Maandag 6 maart
Zodra de kinderen weer naar school zijn en ik het huis voor mezelf alleen heb, dringt het ineens tot me door: deze week is de uitvoering van de Klokkenluider van de Notre Dame! Niet één, niet twee, niet drie, maar zes keer (inclusief de generale repetitie) zullen we dit leuke stuk gaan neerzetten in een echt theater. Voor mij de eerste keer, dus bere-spannend. Ik besluit de zenuwen te verdrijven met nog maar wat extra stemoefeneningen. De van zangcoach Bram gekregen buis en de nieuwe Dopper komen daarbij goed van pas. Met de zogenoemde Lax Vox methode bubbel je zo een boel stress weg en worden je stembanden heel ontspannen. Dat zingt een stuk lekkerder 🙂

Dinsdag 7 maart
Deftig hoor: ik word geïnterviewd door een journalist van het AD voor een groot artikel over onze musical! Dat komt donderdag in de krant, dus wellicht net op tijd om nog wat laatste kaartjes te verkopen. Ook het plaatselijke huis-aan-huisblad belooft een stukje aan ons te wijden. Tussen de pr-bedrijven door werk ik hard om mijn rubriek voor Simply Breien af te krijgen. Dit keer met als thema breien en kunst, daar kan ik leuk de viering van 100 jaar De Stijl in verwerken, een van mijn favoriete kunstperiodes. De foto van mezelf in Mondriaan-trui besluit ik toch maar niet te gebruiken…

Woensdag 8 maart
Nadat ik een spontane blog over de Internationale Dag van de Vrouw heb geschreven (mijn woensdagse blogjes over journalistiek en aanverwante zaken begin ik steeds leuker te vinden), ga ik de stad in voor nog wat cadeautjes voor manlief. Die is zondag jarig, maar ook dan ben ik de hele dag in het theater, en de komende dagen natuurlijk ook. Ik ben snel klaar: een boekenbon bij de plaatselijke boekhandel en een paar streekbiertjes bij de Groene Hart winkel zijn een mooie aanvulling op wat we al eerder in Middelburg en Eindhoven hebben gekocht.

Donderdag 9 maart
Als ik ’s middags in het theater aankom, staat het grootste deel van het decor er al. Niet alleen de Notre Dame, maar ook de woonwagen voor de zigeuners, met mijn gehaakte gordijntjes voor het raam. Best wel leuk dat ik zo een piepklein aandeeltje aan het decor heb mogen leveren. De generale repetitie gaat nog niet zo best, maar dat schijnt erbij te horen… Met de peptalk van de regisseuse goed in de oren geknoopt, slaap ik verrassend snel in.

Vrijdag 10 maart
Ondanks dat de zenuwen iedereen door het lijf gieren, hebben we er zin in een paar mooie voorstellingen neer te zetten. Daarbij is de vrijdagmiddagvoorstelling toch een soort van try-out, dus mag er hier en daar nog best iets mis gaan… Dat gebeurt natuurlijk ook, maar gelukkig merkt het publiek daar (bijna) niets van. Zo ligt ineens mijn onderrok op mijn enkels. Ik stap er snel uit, schop de rok naar achteren en speel weer door alsof er niets aan de hand  is. Heerlijk om te doen en kippenvel als er na afloop een klaterend applaus en staande ovatie komt. Hier hebben we al die tijd naar toegewerkt. Even een hapje eten en dan weer door voor de tweede voorstelling. Die gaat al veel beter. Het grote genieten is begonnen!

Zaterdag 11 maart
In alle hectiek had ik nog niet eens de toitois uitgedeeld die ik had gemaakt, zelf gehaakte roosjes aan een hartvormige sleutelhanger. Parijs is immers de stad van de liefde, en ik ben echt van deze gezellige club mensen gaan houden! Gisteren hebben ze me al verwend met allerlei leuke kleine attenties, nu ben ik aan de beurt. Ook mijn toitoi wordt gewaardeerd en geeft weer nieuwe moed. Want net als gisteren moeten we vandaag weer twee voorstellingen lang spetteren. ’s Middags komt mijn beste vriendin kijken met haar man, dat maakt het extra spannend. Alhoewel ik haar gelijk ontdek in de zaal lukt het me de focus te houden en speel ik net als de anderen voluit. We komen helemaal in een flow; ook de avondvoorstelling gaat als een trein. Stuiterend van enthousiasme kom ik ’s avonds laat weer thuis. Nog maar één voorstelling te gaan, wat jammer dat het dan alweer afgelopen is! Alhoewel ik eigenlijk vroeg naar bed zou moeten om morgen weer fit te zijn, kijken we nog naar de finale van Wie is de Mol? Thomas, ik had het kunnen weten! Jammer dat ik last minute naar Sanne ben geswitched, ik zat fout. Het was toch ook wel superspannend en verwarrend dit jaar!

Zondag 12 maart
Vroeg op voor een lekker ontbijtje en cadeaus uitpakken met manlief. Daarna heb ik geen rust meer en vertrek ik naar het theater. De voorstelling is pas om half 2, maar door er bijtijds te zijn kun je nog even acclimatiseren, rustig omkleden, je laten grimen en nog even wat repeteren. Ik schrik als ik ineens bekende gezichten door de gang zie aankomen: is het al zo laat? Man en kinderen zijn gearriveerd, evenals broerlief met zijn gezin en mijn moeder. Alhoewel er door de moeheid toch weer meer dingen misgaan dan zaterdag, maken we er alsnog een mooie laatste voorstelling van. Geweldig dat ook nu weer het dak er bijna af gaat door het geklap van het enthousiaste publiek. Kunnen we echt niet nog een voorstelling spelen? Nee helaas, het decor moet gelijk na het afschminken worden opgeruimd en daarna worden we verwacht bij een restaurant in de buurt voor een afsluitend etentje, supergezellig!

Maandag 13 maart
Ik ben kapot van alle drukte van de afgelopen dagen en besluit tot een rustige nagenietdag vol SterAllurespret. De cd op volume knalhard zing ik alle liedjes nog een keer mee. Ik was mijn kostuum en zoeken alle toitois uit. Die passen mooi in het grote boek van Parijs waarin ik mijn eigen toitois had gepresenteerd. Zo heb ik een mooi aandenken aan dit geweldige weekend!

Dinsdag 14 maart
Er moet weer gewerkt worden, voor Krant van de Aarde dit keer. Volgende maand alweer is het de Dag van de Aarde en ik mag daar een aankondiging over schrijven. Ook dit jaar wil ik op de dag zelf, 22 april, weer door het land reizen om aan verschillende activiteiten mee te doen. Moeilijk kiezen, maar wel leuk om te doen. ’s Middags eten we een gebakje op de verjaardag van ons oudste nichtje die al weer 6 jaar is geworden. Er is nog genoeg over van zondag 🙂 ’s Avonds kijken we naar het grote NOS-debat met alle lijsttrekkers, maar eigenlijk heeft iedereen zijn keus al gemaakt, fijn!

Woensdag 15 maart
De dag van de Tweede-Kamerverkiezingen. Ik ga samen met jongste dochter stemmen, zij voor het eerst op Groen Links, ik voor het eerst op de Partij voor de Dieren. Toch altijd weer een mooi moment, als je je stem mag uitbrengen. Maar dat euforische gevoel is ’s avonds al weer verdwenen als de VVD zich (met 10 zetels verlies!) de winnaar mag noemen en GroenLinks (met 10 zetels winst) al weer meteen is uitgesloten van deelname aan de regering. Blij dat ik dit keer niet strategisch heb gestemd, maar op een partij naar mijn hart. Ik ben dan ook dolblij met de vijf zetels die Marianne Thieme heeft behaald.

Donderdag 16 maart
Door alle drukte is er van bloggen weinig terecht gekomen de afgelopen week. Ik duik nog even in de blogchallenge van februari en like alle deelnemers op de diverse social media. De leuke contacten die ik heb opgedaan wil ik niet gelijk uit het oog verliezen. Ook schrijf ik alvast wat vooruit, altijd handig. Langzamerhand begint er toch iets van routine in te komen. Vanavond geen SterAllures, dus lekker op de bank hangen. Ik wil wel de dvd van the Wiz gaan bekijken die ik op mijn verjaardag heb gekregen, dat is namelijk de volgende musical die we gaan spelen. Maar de kinderen hebben andere plannen… Het wordt Once Upon a Time.

Vrijdag 17 maart
Voor de shoppingblog van vandaag ga ik met oudste dochter naar Utrecht om inspiratie op te doen. Het is de Internationale Dag van de Slaap en  ik wil daarom nieuwe dekbedovertrekken spotten. Dat lukt goed bij de Bijenkorf. Bij Miss Etam slagen we voor mooie kleding voor dochterlief. Ze is er heel blij, tot we zien dat de winkel per april dicht gaat, wat een domper. Wel knap dat we dan nog zo vriendelijk en vrolijk werden geholpen.

Zaterdag 18 maart
Na de gebruikelijke ronde boodschappen en schoon maken is het al haast weer tijd om ons klaar te maken voor een avondje uit in Breukelen. Daar speelt het Groene Hart Orkest met man en oudste dochter erin een prachtig Scandinavisch Voorjaarsconcert. Onder meer wordt verteld over het Noorderlicht, een fenomeen dat in Nederland niet is te aanschouwen. De lichten van de ambulance die een paar keer langsrijdt geven door de grote kerkramen echter bijna hetzelfde mysterieuze effect 🙂 Aan het eind mag manlief zijn gerestaureerde Hardanger viool laten zien, iets wat het publiek zeer waardeert. Dit Noorse volksinstrument zie je hier immers niet vaak.

Zondag 19 maart
Flink uitslapen en samen uitgebreid brunchen, daar zijn we wel aan toe. ’s Middags vieren we de verjaardag van ons nichtje. Ze is dolblij met haar mooie boek van tante Yvonne: De Geheime Tuin, een van mijn jeugdfavorieten. Voor Kruistocht in spijkerbroek, mijn nummer 1 aller tijden, is ze nog te jong. Maar dat moet ik toch eens gauw aan jongste zoon (al weer bijna 10) gaan voorlezen. Ik denk dat hij dat wel net zo spannend zal vinden als ik toentertijd.

Maandag 27 februari
De wekker staat vandaag weer eens op half 6. Niet voor mezelf, maar voor oudste zoon die de voorjaarsvakantie wel een mooi moment vindt om aan een nieuw baantje te beginnen. Dus niet uitslapen en lummelen deze week, maar de handen uit de mouwen op de aardappelen-, groente- en fruitafdeling van de supermarkt vlakbij. Ik maak van de nood een deugd en ga ook aan het werk, alvast wat dingen schrijven voordat jongste zoon aandacht vraagt. Die wil natuurlijk worden vermaakt vandaag en verder wil ik eindelijk het gordijn voor het decor van Sterallures afhaken. Dan kan ik daarna met de toitois aan de slag.

Dinsdag 28 februari
Facebook herinnert me er fijntjes aan dat we precies een jaar geleden in de voorjaarsvakantie een dag naar Texel gingen. Het was toen stralend mooi weer en er stonden volop sneeuwklokjes, narcissen en krokusjes in bloei. Nu steken er nog maar een paar sprietjes hun kopjes omhoog in de tuin. Net als ik kunnen ze maar aan één ding denken: zon! Jongste zoon gaat bij een vriendje spelen, dus kan ik verder werken aan het blad van Breiclub.nl. ’s Avonds kijken we een mooie stop-motion-film: Kubo,  over een jongetje dat een magische verhalenverteller blijkt te zijn. Dagelijks speelt hij de avonturen van zijn overleden vader na op zijn gitaar, waarbij de muziek wordt ggeïllustreerd met zichzelf vouwende, wonderschone animatiefiguren. Een geest uit het verleden dwingt hem op zoek te gaan naar de wapenuitrusting van zijn vader die hem zal helpen zijn grootvader (de maan) te overwinnen. Hierbij krijgt hij de hulp van twee ongebruikelijke metgezellen: een strenge witte aap en een maffe, heldhaftige kever.

Woensdag 1 maart
Mijn gebeden zijn verhoord: de zon schijnt! Het is 1 maart, dus het begin van de lente en ook nog Nationale Complimentendag. Ik maak jongste zoon een complimentje voor het feit dat hij zelf netjes zijn brood smeert, iets wat hij vooral bij het ontbijt meestal liever aan iemand anders overlaat. Na het ontbijt fietsen we lekker naar de markt, brengen een bezoekje aan de bibliotheek en strijken dan neer bij de plaatselijke ijssalon. In de krant stond dat deze vandaag voor het eerst zou open gaan en ja hoor: om 12 uur is het zover! Wat smaakt zo’n eerste ijsje in een pril zonnetje toch goddelijk. En om met jongste zoon te spreken: het ijs smelt niet zo snel met dit weer, dus kun je er extra lang van genieten!

Donderdag 2 maart
Voor vandaag hebben we kaartjes om de T-rex van Naturalis in Leiden eens van dichtbij te bekijken. We zitten echter (alweer!) zonder verwarming en warm water sinds gisteravond, dus we moeten eigenlijk op twee monteurs wachten: een van het energiebedrijf en een voor de cv-ketel. Gelukkig wil jongste dochter wel thuis blijven hiervoor, en kan ons uitstapje doorgaan. We worden verrast door de extra ‘dino’s die er in de expo zijn te zien en de vele leuke activiteiten die er rondom het thema T-rex zijn verzonnen. Zelfs in de museumwinkel zijn we een hele tijd zoet: wat een leuke dingen zijn hier te koop. Pas aan het einde van de middag zijn we weer thuis, waar de huiskamer gelukkig weer behaaglijk warm blijkt te zijn. Nu maar hopen dat dit keer het euvel voorgoed is verholpen!

Vrijdag 3 maart
Ook vandaag heb ik tussen de bedrijven door gelegenheid om creatief bezig te zijn. Maar goed ook, want ruim dertig toitois maken is een hele klus. Bij de Wibra (wat hebben ze  daar toch veel knutselspul en helemaal niet duur) vind ik leuke sleutelhangers en kralen waarmee ik mijn gehaakte dingetje (nee, ik verklap nog niets!) verder kan aankleden. ’s Avonds kijken we The Voice Kids, leuk met Ilse de Lange en Marco Borsato, onze favoriete juryleden.

Zaterdag 4 maart
Vandaag staat er traditioneel een uitstapje naar de bioscoop op het programma. Dat doen we iedere vakantie eigenlijk wel. Jammer dat we geen kans meer maken om de miljoenste bezoeker te worden van de plaatselijke bioscoop, maar wel lekker dat we maar vijf  minuten hoeven te fietsen voor we er zijn. De film Storm valt ons niet tegen: een mooi verhaal over een jongen die als drukkersknecht zijn vader helpt. Deze drukt echter een verboden tekst van Luther af en komt daarvoor in de gevangenis terecht. Er is welhaast een wonder nodig om hem nog daaruit te kunnen bevrijden…

Zondag 5 maart
Zeeland leek ons wel leuk om een dagje rond te banjeren en we hopen daarbij op net zo goed weer als vorig jaar op Texel. Helaas begint de lucht in Yerseke al te betrekken (gelukkig hadden we toen onze broodjes al op) en gaan we in Goes maar niet uit de auto vanwege een flinke regenbui. In Middelburg lijkt de lucht wat op te klaren  en is het zowaar koopzondag. Wat een leuke winkeltjes hebben ze hier, dat levert vast nog wel een keer een shoppingblog op. Ook het museumbezoek valt bij iedereen goed in de smaak, alhoewel de Zeeuwse bolus natuurlijk het allerlekkerste is van ons bezoek hier. Tot slot gaan we naar Veere en dat blijkt het klapstuk van de dag. Wat een schattig mooi plaatsje, wat een leuke winkeltjes (die op zondag zowaar nog tot 6 uur open zijn) en wat een vriendelijke mensen! Zelfs jongste zoon zegt dat hij hier wel wil wonen en stiekem denk ik dat ook. Zeker als ik op een van de ramen een verkiezingsposter zie van Groen Links. Verder domineerde namelijk de SGP nogal…

Maandag 20 februari
Het is weer even in het gareel komen na het gezellige weekendje weg, maar gelukkig voelt het persberichten versturen voor onze musical niet als werk. Leuk om te zien dat de media het zo snel oppikken. Nu maar hopen dat er nog flink wat kaartjes worden verkocht voor de voorstellingen van 10, 11 en 12 maart!
Ik download de meesterlijke app van Zondag met Lubach en tref Alexander Pechtold. Hij laat zich naar hartelust voederen, maar al snel vraagt hij een schorsing aan van 6 minuten. Tja, dan is mijn aandacht natuurlijk weg. Maar even afwachten hoe lang hij het volhoudt met mij…

Dinsdag 21 februari
Alhoewel ik veel via internet bestel, loont het in sommige gevallen toch de moeite om zelf de winkels langs te gaan. Bijvoorbeeld om een goedkope outfit voor carnaval te scoren. Jongste zoon wil als The Joker uit Batman. Bij de Wibra slagen we uiteindelijk goed. Een groene pruik hadden ze niet meer, maar het raffia rokje voldoet vast ook prima, zodra de bloemen er af zijn dan 😉

Woensdag 22 februari
Voor SterAllures ga ik de winkels in het centrum langs, om te vragen of ze onze poster willen ophangen. Geen vervelende klus, maar het wordt helaas wel steeds kouder en natter buiten. Eenmaal weer thuis besluit ik lekker uitgebreid in bad te gaan. De nog ongelezen zaterdagbijlage van het AD ziet er interessant uit met een artikel over jonge veganisten op de cover. Met een hapje en een drankje erbij vermaak ik me wel een poosje. Maar wat een afknapper: het water blijkt ijskoud te zijn. Er is een probleem met de zonneboiler, zo blijkt al gauw als er hulptroepen zijn ingeschakeld. Na een half uurtje is het euvel verholpen en kan ik alsnog in bad.

Donderdag 23 februari
Alexander is dood! Ik had ‘m tijdens de lunch nog te eten gegeven, maar ’s middags was ik even druk, met jongste zoon naar vioolles en nog inkopen doen voor het scoutingkamp waar hij morgen naar toe gaat. En blijkbaar had Alexander toen net graag wat extra aandacht gewild… Toch sneu voor hem!

Vrijdag 24 februari
Sky’s outfit is een succes. Weer thuis om 14 uur is hij nog steeds hyper van alle festiviteiten op school. Veel tijd om uit te rusten is er echter niet. Er moet worden ingepakt en dan is het na het eten al weer tijd om op kamp te gaan.  Nadat we ‘m hebben uitgezwaaid, fiets ik naar het theater voor een bijeenkomst met vluchtelingen: Zing je Nederlands met me? Er zijn er maar een handjevol van buitenlandse afkomst, maar dat mag de pret niet drukken. Het is heerlijk om zo samen te zingen en op sommige momenten zelfs ontroerend, zeker als het mooie liedje van Claudia de Breij wordt ingezet: Mag ik bij je schuilen?

Zaterdag 25 februari
Bij Urban Shopper in Eindhoven had ik weer eens het merk Zuperzozial gespot en dat brengt me op het idee hiervan wat te bestellen als ontbijtservies. Al rondsnuffelend bedenk ik dat ik best een shoppingblog kan schrijven over onze nieuwe keukenspullen. Zo gezegd zo gedaan. Leuk dat ik zo mijn inspiratie weer kan doorgeven. En prettige bijeenkomst: zo’n middagje rondsurfen is dan ineens extra nuttig besteed. Ik zoek ook nog kleurtjes uit voor de toitois die ik wil gaan maken voor mijn collega’s van SterAllures. Het is goed gebruik om elkaar bij de première iets kleins, liefs, grappigs te geven en ik denk dat ik wel iets toepasselijks heb gevonden. Iedereen krijgt een ander kleurtje vanzelfsprekend 😉

Zondag 26 februari
Met mijn moeder en broer en diens gezin vieren we vandaag alsnog mijn verjaardag met een heerlijke pannekoekenmaaltijd in restaurant De Steenen Camer in Arnhem. We zijn net op tijd thuis voor het eerste verkiezingsdebat. Het is redelijk rustig zonder Rutte en Wilders erbij, maar om nou te zeggen dat je er echt veel wijzer van wordt, nee. Daarbij miste ik een vrouwelijke touch. Ineens zoemt de naam Marianne Thieme door mijn hoofd. Haar partij zou de Partij van de Aarde moeten heten, dan zou ik het wel weten. Ik vul maar eens de Stemwijzer in en kom inderdaad uit op de PvdD, met maar liefst 80 procent. Even hoog als de SP trouwens en GroenLinks scoort met 71 procent ook goed. Dus dat wordt nog even dubben tot 15 maart…

Maandag 13 februari
Na het overvolle weekend heb ik wel even een dagje rust verdiend. Dus rommel ik lekker door het huis, lees de zaterdagkranten bij en dan is het al weer zo 12 uur. Jongste zoon komt thuis lunchen. Dat moet dan ook maar in stijl gebeuren. Even later is de tafel feestelijk gedekt  en heb ik lekkere broodjes en een gekookt eitje te voorschijn getoverd. Als ’toetje’ smullen we van een boterham met pindakaas en banaan, echt een klassieker. ’s Middags ben ik druk met de blog, ik heb nog wat opdrachten in te halen…

Dinsdag 14 februari
Valentijnsdag en tegelijk ook de dag waarop manlief en ik getrouwd zijn, nu al weer 23 jaar geleden. We vieren het nooit met cadeaus, maar ik word toch getrakteerd op een lekker beschuitje. De rest van de ochtend zitten we gebroederlijk thuis samen te werken, ik voor Breiclub.nl, hij voor het orkest waarvan hij lid is en tevens de pr doet. Maar het is zulk mooi weer dat we er ’s middags nog even snel tussenuit snieken, naar een nieuwe expositie in ons eigenste Stadsmuseum. Dat is klein maar fijn,  en dus goed even tussendoor te bezoeken. Dat de expositie over textiel gaat is vooral voor mij leuk, manlief geniet meer van de schilderijen van Leo Gestel. ’s Avonds gaan we naar de film Down to Earth, die me meer doet dan ik had verwacht. Ik schreef er hier al een uitgebreide blog over, het is echt een aanrader!

Woensdag 15 februari
Altijd maar een kort werkdagje, met verder vandaag veel klusjes in en om het huis (soort maandag wasdag zeg maar, dat moet ik toch ook weer inhalen, of ik het nu wil of niet…). Ondertussen laat ik mijn gedachten gaan over de blogchallenge die best intensief is maar ook heel inspirerend. Ineens zie ik overal een blog in, zelfs als ik aan het aardappelen schillen ben…

Donderdag 16 februari
Voor mijn verjaardag gaan we naar Eindhoven, een stad die ik behalve van de Dutch Design Week eigenlijk helemaal niet ken. Dus ga ik, ook in het kader van de blogchallenge, op een virtuele expeditie naar de lichtstad. En sla twee vliegen in een klap: ik heb uiteindelijk een leuk programma van wat we dit weekend kunnen gaan doen en een leuke blog geschreven 😉

Vrijdag 17 februari
’s Ochtends even wat werk verzet maar in gedachten zit ik al met een lange lijst dingen in mijn hoofd die gedaan moeten worden voor we weg kunnen. ’s Middags naar de kapper. Ondertussen duim ik dat de buurvrouw of een van de kinderen thuis is wanneer ze de bestelde feestkleding bezorgen. Maar weer thuis is er nog steeds niks. Vlak voordat we willen vertrekken komt de bezorgen aangereden, gelukkig! De grote doos past er precies bij in de auto vol bagage. Waarom nemen we op een weekendje weg toch bijna net zo veel mee als wanneer we drie weken op vakantie gaan? Rond 7 uur zijn we in het hotel, dat nog gekker retro is dan we al dachten,  heerlijk! Alleen is er geen tv… Gelukkig hebben we een laptop bij ons en kijken we daar een van onze favoriete series op, in plaats van de finale van The Voice. Die stond nog niet op RTL Gemist en live meekijken gaat helaas niet.

Zaterdag 18 februari
De grote dag begint heerlijk ontspannen met een lekker ontbijtje en een vrolijke pasbende van alle nieuwe kleren. Er zit gelukkig genoeg leuks bij, dus kan ik mooi aangekleed op stap. Om te beginnen naar het Philipsmuseum, maar dat blijkt bij aankomst (10.15 uur) pas om 11 uur open te gaan… Gelukkig is er een grote boekhandel in de buurt waar Harrie en ik ons wel vermaken met de tweedehands boeken buiten, terwijl de kinderen zich binnen uitleven op de gigantische kinder- en youngadultafdeling.
Voor de lunch kopen we lekkere broodjes die we opeten in een mooi parkje dat we tegenkomen tijdens onze stadswandeling. Het zonnetje schijnt zowaar, en als je daar pal in zit is het bijna warm te noemen. Maar de jassen houden we toch maar aan.
Tegen drie uur zijn we in de buurt van de Cathrienkerk waar een mooi concert wordt gegeven waar ik graag naar toe wil. Gelukkig zijn er nog kaartjes. Na een uurtje staan we met de oorverdovende klanken van het orgel nog nagalmend in ons hoofd weer buiten. We vervolgen onze stadswandeling (die voor de meiden gelukkig ook nog langs wat winkels voert) en hebben dan eigenlijk geen puf meer om een restaurantje op te zoeken. We moeten ook nog taart eten en cadeaus uitpakken, daar is het vanochtend helemaal niet meer van gekomen. En daarna eten we zoals vaker op de zaterdagavond in het hotel een simpele macaroni ham-kaasschotel, die verrassend goed past bij het nostalgische servies. ’s Avonds kijken we alsnog The Voice terug. Het wordt geen verrassende uitslag, maar wel leuk om te zien hoe iedereen staat te stralen op het podium.

Zondag 19 februari
Ook vandaag voel ik me jarig, wat een luxe! Van uitslapen komt het echter niet, we moeten ons haasten om op tijd te zijn voor de film Vleugelbroertjes. Die echt bijzonder mooi is om te zien en nog beter tot zijn recht komt in het knusse, kleine zaaltje van het Natlab. In de buurt is een supermarkt open waar we wat lekkers halen voor de brunch, waarna we al weer afscheid moeten nemen van ons hotel 🙁
’s Middags vermaken we ons prima op Strijp S, een voormalig industriegebied dat nu een cultureel broeinest is geworden, echt geweldig leuk. We slenteren uitgebreid langs de vele kraampjes van de Feelgoodmarket en winkelen bij onder meer Urban Shopper, een warenhuis vol leuke design dingen. Tot slot eten we zoals gepland een gebakje bij de Pastry Club en dan is is de koek toch echt op. Thuis worden opnieuw de slingers opgehangen en de cadeautjes uitgestald. Wat ben ik verwend en wat een heerlijk feestelijk weekend was dit. Met een vleugje nostalgie maar vooral veel nieuwe leuke dingen om te ontdekken en te doen, precies zoals ik me had voorgesteld. Zo wil ik wel vaker 50 worden! 

Ja, nu word ik dan toch zenuwachtig. Wat voor feest zal me morgen te wachten staan? Doet het pijn, 50 jaar worden? Of is het gewoon een verjaardag, net als alle andere 49? Het brengt me op het idee in de fotoalbums te duiken: hoe heb ik al die andere dagen gevierd? Heb ik eigenlijk overal wel foto’s van? Het valt me mee –  ik ben de oudste thuis dus kreeg ook qua fotografie de volle aandacht – maar ook een beetje tegen. Tot mijn 21e verjaardag heb ik van iedere verjaardag wel een paar foto’s, maar daarna kreeg ik het te druk met partner en vooral moeder te zijn. Pas de laatste jaren keert de rust weer, en is er de ruimte om een eigen feestje te vieren. Met nu zelfs een compleet weekendje weg 😉

 

Op mijn derde verjaardag steek ik parmantig drie vingers in de lucht. Jammer dat papa of mama net te hard drukt op het fototoestel 😉 Het stoeltje op de foto heb ik nog steeds, een dierbaar bezit.

 

 

 

Op mijn vijfde verjaardag mocht ik mijn eerste echte verjaardagsfeestje geven. Waarschijnlijk met traditionele spelletjes als zakdoekje leggen en ezeltje prik en zo. Ik ben het meisje in het rood. Links van mij herken ik buurmeisjes Moniek en Jolanda, het meisje links weet ik helaas niet meer, zou dat buurmeisje van iets verderop Henriëtte zijn?

 

 

 

Een goede gewoonte bij ons thuis die ik heb overgenomen: van iedere verjaardag een mooie foto maken in de verjaardagskleren met alle cadeautjes ernaast. Hier werd ik 7 en ben ik goed verwend zo te zien.

 

 

 

Mijn tiende verjaardag vierde ik blijkbaar tegelijk met carnaval, een feest waar ik eigenlijk, geboren net boven de grote rivieren, weinig mee heb… Op de foto zit ik links met naast me broertjes Vincent en Robert.

 

 

 

Hier werd ik 15 jaar. Wat een dromerige, stille en verlegen puber was ik eigenlijk, kan me weinig uit die tijd herinneren. Behalve dat ik me verveelde op de havo en blij was toen ik eindelijk mijn diploma had…

 

 

 

18 jaar, wat een leeftijd, schreef ik in mijn fotoalbum…

 

 

 

En bij deze foto stond: 21 jaar,  een toost op de volwassenheid! Ik woonde even thuis na al een jaar bij een krant gewerkt te hebben.

 

 

In Rotterdam vier ik mijn 25e verjaardag. Ik heb er ruim drie jaar gewoond, maar dat had veel langer kunnen zijn als ik Harrie niet was tegen gekomen…

 

Vier dagen voor mijn 27e verjaardag, op Valentijnsdag 1994, zijn we getrouwd. Mijn verjaardag vierden we tijdens onze huwelijksreis op Ameland.

 

 

 

Ook mijn 30 verjaardag vierden we op Ameland, met dochter Luna, geboren op 10-11-1996.

 

Op mijn 35e verjaardag hebben we inmiddels drie kinderen: na Luna kwamen Sterre (25-8-1998) en Elio (26-10-2000). De hoogste tijd voor een mooie gezinsfoto dus. Die lieten we in stijl nemen op Valentijnsdag ♥

 

 

Op mijn 40e verjaardag was ik hoogzwanger van ons vierde kindje Sky (geboren 28-4-2007). Het familiefeest vierden we met een workshop bonbons maken. Gek genoeg zijn daar geen foto’s van, we waren te druk met snoepen denk ik 😉

 

 

 

Op mijn 45e verjaardag is nog maar net de kerstboom (een nepperd) opgeruimd. Ook traditie: een gezinsfoto onder de boom. wat een lekker stel hè?

 

 

 

Dat ik mijn 49e verjaardag vier met een Frozen-taart vinden mijn kleine nichtjes zeer geslaagd!

 

 

 

Benieuwd wat het dit jaar wordt. Ik denk: vast gezellig, veel leuke cadeaus, lekkere taart, heel veel kaarsjes die ik maar niet meer ga tellen en vooral heel veel genieten met elkaar!

Maandag 6 februari
Wasdag van oudsher en nog steeds een lekkere dag om in en rond het huis te rommelen. Er valt altijd genoeg op te ruimen in een huis met zes personen. Op zich vind ik huishouden ook niet zo’n straf, ondertussen is er altijd wel gelegenheid om je gedachten te laten gaan over een en
ander, de blogchallenge waarmee ik bezig ben bijvoorbeeld.

Tussen alle bezigheden door schrijf en lees ik weer even lekker helemaal bij. Alhoewel ik nog geen vaste stijl heb ontwikkeld, voelt het goed om gewoon aan de slag te gaan. Dan gebeurt er tenminste iets op de site en gaandeweg ontdek ik dan wel wat het beste bij me past. Hopelijk komt er zo vanzelf wat meer structuur in 🙂

Een van de hulpmiddelen hierbij is het wekelijks publiceren van een weekoverzicht, zie ik op veel blogs. Enerzijds vind ik het saai om hetzelfde te doen, anderzijds lijkt het me leuk om op deze manier een soort dagboek bij te houden. Ik neem anders wellicht ook te weinig de gelegenheid te baat om stil te staan bij de blog en er regelmatig iets voor te produceren. Door het weekoverzicht heb ik dan in ieder geval een mooie stok achter de deur.

Dus besluit ik mede daarom ’s middags nog even naar het tuincentrum te fietsen. Ik wil lekkere grote kamerplanten in onze verder al zo groene, botanisch-romantische woonkamer. Maar het moeten natuurlijk geen gewone planten zijn, liefst wat bijzondere, nostalgische. Zoals het pannekoekplantje wat al een tijd in de vensterbank staat te pronken.  Ook hangplanten lijken me leuk, om aan de bakkerskast te hangen die we bij Xenos hebben gekocht en waar nu onze stereoapparatuur in staat.  Helaas niet geslaagd, dus volgende week nog maar eens proberen.

’s Avonds laat, na een spannende aflevering van de serie Blacklist te hebben gekeken, een papieren brainstorm gedaan voor mijn blog. Ideeën genoeg, mijn hoofd kookte er haast van over! Opschrijven luchtte op, nu nog een nachtje erover slapen en dan morgen verder met alle inspiratie.

Dinsdag 7 februari
Hard gewerkt voor Breiclub.nl, aan een nieuw tijdschrift dat binnenkort wordt gelanceerd. Alle teksten en patronen zijn binnen, dus aan mij de schone taak om hier met de rode pen doorheen te gaan. Dat kost altijd meer tijd dan je zou denken, zeker omdat er met een nieuw tijdschrift nog even goed moet worden nagedacht over de stijl: hoe het eruit gaat zien, hoe je de lezers gaat aanspreken en dergelijke. Maar gaandeweg begint het toch te borrelen en te bruisen en springen de leuke koppen en vlotte intro’s tevoorschijn op het beeldscherm. Met straks nog alle foto’s erbij belooft het een prachtig blad te worden.

Woensdag 8 februari
Vanavond is er een pr-vergadering van de musicalvereniging SterAllures waarvan ik al bijna een jaar lid ben. We repeteren hard voor de uitvoering van de musical De Klokkenluider van de Notre Dame in maart en daar moet nu de nodige promotie rond omheen worden gedaan. Ook voor musical-collega Petra ga ik aan de slag. Ik schrijf een leuk artikel over haar nieuwe praktijk Coach Petra en plaats  dat op een regionale nieuwssite, met een link naar mijn eigen facebookpagina. Erg leuk om te zien dat dit gelijk al zoveel gelezen en geliked wordt.

’s Avonds pannekoeken gebakken (nee, daar hoort geen ‘n’ tussen, ik gebruik de witte spelling). Die pannekoeken smaken extra heerlijk met de stroop die we altijd meenemen als we naar Zweden of Denemarken op vakantie zijn geweest. Vorig jaar zomer waren we in Italië, maar gelukkig had ik in augustus nog een persreis naar het IKEA-museum in Zweden, zodat ik toch de voorraad weer kon aanvullen.

Donderdag 9 februari
Al vroeg op voor een bezoek aan de Handwerkbeurs in Zwolle. Daar wordt het boek Mooi van Draad gepresenteerd waarvan ik de eindredactie heb gedaan. Dit soort klussen doe ik vaak, maar de auteur zie ik daarbij meestal niet. Dus is het extra leuk om nu met Nienke Landman op de foto te gaan.

Vervolgens ga ik lekker shoppen voor Yarnies, zoals het nieuwe tijdschrift van Breiclub.nl gaat heten. Naast garens en stof en dergelijke zijn er op de beurs namelijk ook allerlei andere spulletjes te verkrijgen die voor een handwerkster onmisbaar zijn, variërend van fraaie steekmarkeerders tot kunstzinnige mokken en nog veel meer. Ook voor netwerken is zo’n beurs heel handig. Ik heb afgesproken met een redacteur van Simply Breien die ik nog nooit hadden ontmoet, terwijl we beiden al jaren als freelance journalisten aan dit blad verbonden zijn. Ook spreek ik nog even met mijn ‘opvolgster’ bij Handwerken zonder Grenzen, het blad waarvan ik al weer een aantal jaren geleden hoofdredactrice was.

Vrijdag 10 februari
Vandaag wil ik eigenlijk een dagje offline zijn, omdat ik ook weer een druk weekend voor de boeg heb. Het lukt me echter niet iets creatiefs te doen, zoals de gordijntjes afhaken voor in het decor van SterAllures of verder gaan met de Mystery Blanket van Breiclub.nl. Dus ga ik toch lekker surfen langs leuke sites, op jacht naar leuke cadeautjes voor mijn verjaardag. Ben benieuwd welke ik krijg! In ieder geval is het eerste cadeautje door deze zoektocht al wel binnen: inspiratie voor een nieuwe blog.

Net op tijd klaar voor een avondje pizza en bankhangen bij The Voice, waar we graag met z’n allen naar kijken.

Zaterdag 11 februari
Al weer vroeg op vandaag, om half 6 maar liefst, om op tijd te zijn voor de fotoshoot van Breiclub.nl in Apeldoorn. Er is van 8 tot 5 uur een studio gehuurd en omdat er nog heel veel gefotografeerd moet worden, hebben we die tijd wel nodig. Ik kan bij binnenkomst gelijk aan de slag met het dekken van de paastafel en het assisteren bij het inrichten van een babykamertje. Leuk om zo weer even met styling bezig te zijn, dat is er na mijn opleiding veel te weinig van gekomen.

Tussen de bedrijven door zet ik een breiwerkje op voor onze hoofdredactrice, zodat ze straks iets leuks in handen heeft als ze zelf op de foto moet worden gezet. En ik help mee in de studio als het covermodel is gearriveerd, een vlotte meid die er ondanks het winterse weer duidelijk zin in heeft om een vrolijke voorjaarscover te schieten. Voor dit doel zijn tientallen bloemetjes gehaakt die we allemaal in haar haar parkeren, dat al liggend over de grond is uitgespreid. Een niet zo comfortabele en koude positie, maar aan de foto’s zie je dat totaal niet af!

Klokslag 5 verlaten we het pand. Voordat ik echter met bus en trein weer thuis ben is het toch al weer tegen achten. Gauw een hapje opgewarmde macaroni heten en dan met pen en papier  klaarzitten voor Wie is de Mol? Dit jaar zijn we er (as always) nog niet uit: is het nou Thomas of toch Jochem of wie weet Sanne of Ima of Diederik, nee, die zal het toch niet zijn? Ik hou driftig aantekeningen bij, maar of het zin heeft? We zullen zien…

Zondag 12 februari
Bij het opstaan worden we zoals bijna heel Nederland eindelijk verrast op een prachtig wit uitzicht: er is een dik pak sneeuw gevallen. Dat wordt lopen strakjes naar de repetitie van SterAllures. We gaan de hele dag werken aan de uitvoering, zodat die straks staat als een huis. Daarvoor moet er echter nog een hoop gebeuren. Zingen en dansen tegelijk is een kunst apart die nog niet iedereen, ook ik niet, altijd even goed beheerst. Maar gelukkig gaat het wel steeds beter. Door de grime en de kleding voel ik me ook al helemaal de volksvrouw die ik moet spelen in het stuk. Over een maand is het al zover!

Wel jammer om nu alle sneeuwpret te missen, want als ik laat in de middag naar huis loop is het volop aan het dooien. Gelukkig is manlief ’s ochtends vroeg al met Sky en de slee op stap geweest dus zij hebben hun portie in ieder geval gehad. En ach, wie weet valt er nog een keer een pak sneeuw, de winter is nog niet voorbij!

 

 

Het is zo’n spreuk die je weleens op een Delfsblauw tegeltje gebeiteld ziet staan of die wordt geborduurd op een mooie merklap. Maar er zelf naar leven…? Ik ben meer een avondmens, heb ik altijd gedacht, en ook nooit te beroerd om tot diep in de nacht door te werken als iets af moet. Dan is het namelijk eindelijk stil in huis… Maar dat is het natuurlijk ’s morgens vroeg ook! Dus besluit ik toch eens de wekker op half 6 te zetten, zodat ik om 6 uur achter de computer kan zitten. Wie weet wat ik dan allemaal al af heb voordat iedereen naar school en naar werk moet.

Wonder boven wonder lukt het me de wekker niet te negeren en inderdaad op de gewenste tijd met een grote mok koffie naast me achter mijn bureau te zitten. Het voelt ontzettend stoer, tot ik me realiseer dat ik eigenlijk niet echt een spoedklus heb die vandaag af moet… Jammer, dat is meestal zo’n goede stok achter de deur. Dus wat ik ga nu doen: de mail, mijn blog, een nakijkklusje? Ik besluit tot het laatste. Redigeren is mijn vak, en dat vereist de nodige concentratie. Die ik met allerlei rumoer om me heen meestal niet lang heb. Dus ben ik blij met de heerlijke stilte van de vroege ochtend en werk vlijtig door tot half 8, als iedereen opstaat. Zoveel werk heb ik nog nooit in een paar uurtjes verzet! En ik heb dan straks als iedereen weg is ook nog een hele dag voor me. Die dan wellicht ook nog eens gevuld kan worden met andere dingen dan alleen maar werk 😉

Het voelt als een groot cadeau dat ik mezelf heb gegeven: een paar extra uurtjes in de dag. Het doet me denken aan het verhaal van J.K. Rowling die als bijstandsmoeder tot diep in de nacht doorschreef aan de succesverhalen van Harry Potter. Maar het doet me ook denken aan de challenges waarover ik weleens op de site So Chicken heb gelezen om inderdaad die paar uur vroeger op te staan en die waren geïnspireerd op het boek Morning Miracles. De tips daaruit kan ik nu goed gebruiken. Want het enige nadeel van vroeg opstaan is dat ik eerder naar bed moet om deze challenge te kunnen  volhouden… Dat weegt echter zeker op tegen het voldane gevoel dat je ervan krijgt. Nu nog beter plannen wat ik met die gewonnen uurtjes ga doen 🙂

PS De foto’s bij dit artikel zijn gemaakt tijdens onze rondreis door Amerika. Om de zon te zien opkomen boven de parken Bryce Canon (onder) en Monument Valley (boven) moesten we al om half 5 opstaan,  maar dat kostte gek genoeg geen enkele moeite!