock en de blijkbaar onovertroffen boekhandel Van Piere waarvan nicht Silvia de stracciatella taart aanprijst.

De Bergen

Over lekker winkelen gesproken: net buiten het mainstream winkelgebied kun je slenteren door de knusse smalle straatjes van de Bergen. Met naast boek- en antiekwinkeltjes ook veel tweedehands winkels en galeries. Daar zijn we vast wel even zoet. Eenmaal klaar met winkelen zijn hier ook eetgelegenheden te kust en te keur te vinden. In den Bergsche Tuin bijvoorbeeld, dat volgens een artikel in Krant van de Aarde goed aangeschreven staat 😉

NATLAB

In het centrum zitten bioscopen genoeg, maar we voelen meer voor een bezoekje aan het Natlab, ook een voormalig Philips-gebouw dat nu als filmhuis in gebruik is. En waar op zondagochtend de kinderfilm Vleugelbroertjes wordt vertoond, over een eenzame jongen die een arendsjong vindt en grootbrengt. We kunnen nog net de zes laatste kaartjes reserveren!

Feelgood Market

Iedere derde zondag van de maand is het Klokgebouw in Strijp-S gevuld met kraampjes van verkopers van biologische en creatieve producten. Het lijkt me heerlijk om  daar even rond te struinen en vervolgens het grote voormalige industrieterrein verder te verkennen. In een van de vele fabrieksgebouwen werd onder meer het glas voor de gloeilampen van Philips geproduceerd en elders het bakeliet voor de televisie- en radiokasten. In plaats van arbeiders tref je er nu hippe winkels, zelfs een designwarenhuis (Urban Shopper) en diverse cafés en restaurants aan. Ik verheug me al op een taartje eten bij de Pastry Club dat we als afsluiting van ons weekend hebben gepland.

En hebben we dan heel Eindhoven gezien? Echt niet, het gebied rondom ons hotel, Woensel West, is in opmars als groene stadvernieuwingswijk met ook weer de nodige hippe adresjes. Daarbij zag de Ontdekfabriek op Strijp-S er heel spannend uit, maar leek dat teveel tijd te gaan kosten. En helaas hield het prehistorisch dorp nog een winterslaap, anders hadden we dat beslist ook op de lijst gezet. Maar dat komt dan wellicht een andere keer. Want het staat nu al vast: op Eindhoven raak je echt niet snel uitgekeken!

Ben je wel eens in Eindhoven geweest of woon je er zelf? En heb je leuke adresjes die je wilt delen? Laat dit dan weten in een reactie onder dit bericht. Wie weet verwerk ik je tip in een volgende blog over Eindhoven 🙂