Dag Loes, hoi Marianne

 

Ik voel me schuldig. De flyer rolde vorige week in de bus en eigenlijk kon ik ‘m niet weggooien. Dus ging het bij de andere post in het brievenbakje op de gang. Het hoopvolle gezicht van de kandidaat waar ik bij de vorige verkiezingen op heb gestemd, gaat echter niet uit mijn gedachten. Loes Ypma van de Pvda is zo ongeveer de allerliefste politica die ik ken. Ze heeft met zachte hand, maar uitermate volhardend, de afgelopen vier jaar heel veel goed werk verricht op haar terrein: onderwijs en jeugdzorg. Gloedvol kan ze er over vertellen. Vorige week nog, op de basisschool van mijn jongste zoon waar de kinderen van groep 6 allemaal een eigen politieke partij hadden opgericht en vandaag ook een stem mochten uitbrengen.

Bij de vorige verkiezingen heb ik nog op haar gestemd, waarom nu niet? Tja, dat ligt beslist niet aan Loes, maar helemaal aan haar partij, de PvdA. Ik hoopte vier jaar geleden een verschil te kunnen  maken door in tegenstelling tot eerdere keren een stem uit te brengen op een partij die kans maakte in de regering te komen. En daarin slaagde, maar helaas op een enkele uitzondering na niet echt een stempel wist te drukken op het regeringsbeleid. Dat was wat mij betreft eens maar nooit weer. Politiek hoort niet te gaan om macht, maar om idealen, om mensen die zich willen inzetten voor andere mensen en de wereld om hen heen. Buiten de hokjes durven denken, dromen durven opschrijven, daar naar toe proberen te werken, dat zocht ik in een partij.

En dat vond ik bij de Partij voor de Dieren. Een frisse, groene, linkse partij die in tegenstelling tot vergelijkbare partijen (GroenLinks, SP) heel tevreden  is met haar plaats in de oppositiebanken. En van daaruit steeds meer weerklank vindt voor haar ideeën. Het enige minpuntje: de naam. Die had beter Partij voor de Aarde kunnen zijn. Maar goed, zoals een flyeraar fijntjes uitlegde, de naam van je geliefde ga je ook niet ineens veranderen. En Marianne Thieme heeft me prettig getroffen de paar keren dat ik haar de afgelopen tijd op televisie zag debatteren: bevlogen, sprankelend, doordacht.  Ik zie nu al uit naar haar boek De kanarie in de kolenmijn die ik cadeau krijg bij mijn lidmaatschap. Met handtekening van Marianne herself voorin 😉

PS Voor Loes hoop ik dat ze dankzij haar gedegen campagne genoeg voorkeurstemmen heeft opgehaald om toch weer in de Tweede Kamer te komen. Het is haar van harte gegund!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.