Weekoverzicht 3/2017

Maandag 20 februari
Het is weer even in het gareel komen na het gezellige weekendje weg, maar gelukkig voelt het persberichten versturen voor onze musical niet als werk. Leuk om te zien dat de media het zo snel oppikken. Nu maar hopen dat er nog flink wat kaartjes worden verkocht voor de voorstellingen van 10, 11 en 12 maart!
Ik download de meesterlijke app van Zondag met Lubach en tref Alexander Pechtold. Hij laat zich naar hartelust voederen, maar al snel vraagt hij een schorsing aan van 6 minuten. Tja, dan is mijn aandacht natuurlijk weg. Maar even afwachten hoe lang hij het volhoudt met mij…

Dinsdag 21 februari
Alhoewel ik veel via internet bestel, loont het in sommige gevallen toch de moeite om zelf de winkels langs te gaan. Bijvoorbeeld om een goedkope outfit voor carnaval te scoren. Jongste zoon wil als The Joker uit Batman. Bij de Wibra slagen we uiteindelijk goed. Een groene pruik hadden ze niet meer, maar het raffia rokje voldoet vast ook prima, zodra de bloemen er af zijn dan 😉

Woensdag 22 februari
Voor SterAllures ga ik de winkels in het centrum langs, om te vragen of ze onze poster willen ophangen. Geen vervelende klus, maar het wordt helaas wel steeds kouder en natter buiten. Eenmaal weer thuis besluit ik lekker uitgebreid in bad te gaan. De nog ongelezen zaterdagbijlage van het AD ziet er interessant uit met een artikel over jonge veganisten op de cover. Met een hapje en een drankje erbij vermaak ik me wel een poosje. Maar wat een afknapper: het water blijkt ijskoud te zijn. Er is een probleem met de zonneboiler, zo blijkt al gauw als er hulptroepen zijn ingeschakeld. Na een half uurtje is het euvel verholpen en kan ik alsnog in bad.

Donderdag 23 februari
Alexander is dood! Ik had ‘m tijdens de lunch nog te eten gegeven, maar ’s middags was ik even druk, met jongste zoon naar vioolles en nog inkopen doen voor het scoutingkamp waar hij morgen naar toe gaat. En blijkbaar had Alexander toen net graag wat extra aandacht gewild… Toch sneu voor hem!

Vrijdag 24 februari
Sky’s outfit is een succes. Weer thuis om 14 uur is hij nog steeds hyper van alle festiviteiten op school. Veel tijd om uit te rusten is er echter niet. Er moet worden ingepakt en dan is het na het eten al weer tijd om op kamp te gaan.  Nadat we ‘m hebben uitgezwaaid, fiets ik naar het theater voor een bijeenkomst met vluchtelingen: Zing je Nederlands met me? Er zijn er maar een handjevol van buitenlandse afkomst, maar dat mag de pret niet drukken. Het is heerlijk om zo samen te zingen en op sommige momenten zelfs ontroerend, zeker als het mooie liedje van Claudia de Breij wordt ingezet: Mag ik bij je schuilen?

Zaterdag 25 februari
Bij Urban Shopper in Eindhoven had ik weer eens het merk Zuperzozial gespot en dat brengt me op het idee hiervan wat te bestellen als ontbijtservies. Al rondsnuffelend bedenk ik dat ik best een shoppingblog kan schrijven over onze nieuwe keukenspullen. Zo gezegd zo gedaan. Leuk dat ik zo mijn inspiratie weer kan doorgeven. En prettige bijeenkomst: zo’n middagje rondsurfen is dan ineens extra nuttig besteed. Ik zoek ook nog kleurtjes uit voor de toitois die ik wil gaan maken voor mijn collega’s van SterAllures. Het is goed gebruik om elkaar bij de première iets kleins, liefs, grappigs te geven en ik denk dat ik wel iets toepasselijks heb gevonden. Iedereen krijgt een ander kleurtje vanzelfsprekend 😉

Zondag 26 februari
Met mijn moeder en broer en diens gezin vieren we vandaag alsnog mijn verjaardag met een heerlijke pannekoekenmaaltijd in restaurant De Steenen Camer in Arnhem. We zijn net op tijd thuis voor het eerste verkiezingsdebat. Het is redelijk rustig zonder Rutte en Wilders erbij, maar om nou te zeggen dat je er echt veel wijzer van wordt, nee. Daarbij miste ik een vrouwelijke touch. Ineens zoemt de naam Marianne Thieme door mijn hoofd. Haar partij zou de Partij van de Aarde moeten heten, dan zou ik het wel weten. Ik vul maar eens de Stemwijzer in en kom inderdaad uit op de PvdD, met maar liefst 80 procent. Even hoog als de SP trouwens en GroenLinks scoort met 71 procent ook goed. Dus dat wordt nog even dubben tot 15 maart…

De stoerste eye-catchers voor in de keuken

We hebben onlangs niet alleen onze woonkamer maar ook de aangrenzende keuken van een nieuw verfje voorzien. En daar horen nieuwe keukenspullen bij! Lekker stoer, maar ook een tikkie nostalgisch, kijk maar:

Pronkstuk in de hoek van het aanrecht is de  Wesco broodtrommel. We hadden een grasgroene, maar pikzwart is wel echt keigaaf!

Op de planken het nodige aan nieuw servies. Voor het avondeten deze lekkere basic borden van de Hema.

En voor het ontbijt en tussendoor hippe bamboe mokken, kommen en bordjes van Zuperzozial. Afbreekbaar, dus goed voor het milieu. En ze kunnen gewoon in de vaatwasser 😉

Laats bij Loods 5 had ik al mooie placemats gekocht van Zone Denmark. De bijpassende vrolijke onderzetters wil ik eigenlijk wel voor Pasen.

Voor op de Paastafel en bij alle andere lekker uitgebreide brunches  vond ik deze mooie  serveerschaal van Koziol.

En voor een snackie, chipje of chocolaatje tussendoor heb ik deze retro schaal besteld, snoepig toch 🙂

Nu wordt er hier in huis ook best fruit gegeten hoor, zeker nu we een nieuwe fruitschaal hebben.

Dus wellicht hebben we ook nog nieuwe pannen nodig zodat er meer groente wordt gegeten?

Een nieuwe bestekset heb ik ook nog nodig in plaats van het rommelige allegaartje, een nieuw tafelkleed, een lepelrek… Kortom ik ben nog lang niet uitgeshopt voor de keuken. Wordt vervolgd. En: eet smakelijk alvast voor straks!

No news today

Het zou een woord voor in de Dikke van Dale kunnen zijn: blije nieuwsmijder. Het klinkt heel gezellig, als een feestje waar je bij wilt zijn. Of als de titel van een nieuwe Suske en Wiske: “Heb je De Blije Nieuwsmijder al gelezen?” Want dit soort alliteraties, daar houden ze bij Studio Vandersteen wel van ;-). Maar wat het nu precies betekent  en wat ik ermee heb? Dat lees je hieronder.

Volgens de Volkskrant zijn blije nieuwsmijders mensen die door de zorgelijke berichtenstroom in de media maar liever geen kranten meer lezen, geen radio meer luisteren, de tv uitlaten onder het journaal, ook  geen actualiteiten meer volgen, niet op social media zitten, kortom: eigenlijk hun hoofd onder een dik kussen steken om te voorkomen dat ze ook maar iets opvangen van wat er aan de hand is in de wereld. Je snapt het al: dat lijkt me geen goed plan.

Het lijkt me vooral vrij onmogelijk om dit nieuwsmijdingsgedrag heel lang vol te houden. Ondanks dat er steeds minder kranten worden gelezen, is nieuws an sich en het op de hoogte willen blijven van wat er in de wereld gebeurt, populairder dan ooit. Zo’n beetje iedereen die ik ken, volgt overdag zowat continue het nieuws via facebook, twitter, mobiel en wat dies meer zij, om dan ’s avonds nog een actualiteitenrubriek of talkshow mee te pikken zodat je weer helemaal up to date bent.

Nu zie ik zelf liever ook geen akelige beelden. Maar het mooie van de huidige tijd is dat je zelf kunt kiezen welke media je in welke dosering tot je neemt. Dus kijk ik niet zozeer nieuws en actualiteiten op tv, maar lees ik kranten en tijdschriften om bij te blijven. En speur ik stad en land af (zowel digitaal als in real life) om ander, positiever nieuws te vinden. Over mensen bijvoorbeeld die zich wel op een positieve manier voor de wereld willen inzetten. Daar kun je dan weer over lezen in Krant van de Aarde en andere ‘blije’ media. Die ik zeker niet zou mijden als ik jou was 😉

Weekoverzicht 2/2017

Maandag 13 februari
Na het overvolle weekend heb ik wel even een dagje rust verdiend. Dus rommel ik lekker door het huis, lees de zaterdagkranten bij en dan is het al weer zo 12 uur. Jongste zoon komt thuis lunchen. Dat moet dan ook maar in stijl gebeuren. Even later is de tafel feestelijk gedekt  en heb ik lekkere broodjes en een gekookt eitje te voorschijn getoverd. Als ’toetje’ smullen we van een boterham met pindakaas en banaan, echt een klassieker. ’s Middags ben ik druk met de blog, ik heb nog wat opdrachten in te halen…

Dinsdag 14 februari
Valentijnsdag en tegelijk ook de dag waarop manlief en ik getrouwd zijn, nu al weer 23 jaar geleden. We vieren het nooit met cadeaus, maar ik word toch getrakteerd op een lekker beschuitje. De rest van de ochtend zitten we gebroederlijk thuis samen te werken, ik voor Breiclub.nl, hij voor het orkest waarvan hij lid is en tevens de pr doet. Maar het is zulk mooi weer dat we er ’s middags nog even snel tussenuit snieken, naar een nieuwe expositie in ons eigenste Stadsmuseum. Dat is klein maar fijn,  en dus goed even tussendoor te bezoeken. Dat de expositie over textiel gaat is vooral voor mij leuk, manlief geniet meer van de schilderijen van Leo Gestel. ’s Avonds gaan we naar de film Down to Earth, die me meer doet dan ik had verwacht. Ik schreef er hier al een uitgebreide blog over, het is echt een aanrader!

Woensdag 15 februari
Altijd maar een kort werkdagje, met verder vandaag veel klusjes in en om het huis (soort maandag wasdag zeg maar, dat moet ik toch ook weer inhalen, of ik het nu wil of niet…). Ondertussen laat ik mijn gedachten gaan over de blogchallenge die best intensief is maar ook heel inspirerend. Ineens zie ik overal een blog in, zelfs als ik aan het aardappelen schillen ben…

Donderdag 16 februari
Voor mijn verjaardag gaan we naar Eindhoven, een stad die ik behalve van de Dutch Design Week eigenlijk helemaal niet ken. Dus ga ik, ook in het kader van de blogchallenge, op een virtuele expeditie naar de lichtstad. En sla twee vliegen in een klap: ik heb uiteindelijk een leuk programma van wat we dit weekend kunnen gaan doen en een leuke blog geschreven 😉

Vrijdag 17 februari
’s Ochtends even wat werk verzet maar in gedachten zit ik al met een lange lijst dingen in mijn hoofd die gedaan moeten worden voor we weg kunnen. ’s Middags naar de kapper. Ondertussen duim ik dat de buurvrouw of een van de kinderen thuis is wanneer ze de bestelde feestkleding bezorgen. Maar weer thuis is er nog steeds niks. Vlak voordat we willen vertrekken komt de bezorgen aangereden, gelukkig! De grote doos past er precies bij in de auto vol bagage. Waarom nemen we op een weekendje weg toch bijna net zo veel mee als wanneer we drie weken op vakantie gaan? Rond 7 uur zijn we in het hotel, dat nog gekker retro is dan we al dachten,  heerlijk! Alleen is er geen tv… Gelukkig hebben we een laptop bij ons en kijken we daar een van onze favoriete series op, in plaats van de finale van The Voice. Die stond nog niet op RTL Gemist en live meekijken gaat helaas niet.

Zaterdag 18 februari
De grote dag begint heerlijk ontspannen met een lekker ontbijtje en een vrolijke pasbende van alle nieuwe kleren. Er zit gelukkig genoeg leuks bij, dus kan ik mooi aangekleed op stap. Om te beginnen naar het Philipsmuseum, maar dat blijkt bij aankomst (10.15 uur) pas om 11 uur open te gaan… Gelukkig is er een grote boekhandel in de buurt waar Harrie en ik ons wel vermaken met de tweedehands boeken buiten, terwijl de kinderen zich binnen uitleven op de gigantische kinder- en youngadultafdeling.
Voor de lunch kopen we lekkere broodjes die we opeten in een mooi parkje dat we tegenkomen tijdens onze stadswandeling. Het zonnetje schijnt zowaar, en als je daar pal in zit is het bijna warm te noemen. Maar de jassen houden we toch maar aan.
Tegen drie uur zijn we in de buurt van de Cathrienkerk waar een mooi concert wordt gegeven waar ik graag naar toe wil. Gelukkig zijn er nog kaartjes. Na een uurtje staan we met de oorverdovende klanken van het orgel nog nagalmend in ons hoofd weer buiten. We vervolgen onze stadswandeling (die voor de meiden gelukkig ook nog langs wat winkels voert) en hebben dan eigenlijk geen puf meer om een restaurantje op te zoeken. We moeten ook nog taart eten en cadeaus uitpakken, daar is het vanochtend helemaal niet meer van gekomen. En daarna eten we zoals vaker op de zaterdagavond in het hotel een simpele macaroni ham-kaasschotel, die verrassend goed past bij het nostalgische servies. ’s Avonds kijken we alsnog The Voice terug. Het wordt geen verrassende uitslag, maar wel leuk om te zien hoe iedereen staat te stralen op het podium.

Zondag 19 februari
Ook vandaag voel ik me jarig, wat een luxe! Van uitslapen komt het echter niet, we moeten ons haasten om op tijd te zijn voor de film Vleugelbroertjes. Die echt bijzonder mooi is om te zien en nog beter tot zijn recht komt in het knusse, kleine zaaltje van het Natlab. In de buurt is een supermarkt open waar we wat lekkers halen voor de brunch, waarna we al weer afscheid moeten nemen van ons hotel 🙁
’s Middags vermaken we ons prima op Strijp S, een voormalig industriegebied dat nu een cultureel broeinest is geworden, echt geweldig leuk. We slenteren uitgebreid langs de vele kraampjes van de Feelgoodmarket en winkelen bij onder meer Urban Shopper, een warenhuis vol leuke design dingen. Tot slot eten we zoals gepland een gebakje bij de Pastry Club en dan is is de koek toch echt op. Thuis worden opnieuw de slingers opgehangen en de cadeautjes uitgestald. Wat ben ik verwend en wat een heerlijk feestelijk weekend was dit. Met een vleugje nostalgie maar vooral veel nieuwe leuke dingen om te ontdekken en te doen, precies zoals ik me had voorgesteld. Zo wil ik wel vaker 50 worden! 

Time flies when you’re having fun…

Ja, nu word ik dan toch zenuwachtig. Wat voor feest zal me morgen te wachten staan? Doet het pijn, 50 jaar worden? Of is het gewoon een verjaardag, net als alle andere 49? Het brengt me op het idee in de fotoalbums te duiken: hoe heb ik al die andere dagen gevierd? Heb ik eigenlijk overal wel foto’s van? Het valt me mee –  ik ben de oudste thuis dus kreeg ook qua fotografie de volle aandacht – maar ook een beetje tegen. Tot mijn 21e verjaardag heb ik van iedere verjaardag wel een paar foto’s, maar daarna kreeg ik het te druk met partner en vooral moeder te zijn. Pas de laatste jaren keert de rust weer, en is er de ruimte om een eigen feestje te vieren. Met nu zelfs een compleet weekendje weg 😉

 

Op mijn derde verjaardag steek ik parmantig drie vingers in de lucht. Jammer dat papa of mama net te hard drukt op het fototoestel 😉 Het stoeltje op de foto heb ik nog steeds, een dierbaar bezit.

 

 

 

Op mijn vijfde verjaardag mocht ik mijn eerste echte verjaardagsfeestje geven. Waarschijnlijk met traditionele spelletjes als zakdoekje leggen en ezeltje prik en zo. Ik ben het meisje in het rood. Links van mij herken ik buurmeisjes Moniek en Jolanda, het meisje links weet ik helaas niet meer, zou dat buurmeisje van iets verderop Henriëtte zijn?

 

 

 

Een goede gewoonte bij ons thuis die ik heb overgenomen: van iedere verjaardag een mooie foto maken in de verjaardagskleren met alle cadeautjes ernaast. Hier werd ik 7 en ben ik goed verwend zo te zien.

 

 

 

Mijn tiende verjaardag vierde ik blijkbaar tegelijk met carnaval, een feest waar ik eigenlijk, geboren net boven de grote rivieren, weinig mee heb… Op de foto zit ik links met naast me broertjes Vincent en Robert.

 

 

 

Hier werd ik 15 jaar. Wat een dromerige, stille en verlegen puber was ik eigenlijk, kan me weinig uit die tijd herinneren. Behalve dat ik me verveelde op de havo en blij was toen ik eindelijk mijn diploma had…

 

 

 

18 jaar, wat een leeftijd, schreef ik in mijn fotoalbum…

 

 

 

En bij deze foto stond: 21 jaar,  een toost op de volwassenheid! Ik woonde even thuis na al een jaar bij een krant gewerkt te hebben.

 

 

In Rotterdam vier ik mijn 25e verjaardag. Ik heb er ruim drie jaar gewoond, maar dat had veel langer kunnen zijn als ik Harrie niet was tegen gekomen…

 

Vier dagen voor mijn 27e verjaardag, op Valentijnsdag 1994, zijn we getrouwd. Mijn verjaardag vierden we tijdens onze huwelijksreis op Ameland.

 

 

 

Ook mijn 30 verjaardag vierden we op Ameland, met dochter Luna, geboren op 10-11-1996.

 


Op mijn 35e verjaardag hebben we inmiddels drie kinderen: na Luna kwamen Sterre (25-8-1998) en Elio (26-10-2000). De hoogste tijd voor een mooie gezinsfoto dus. Die lieten we in stijl nemen op Valentijnsdag ♥

 

 

Op mijn 40e verjaardag was ik hoogzwanger van ons vierde kindje Sky (geboren 28-4-2007). Het familiefeest vierden we met een workshop bonbons maken. Gek genoeg zijn daar geen foto’s van, we waren te druk met snoepen denk ik 😉

 

 

 

Op mijn 45e verjaardag is nog maar net de kerstboom (een nepperd) opgeruimd. Ook traditie: een gezinsfoto onder de boom. wat een lekker stel hè?

 

 

 

Dat ik mijn 49e verjaardag vier met een Frozen-taart vinden mijn kleine nichtjes zeer geslaagd!

 

 

 

Benieuwd wat het dit jaar wordt. Ik denk: vast gezellig, veel leuke cadeaus, lekkere taart, heel veel kaarsjes die ik maar niet meer ga tellen en vooral heel veel genieten met elkaar!

Hoe scoor je snel drie feestelijke outfits?

Oké, je mag kiezen uit:

A. Duik in de kledingkast en maak van de vele tientallen kledingstukken daarin totaal nieuwe en verrassende combi’s.

B. App je vriendinnen en organiseer diezelfde avond nog een kledingruilparty.

C. Spring achter de computer en bestel voor 23.00 uur bij Wehkamp een flinke stapel…

Oh, als het webshoppen toch niet uitgevonden was! Dan had ik vandaag pas echt met de handen in het nog niet fraai gekapte en gestylede hoofd gezeten. Vanmiddag heb ik een afspraak bij de kapper, maar gisteravond bedacht ik me dat ik toch ook echt nieuwe kleding voor mijn verjaardag nodig had… De koopavond was toen al voorbij, een riant gevulde kledingkast heb ik niet en jammer genoeg ook geen vriendinnen in de buurt met dezelfde maat als ik… Wacht, daar belt de pakketbezorger net aan 🙂

Nu nog passen (de foto’s daarvan komen een andere keer, ik ben niet zo handig met de selfiestick en iedereen is naar school of aan het werk), maar met mijn favoriete merk Didi zit het vast wel goed. Ik zal eerder moeite hebben met het kiezen van de juiste outfit voor ons weekendje weg… ‘Probleem’ bij Didi is namelijk dat je met de kleurrijke kleding alle kanten op kunt, van heel casual tot eenvoudig elegant of super vrolijk en hip. Wat denken jullie: welke outfit zal mij het beste staan? Of zal ik ze allemaal nemen voor respectievelijk een middagje shoppen, een bezoek aan een museum en een avondje uit? Want het wordt inpakken en wegwezen vanmiddag en dan: partytime!

Klokkenluiders in de media

Donderdagavond heb ik altijd repetitie van mijn musicalvereniging en dus oefen ik vandaag extra goed de liedjes die we moeten doen. Nu fanatieker dan ooit, want over drie weken is de première van onze musical: De Klokkenluider van de Notre Dame. Een dijk van een Disney-film en dus een van mijn favorieten. Enig minpuntje: ik ben alt en zing daarom meestal de midden- of onderstem. Terwijl ik zo graag het hoogste lied wil zingen, ook journalistiek gezien. Wat dit met elkaar te maken heeft? Alles, lees maar!

Adele, Amy Winehouse,  Annie Lennox, Kathleen Ferrier, Nina Simone, Tracey Chapman… Ze hebben/hadden allemaal een alt-stem, die qua bereik net onder sopraan en mezzo-sopraan ligt. Daarmee is het geen kleurloze muisje in de zingende massa, integendeel zelfs.! Juist door de altpartij krijgt een meerstemmig lied kleur, zeker als er tegen de melodie in of aan gezongen wordt. Eigenlijk zou je het ook een tegenstem kunnen noemen, en kijk: daar voel ik me nu wel bij thuis! Ook als journalist mag ik graag altijd een anders gekleurd, alternatief geluid laten horen. Niet per se omdat ik zo recalcitrant ben, maar meer omdat ik het nu eenmaal niet kan laten om alles van een andere kant te bekijken. En daar ook altijd zulke leuke geluiden hoor.

Over geluiden gesproken, ineens realiseer ik me dat de term ‘klokkenluider’ een dubbele betekenis heeft die ook journalistiek gezien van belang is. Dankzij beroemde klokkenluiders als Multatuli, Edward Snowden en Deep Throat Mark Felt gingen namelijk balletjes rollen die leidden tot het aanklagen van de koloniale misstanden in Nederlands-Indië, openbaring van spionage-activiteiten van de Amerikaanse NSA en het beroemde Watergate schandaal. De film hierover – All the Presidents Men – moet ik eigenlijk weer eens gaan zien. Kunnen we vast nog steeds, ook als journalist, een goede les uit leren!

PS Heb je ergens de klokken horen luiden, maar weet je niet waar de klepel hangt? Dan heb ik vrees ik niets aan je tip 🙂 Maar mensen die uit de school willen klappen, vinden bij mij altijd een luisterend oor. En wie weet wel een podium voor hun verhalen!

 

 

 

10 wijze lessen voor een aards bestaan

Heb jij dat ook? Van die speldenprikjes als je een bepaalde titel van een boek of film hoort? Dat je denkt: dat wil ik wel eens lezen of: die wil ik wel eens zien? Soms komt het er van, maar veel vaker ook niet. Je kunt immers ook niet alles lezen of zien, stel je jezelf dan gerust. Maar sommige titels blijven toch als een boemerang terugkomen. En als ze maar vaak genoeg ergens opduiken, tja, dan moet je er blijkbaar iets mee van het universum.

Dus belandde ik zonder al te veel hooggespannen verwachtingen op Valentijndag (!) in de bioscoop voor de film Down to Earth. Om er helemaal verkwikt na twee uurtjes weer uit te komen: wat een inspirerende film! Met heel veel wijze lessen waar ik echt iets aan heb om eens een beetje tot mezelf te komen in plaats van altijd maar mee te rennen in de dagelijkse ratrace. Geheel in stijl met de intentie van deze feelgood movie deel ik ze graag met jou 😉

Les 1: Ren niet! Je hoeft niet te rennen, alles wat voor jou bestemd is komt vanzelf naar je toe.

Les 2: Iedereen is even belangrijk en heeft evenveel recht op een plekje op deze Aarde, mens of dier.

Les 3 volgt hieruit: Kijk uit waar je loopt en verpletter geen beestjes op je weg. Doe als de olifant, die eerst met zijn slurf zwaait en blaast voordat hij weer een stap voorwaarts zet.

Les 4: Wees niet bang, wie op het goede pad loopt overkomt niets.

Les 5: Waar het goede pad is? Dat weet je diep van binnen, dus zoek niet. Maar loop gewoon de weg die het beste voelt.

Les 6: De Aarde geeft je alles wat je nodig hebt. Wees daar dankbaar voor en laat dat af en toe eens blijken. Een goed moment daarvoor is de Dag van de Aarde, jaarlijks op 22 april.

Les 7: Sta open tegenover andere mensen, andere culturen, andere meningen. Je wereld wordt er zoveel groter van (iets wat je bijna zou vergeten in de huidige  ik-tweet-dus-ik-scheld- je-verrot- cultuur).

Les 8: Voel je verbonden met de mensen om je heen. Niet door ze af en toe een appje te sturen, maar door er in real life voor ze te zijn en alles met ze te delen, elkaar te helpen en te ondersteunen. Samen sta je sterker dan alleen 🙂

Les 9: Tijd bestaat niet. Wat leuk is mag eindeloos duren (deze blogchallenge!) en wat niet leuk is mag je a la minute skippen (stoppen met Twitter is in dat kader een echte aanrader).

Les 10 is de belangrijkste: Leef vanuit je hart! Een mooiere boodschap had ik op Valentijnsdag niet kunnen krijgen. En jij: heb jij op Valentijnsdag nog iets speciaals, liefdevols gedaan? Of vandaag, of op een andere dag? En daar wellicht ook een wijze les van geleerd? Voel je vrij het te delen, ik ben benieuwd  ♥

 

Weekendje weg naar de lichtstad Eindhoven

De stad van PSV, Philips en DAF ken ik van de Dutch Design Week waar ik afgelopen najaar voor Krant van de Aarde was, en waar geweldig veel visionaire dingen te zien waren. Ook vroeger stond de stad al bekend om haar voorliefde voor techniek en design. Als tienermeisje bezocht ik er ooit het Evoluon, een soort museum voor de toekomst waarin je toen al een beeldtelefoon mocht uitproberen en de eerste computer kon zien, die werkelijk huizenhoog was. Dus nog een keer terug naar de stad van de toekomst, dat paste wel bij een weekendje weg ter gelegenheid van mijn 50e verjaardag. Nu alleen nog een programmaatje uitstippelen. Wat niet eens zo eenvoudig bleek, zoveel is er te doen! Dus hier mijn keuze voor een weekendje lichtstad.

Stadswandeling

Bij het station is de grote Brandstore te vinden van de VVV, waar je gratis een leuk informatiegidsje en een stadswandeling kunt afhalen. Want zomaar rondstruinen, daar is Eindhoven toch echt te groot voor. Met z’n ruim 225.000 inwoners is het zelfs de vijfde stad van Nederland naar inwonertal en ook de grootste stad van Noord-Brabant, nog net voor zesde stad Tilburg met ruim 210.000 inwoners en ruim, ruim voor hoofdstad Den Bosch (17e met 150.000 inwoners). Niet alleen Philips, maar ook autofabrikant DAF hebben na de oorlog gezorgd voor een flinke uitbreiding van de stad. Daarbij heeft de vestiging van de Dutch Design Academy en de daarmee gepaard gaande aanwas van kunstzinnige mensen de laatste jaren gezorgd voor lekker veel hippe initiatieven in de stad. Veelal geconcentreerd in het industriële gebied Strijp-S. Laten we daar nou net vlakbij een prachtig vintage hotelletje hebben geboekt 😉

Philips museum

Wie Eindhoven zegt, zegt Philips. Ook al is veel van de productie al lang en breed naar het buitenland verdwenen. Maar van de nood is een deugd gemaakt. De allereerste fabriek van Philips, midden in het centrum, is omgetoverd tot een fris museum waar licht wordt geworpen op de ontwikkelingen van de gloeilamp en de vele andere uitvindingen van deze elektronica-fabrikant. De kids kunnen er met behulp van een iPad een speurtocht doen terwijl manlief en ik ons vermaken met het bekijken van de vele stijlkamers die zijn ingericht rondom de eerste televisie, de eerste walkman en nog veel meer.

Cathrien kerk

De stadswandeling voert onder meer langs het Van Abbe museum, normaal gesproken ruimschoots de moeite waard voor een bezoek aan een expositie over moderne kunst. Maar ik zie een aankondiging van een mooi orgelconcert in de Cathrien kerk, midden in het centrum. Dat lijkt me op zo’n drukke zaterdagmiddag wel een goede afwisseling met het slenteren langs leuke winkeltjes als die van Vielgut (waar sinds kort ook van alles van Piet Hein Eek te vinden is), Home Stock en de blijkbaar onovertroffen boekhandel Van Piere waarvan nicht Silvia de stracciatella taart aanprijst.

De Bergen

Over lekker winkelen gesproken: net buiten het mainstream winkelgebied kun je slenteren door de knusse smalle straatjes van de Bergen. Met naast boek- en antiekwinkeltjes ook veel tweedehands winkels en galeries. Daar zijn we vast wel even zoet. Eenmaal klaar met winkelen zijn hier ook eetgelegenheden te kust en te keur te vinden. In den Bergsche Tuin bijvoorbeeld, dat volgens een artikel in Krant van de Aarde goed aangeschreven staat 😉

NATLAB

In het centrum zitten bioscopen genoeg, maar we voelen meer voor een bezoekje aan het Natlab, ook een voormalig Philips-gebouw dat nu als filmhuis in gebruik is. En waar op zondagochtend de kinderfilm Vleugelbroertjes wordt vertoond, over een eenzame jongen die een arendsjong vindt en grootbrengt. We kunnen nog net de zes laatste kaartjes reserveren!

Feelgood Market

Iedere derde zondag van de maand is het Klokgebouw in Strijp-S gevuld met kraampjes van verkopers van biologische en creatieve producten. Het lijkt me heerlijk om  daar even rond te struinen en vervolgens het grote voormalige industrieterrein verder te verkennen. In een van de vele fabrieksgebouwen werd onder meer het glas voor de gloeilampen van Philips geproduceerd en elders het bakeliet voor de televisie- en radiokasten. In plaats van arbeiders tref je er nu hippe winkels, zelfs een designwarenhuis (Urban Shopper) en diverse cafés en restaurants aan. Ik verheug me al op een taartje eten bij de Pastry Club dat we als afsluiting van ons weekend hebben gepland.

En hebben we dan heel Eindhoven gezien? Echt niet, het gebied rondom ons hotel, Woensel West, is in opmars als groene stadvernieuwingswijk met ook weer de nodige hippe adresjes. Daarbij zag de Ontdekfabriek op Strijp-S er heel spannend uit, maar leek dat teveel tijd te gaan kosten. En helaas hield het prehistorisch dorp nog een winterslaap, anders hadden we dat beslist ook op de lijst gezet. Maar dat komt dan wellicht een andere keer. Want het staat nu al vast: op Eindhoven raak je echt niet snel uitgekeken!

Ben je wel eens in Eindhoven geweest of woon je er zelf? En heb je leuke adresjes die je wilt delen? Laat dit dan weten in een reactie onder dit bericht. Wie weet verwerk ik je tip in een volgende blog over Eindhoven 🙂

Het enige echte ABC van CTA

Wil je als Creatief Type ook meer Action op je blog? Verdiep je dan eens in de ins and outs van CTA, ofwel: Call to Action. Met het enige echte ABC van CTA hoor je er in een mum van tijd helemaal bij in bloggersland. Zie het maar als een cadeautje van mij aan jou, omdat ik bijna jarig ben 🙂

is van Appeltaart, die je als creatieveling vaak en graag bakt in velerlei variaties. Dus niet alleen die van oma, maar ook die van buurvrouw Bettie en van overbuurman Aamir. Vanzelfsprekend zet je een foto ervan op instagram, want wij creatievelingen zijn gek op…

…beeld inderdaad, nog belangrijker dan een goed verhaal en dus iets waar je de hele dag mee bezig kunt zijn. Een foto van je ontbijt, je outfit naar je werk, je eerste kopje koffie, je werklijstje voor vandaag, het lekkere broodje tijdens je lunch, etcetera, ecetera.

is van Creativiteit, jouw middle name. En dus vlieg je als een nijver bijtje over alle podia om overal een beetje van jezelf achter te laten. Al doende creëer je steeds meer je nieuwe alter ego die je past als een modieuze jas! Waarover later meer onder de J van Jas inderdaad 🙂

is van Design, iets waar iedere blogger wel een diepe liefde voor voelt. Door er enthousiast over te schrijven, lijkt het bijna alsof je het zelf allemaal ook echt bezit… heerlijk toch!

is Enig in de zin van Uniek (zie de letter U), maar tevens een favoriet stopwoordje van veel bloggers. Probeer af en toe toch iets anders te zeggen: geweldig, leuk, heftig, hip, spannend, interessant, gaaf, cool en wat dies meer. Of verzin je eigen stopwoord waarmee je een uniek stempel drukt op je blog!

is van Fan, wat je als blogster af en toe best ongegeneerd mag zijn. Door te laten zien voor welke merken je staat, vertel je iets over je identiteit. En als dat de lezer aanspreekt, valt hij of zij vast ook voor jou en je blog. Dus heb je er zo weer een fan bij, die jou wellicht ook gaat volgen op je facebookpagina.

is van Geld, wat we allemaal graag zouden willen verdienen met bloggen, als het maar niet zo’n moeilijk onderwerp is om het over te hebben… Toch loont het de moeite om ook eens uit te zoeken hoe je bij de best betaalde bloggers kunt komen te horen.

is van Hip dus en Hot en Hoera en al die andere juichwoorden waar je toch een beetje mee moet oppassen. Het is net als met slagroom, een toefje op je appeltaart is heerlijk, maar als je het er te dik oplegt wordt die taart je al gauw te machtig.

is van het Ideaalbeeld dat je ooit als blogger voor ogen had: alleen maar over leuke dingen schrijven, met mooie zelfgemaakte foto’s erbij, en – BOEM – duizenden volgers. Terwijl het toch hard werken is dat bloggen, en een vrij eenzaam bestaan, zelfs als je net zo’n introverte einzelgänger bent als ik.

is van Jas, je weet wel die heerlijke hippe designerjas die je verdient als blogger en waarin je jezelf zo heerlijk stylish voelt. Maar die ook prima van pas komt als je als journalist het nieuws bij nacht en ontij weer eens van de straat gaat halen. Waar het voor het oprapen ligt, dat dan weer wel.

is van Koopziek, een kwaal waar iedere blogger (beken het maar!) last van heeft op z’n tijd. Omdat je overal zoveel leuke dingen ziet die je wilt hebben. En die je nu eenmaal zeker niet als beginnende blogger zomaar krijgt.

is van Lifestyle, het woord dat het beste de lading dekt van een blog waarin jouw leven centraal staat. Hoe is dat spreekwoord ook al weer? Ik blog niet om te leven, maar ik leef om te bloggen, zoiets toch 😉

is van Mama, want het moment waarop je mama wordt zorgt voor een extra inspiratiebron erbij: je kind(eren). Die je naar hartenlust mag uitmelken op het wereldwijde net. Als je er maar voor zorgt dat je ze niet tagt met een bericht waar een genante babyfoto boven staat 🙂

is van Nieuw, Nieuwer, Nieuwst. Als het goed is zit je daar bovenop als blogger. Heerlijk toch om je neus in allerlei zaakjes te mogen steken waar niemand nog iets van af weet? En om niet te hoeven wachten tot iets eindelijk in de winkels ligt om het uit te mogen proberen.

is van Opzij, hier kom ik, om jullie te vertellen wat je allemaal moet lezen, eten, kopen, zien, horen. Iedere keer weer een openbaring om te ontdekken hoe blij je mensen hiermee kunt maken, omdat ze zelf het laatste nieuws allemaal niet meer kunnen bijhouden.

is van Professional, waar je naar streeft om te worden als blogger. Wanneer ben je dat? Eigenlijk pas als je naast je blog een eigen productenlijn hebt. En dat kan van alles zijn, van servies tot eigen lijn in garens. Mmm, even puzzelen wat het beste bij mij zou passen 😉

is van Querulant, je weet wel zo iemand die al bloggend en vloggend de grootst mogelijke onzin de wereld in slingert. Daar doen wij als serieuze en professionele bloggers natuurlijk niet aan mee. Alhoewel het af en toe wel heel lekker kan zijn om even tegen wat heilige huisjes aan te schoppen…

is van Rust, Reinheid en Regelmaat. Drie dingen die je ook als blogger nodig hebt om professioneel, op gezette tijden, van je te laten horen. Altijd wel een dingetje, want wij creatievelingen zijn niet zo van de routines, maar als het er eenmaal in zit kun je niet meer zonder…

is van SEO, net als CTA zo’n afkorting waarvan de haren je te berge doen rijzen. Terwijl je er een hoop plezier van kunt hebben als je er een beetje de weg in weet. Mmm, misschien heeft Studio Schrijf hier wel een cursus in?

is van Teksten die spontaan ontstaan als je letters tot woorden en woorden tot zinnen rijgt… Heerlijk werk om te doen. Ooit begon ik er mee op een typemachine, toen kwam de tekstverwerker en nu schrijf ik op alles wat los en vast zit!

is van Uniek, en dat ben jij als blogger beslist, omdat ieder mens nu eenmaal uniek is. Toch is het handig nog even je Unique Selling Point (USP) te behalen, een afkorting waar ik toevallig wel van hou, omdat-ie nu eenmaal zo, tja, uniek is…

is van Verhalen vertellen, wat nog leuker is dan teksten schrijven en waar je dus vooral veel mee moet spelen om je teksten nog levendiger en unieker te maken. Je zult zien, dan wordt het een vaardigheid waar je nog veel plezier aan zult beleven.

W is van Wacht eens even, zijn we al bijna aan het eind, maar ik wilde nog zoveel meer zeggen… Wordt vervolgd! Onder het motto: ik heb geen tijd om een korte blog te schrijven, kun je ook een langere tekst uit je pen laten rollen. En als je die dan over twee dagen splitst, heb je helemaal een win-win situatie.

is van Yvonne schrijft, zoals mijn blogt heet. Die over me, myself en I (Y!) gaat en dus niet voor niets te lezen is op de site www.yvonnekoop.nl. Een naam om te onthouden, zo ambiteus ben ik wel. Typical me, zeg maar ♥

is van Zegt het voort. Je mag iedereen dit ABC doorgeven en mijn blog daarmee daarmee aanprijzen. Nieuwe volgers van mijn blog maken ook weer kans op een cadeautje: iedere tiende volger krijgt een mooi blik met vintage alfabet letters cadeau! Volg je mij nog niet? Zou ik wel doen 😉

Zo, heb je iets aan dit ABC bij jouw eerste schreden op het bloggerspad? ? Of had je hele andere dingen verwacht? Laat het me van A tot Z weten in de reacties!