Als blogger mag je soms de leukste dingen doen. Zo werd ik onlangs uitgenodigd voor een bezoek aan Leerdam, van oudsher DE glasstad van Nederland. Waar ik me in een verzengende hitte in het zweet heb gewerkt voor een teer roze gekleurd belletje van glas. Om na het glasblazen met hele andere ogen te kijken naar alle schatten die in het naburige Nationaal Glasmuseum zijn verzameld.  En voorzichtig de kunstwerken te bewonderen die onder meer Christie van der Haak van dit mooie materiaal had gemaakt. Conclusie: een ambacht dat de moeite waard is om nieuw leven in te blazen! Heb jij al ooit glas geblazen? En/of is er een ander ambacht waar je graag meer over wilt leren? Misschien ga ik daar dan binnenkort ook naar toe!

Glasstad Leerdam

De glasstad van Nederland bleek vanaf mijn woonplaats helemaal niet zo ver weg als ik dacht. Op de grens van de provincies Utrecht en Zuid-Holland gelegen was het gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. Moet je kiezen tussen bus of trein vanuit Utrecht, dan zou ik echt voor de bus gaan: die brengt je in een sneltreinvaart naar je plaats van bestemming. Leerdam is een gezellig havenstadje met een glasroute die je vanaf het station langs alle bezienswaardigheden en veel leuke kunstzinnige winkeltjes voert. De Glasblazerij zelf is een industrieel pand met rondom allemaal ramen. Noodzakelijk omdat er bij het glasblazen zoveel hitte vrij komt dat het wel prettig is als de boel af en toe open gegooid kan worden om letterlijk stoom af te blazen! Geïmponeerd keken we in de werkplaats toe hoe de aanwezige medewerkers als een geoliede machine samenwerkten aan een nieuwe glascreatie.

Workshop glasblazen

Wij als influencers -deftig woord hoor- mochten een mooie bel van glas blazen die je als kerstbal of woondecoratie ergens kunt ophangen. Geweldig idee en in een kleur naar keuze ook nog! Een bellenrek vol voorbeelden en vrolijke potten met kleursel stonden al te lonken. Ik wilde eerst voor groen gaan, maar dat nam iedereen al, dus ging ik voor een mooie tint roze met de moeilijke naam amethyst rotlich. We mochten omstebeurt aan de slag: als nummer 3 kon ik de kunst lekker afkijken. Best wel spannend, want het zag er met de veiligheidsmouw en -bril toch best spannend uit. De eerste oefening was het al zittend rollen met de stok waar straks het vloeibare (!) glas om zou komen te zitten. Dat rollen moet met één hand gebeuren omdat de andere hand de natte schep vast moet houden waarmee het gloeiend hete materiaal wordt gevormd. Al een hele klus op zich.

work In progress

Nadat we waren geslaagd voor dit onderdeel konden we aan het echte werk beginnen. Uit een ‘voorraadkast’ vol gloeiend glas werd een bol geschept die in de oven op de juiste temperatuur werd gebracht. Daarna mocht deze een paar keer in het kleursel worden gedipt waarna het draaien kon beginnen. Dat moest in een paar etappes omdat het glas snel afkoelde en dus steeds weer even opnieuw in de oven moest worden verwarmd. Vervolgens door naar stap 2, het blazen! Iets dat je echt niet alleen kunt doen, want de stok met de bel glas eraan moet ondertussen ook steeds in beweging blijven omdat de bel anders vervormd. De medewerkster van de glasblazerij nam dus het draaien over en instrueerde wanneer en hoe er geblazen moest worden: “Harder, harder, ho, stop, pas op, straks blaas je de bel door. Nu zachtjes nog wat blazen, ja toe maar, nog een beetje, goed zo, wacht even, ja, klaar!”

Eindresultaat

Intussen was de tribune behoorlijk gevuld geraakt en keek iedereen vol bewondering toe hoe er zelfs bij een leek als ik toch een mooie bel ontstond. Die na het blazen nog niet gelijk klaar was. Met behulp van een tang moest er nog een soort tuit worden gevormd zodat de bel straks mooi van de stok afgehaald zou kunnen worden. Dat aftoppen mocht ik zelf niet doen, stel je voor dat de bal zou breken! De medewerkster nam het weer over waarna de bal razendsnel met een apart stukje vloeibaar glas van een ophangoogje werd voorzien. We kregen een seconde om nog een foto te maken van het eindresultaat waarna de bel fluks in de koeloven ging om rustig uit te kunnen harden. De zweetdruppels stonden me toen al lang en breed op het voorhoofd, maar ik was apetrots op het kunstwerk dat ik had afgeleverd. En dat ik uit duizenden zou kunnen herkennen. Iedere bel werd namelijk weer anders qua grootte, vorm, kleuring, etc. Bij mij zaten er lichte spiralen in, heel mooi om te zien!

Glasmuseum

Nadat iedereen de workshop had gedaan liepen we samen naar het Glasmuseum een paar honderd meter verderop. De basis voor het markante gebouw waren twee woonhuizen die op ingenieuze wijze zijn verbonden zodat er genoeg ruimte ontstond voor tentoonstellingen en een transparante (!) opslag van de resterende collectie. Tot eind oktober is hier de expositie ‘Art Deco Glas; Belofte voor het moderne’ te zien, met in de hoofdrol ontwerpster Lucienne Bloch, de eerste vrouwelijke glaskunstenaar. Niet alleen haar ontwerpen, maar ook van tijdgenoten en andere voorwerpen uit het begin van die prachtig art-deco-tijd (begin twintigste eeuw) stonden ruimschoots uitgestald. Alleen al daarom was de expo de moeite waard. Maar ook het getoonde glaswerk vond ik meesterlijk. Zo teer en delicaat: ineens besefte ik maar al te goed hoeveel moeite het wel niet moet hebben gekost om dit zo te maken. En wat een mooi materiaal glas is om mee te werken. Je kunt er letterlijk en figuurlijk zoveel kanten mee op.

kunstwerken van glas

Ook de drie kunstenaars die door het Glasmuseum waren uitgenodigd om in de glasblazerij nieuw werk te komen maken, hebben dat gemerkt. Aan het einde van de dag werden de resultaten onthuld, heel toepasselijk uitgestald in de tuinkassen. Grappig om met alle genodigden in zo’n klein huisje rondom allemaal toch uiterst breekbaar werk te mogen staan. Maar het paste wonderwel en verhoogde alleen maar de magische sfeer rondom hun bijzondere toepassingen van glas. Studio VANTOT maakte een prachtig spiegelend lichtobject, modeontwerper Karim Aducchi ontwierp een fraaie  jurk met glazen franjes en textielontwerpster Christie van der Haak blies met engelengeduld een aantal prachtige kleurrijke vazen en objecten. Het was superleuk om haar en de anderen live te horen vertellen over hun glasavonturen. Op de site van het Glasmuseum zijn filmpjes te zien waarin ze uitleggen hoe het werken met glas ze is bevallen. Iets wat overigens niet alleen aan kunstenaars is voorbehouden: wie wil kan tijdens een bezoek aan het museum een workshop volgen in bijvoorbeeld het beschilderen van glas. Voor kinderen zijn er speciale excursies en ook zijn er leskisten te leen om in de klas (verder) aan de slag te gaan met het onderwerp.

Glas in tuin en winkel

Na een rondje door de prachtige tuin, door Bernard Heesen onlangs omgetoverd tot een kleurige tuin met botanische glasobjecten, mochten we vanzelfsprekend nog even snuffelen in de museumwinkel.  Daar zagen we mooie schalen, vazen, drinkglazen en bijzondere sculpturen. Maar ook Dutch Design van het eigen label By Nationaal Glasmuseum, met  onder meer werk van Richard Hutten, Chris Kabel en Daphna Laurens. Voor mijn moeders 80e verjaardag liet ik mijn oog vallen op een van de beroemde Oranjevaasjes, maar ik vond ze toch een beetje prijzig. Misschien schaf ik er toch eentje aan via de webshop. Daar kun je sinds kort de mooiste in de eigen glasblazerij vervaardigde objecten kopen die vanzelfsprekend netjes ingepakt worden thuisbezorgd.

PS Mijn glazen bel heb ik helaas nog niet ontvangen, ik had heel graag willen laten zien hoe het hier thuis hangt! Binnenkort volgt er dus wellicht nog een unboxingvideo. Ben jij ook aangestoken door het glasblazersvirus? En wil je binnenkort op bezoek naar het museum en/of de glasblazerij? Wie weet komen we elkaar daar tegen, want ik ga zeker nog een keer om alles nog eens rustig te kunnen bekijken. 🙂

Met dank aan de meiden van de blog Vincent van Blog voor het maken van de foto’s van mijn ‘work in progress’. En met de hartelijke groeten aan blogster Anne van Loves2love: haar enthousiasme inspireerde me tot het maken van een romantische foto van de cocktail die we kregen!