Voor mijn sto(e)re papa, voor een Zweedse vaderdag!

Het Zweedse woord voor groot is ‘stor’, maar onze jongste zoon spreekt dat nog steeds uit als ‘stoer’.  En dat vind ik eigenlijk heel logisch. Want zeg nou zelf: zo’n grote Viking is toch eigenlijk ook heel stor… uh… stoer 😊 Ook papa is sto(e)r, dus vandaar dat we het dit jaar in de richting van Scandinavische cadeaus hebben gezocht voor Vaderdag. Gelukkig (of eigenlijk: jammer genoeg) hoef je daarvoor niet eerst helemaal naar het Hoge Noorden toe…

Je eigen hout hakken is in Zweden geen probleem. Graag zelfs, want voor al die bossen zijn er geen boswachters genoeg om de boel een beetje op orde te houden. Met deze bijl annex pizzasnijder van Xenos kun je nog geen luciferhoutje doormidden splijten vrees ik, maar cool is-ie wel. En de vulcano pizza (een geweldige Zweedse uitvinding!) wordt er vast alleen maar smakelijker van…

Wie vulkaan zegt, zegt vuur en dat herinnert me eraan dat het kampvuurseizoen alweer in volle gang is. In Zweden dan tenminste, in Nederland blijft het tobben met dit soort dingen. Geen plaats, geen vergunning, zelfs in de eigen tuin is het vaak nog een probleem om een lekker fikkie te stoken. Tot nu toe behielpen we ons met Zweedse fakkels, maar rond deze geweldige vuurkorf van Jokjor (klinkt Zweeds, is Nederlands!) durf ik gerust de hele buurt uit te nodigen.

We wonen in een gezellige buurt, daar niet van. Toch wordt het ons af en toe wat te druk en te vol. Hoe heerlijk is het dan om met je rugzakje rond te sjouwen door de koele Zweedse bossen. Een waterfles mag daarin niet ontbreken. Of wellicht wel twee. Zelf kon ik niet kiezen tussen de twee nieuwe oceaankleuren, maar Dopper heeft ook een stalen versie. Dat tijdloze design past waarschijnlijk beter bij manlief.

Die behalve water trouwens ook graag whisky mag drinken. Thuis hebben we al een kast vol staan, maar er kan altijd wel weer een flesje bij, liefst gestookt in een brouwerijtje ergens ver weg op een bijna onbewoond eiland of zo. Hoe leuk is het om in zo’n stoer glas sterkedrank niet simpel ijsklontjes te doen, maar gekoelde steentjes! Ik zag ze bij de Hema, maar ze zijn ook in een mooi zakje te koop bij Vikingstone.nl. Echte Scandinavische musthaves dus.

Over musthaves gesproken: dat gold een tijdlang voor het boek De man en het hout. Nadat manlief het had verslonden, moest ieder mannelijk lid in onze familie- en vriendenkring eraan geloven. Sindsdien is het hout voor en hout na en worden er zelfs complete violen gebouwd! Eens kijken waar het nieuwe boek Man, hout, mes toe gaat inspireren. Of zou het boek Leef Lagom (Het Zweedse geheim voor een gelukkig leven) beter aanslaan? Het zal me niks verbazen als daarin ook de nodige hoofdstukken staan over het sto(e)re buitenleven!

Speelnatuur Tiengemeten coolste natuurspeelplek!

Zodra ik op een boot stap, heb ik eigenlijk al een beetje vakantie. Of dat nu op het fietspontje bij ons in de buurt is of de nachtboot naar Zweden. Ook naar Tiengemeten kun je alleen maar met een veerboot en daarmee is ons uitstapje al voor de helft geslaagd. De andere helft: weidse vergezichten, bijzondere planten en dieren, lekker veel waterpret, prachtig weer, mooie musea; een dag is eigenlijk haast te kort om alles te zien. Dus zeggen we na afloop welgemeend: “Tot de volgende keer!”

Het dagje-uitgevoel begint al bij het wachten op de pont bij Zuid-Beijerland in de Hoeksche Waard, net onder de rook van Rotterdam. Gezinnen met kinderen, echtparen met toerfietsen, een enkele wandelaar/vogelspotter (te herkennen aan de verrekijker om de nek en de grote tas met fotoapparatuur op de rug): allemaal wachten ze in een relaxt meizonnetjeop de pont. Die stipt op tijd arriveert, alles en iedereen vlot inlaadt en ons in een gemoedelijke sfeer binnen een kwartiertje naar de overkant brengt.

Eenmaal van boord is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Een uitgestrekt plattelandsgebied lijkt ons te omgeven. Overal groen om ons heen, in geen velden of wegen een auto te zien. Een slingerweggetje voert langs een dijk met volop bloeiende wilde bloemen tussen het gras. Een overstelpend concert van volop tierelierende vogels krijgen we er gratis bij. Onbekommerd slenteren we naar een groepje markante boerderijen die tot een tiental jaren terug nog als zodanig in gebruik waren.

Sinds Natuurmonumenten het eiland met alles erop en eraan heeft overgenomen hebben de gebouwen echter andere bestemmingen gekregen: behalve bezoekerscentrum voor Natuurmonumenten is er nu ook een landbouwmuseum in gevestigd, het Rien-Poortvlietmuseum (vol gezellige kabouters voor de kleintjes), een herberg (ja, je kunt op het eiland overnachten!) en een grote pannenkoekenboerderij. Het bezoekerscentrum is tevens de ingang naar Speelnatuur, een speelplek van meer dan 4,5 hectare ongerepte wildernis waar kinderen zich naar hartenlust kunnen uitleven en van alles kunnen leren over het rijke dieren- en plantenleven op het eiland. Het 5-jarig bestaan hiervan is de reden van onze komst. Straks mogen de kinderen losgaan, maar eerst is het tijd voor een lekkere lunch.

Onder het genot van een aantal gevarieerde pannenkoekenhapjes krijgen we een enthousiaste uitleg over het natuurgebied Tiengemeten. Het eiland is opgedeeld in de thema’s Weemoed, Weelde en Wildernis. Weemoed, waar we nu zitten, is het cultuurhistorische deel van het eiland met boomgaarden en knotwilgen. Hier grazen trekpaarden en vind je akkers vol weidebloemen als de klaproos. Weelde is het kommoeras midden op het eiland met natte rietlanden en waterpartijen waar veel steltlopers als de grutto en zelfs lepelaars zich thuis voelen. En Wildernis slaat op het ‘achterland’ in het zuidwesten van het eiland waar iedereen georganiseerd (met te huren fiets, tandem of huifkar) of op eigen houtje doorheen kan trekken. Alhoewel ‘slechts’ tien kilometer lang is het door deze indeling toch nog steeds mogelijk het idee te hebben dat je op een onbewoond eiland bent. Iemand die vogels wil spotten wordt niet gehinderd door het geluid van spelende kinderen en wie rustig wil wandelen wordt niet omvergereden door de zoveelste mountainbiker. Ideaal!

Na de lunch staat de huifkar klaar voor een rondje over het eiland. Zoonlief kijkt verlangend naar het water waar al wat kinderen in plonsen, maar is ook vereerd met een plekje voor op de tractor. Vanwaar hij een prachtig uitzicht heeft op onder meer de bomenrij waar een paar jonge zeearenden sinds kort hun eerste nest aan het bouwen zijn (uniek voor Nederland!) en de kudde Schotse hooglanders die ineens de weg verspert. Om de beverburcht te bezichtigen stappen we even uit, maar de familie bever is helaas niet thuis. Toch imposant om te zien wat ze hebben gebouwd, hun eigen droomkasteel met een modderglijbaan ernaast!

We waren het haast vergeten, maar het water in is uiteindelijk ook ons doel. In Speelnatuur is daarvoor een ideale mogelijkheid gecreëerd. Vanaf een klein en beschut gelegen strandje loop je zo het ondiepe water in. Kleintjes kunnen er heerlijk pootjebaden en voor de wat grotere kinderen ligt er volop materiaal waarmee ze bijvoorbeeld een vlot kunnen bouwen. Al zwemmend onder bruggetjes door en al tijgerend door tunnels kunnen de grotere kinderen ook verder het eiland verkennen. En wie weet nog veel meer avonturen beleven: de tipi van lange takken gebouwd zag er wat dat betreft al zeer aanlokkelijk uit. Ook de lange modderglijbaan blijkt niet te versmaden. Hier had zoonlief nog wel een paar uurtjes langer willen doorbrengen. Maar dat grote doolhof  vraagt om een wedstrijdje met mama: Wie vindt als eerste de uitgang? Na een frisse douche keren we om 17 uur met het laatste pontje weer terug naar huis. Voor de jarige Job aan boord draait de boot als extra traktatie een keer om z’n as: kleine moeite, groot plezier. Jammer dat het winkeltje bij de parkeerplaats al is gesloten, maar in een dorpje vlakbij scoren we toch nog een ijsje, een frisse afsluiter van een mega coole dag!