Weg met al dat oorlogstuig!

Morgen vieren we Bevrijdingsdag en daarna is de meivakantie al weer afgelopen. Dus ruim ik vandaag de slaapkamer van jongste zoon eens goed op. Verbazingwekkend hoeveel schiettuig er dan letterlijk uit alle hoeken en gaten tevoorschijn komt. Van grote plastic Nerf geweren, houten varianten daarop,  zwaarden en messen in alle soorten en maten tot tientallen, nee honderden minuscule Lego-en Playmobilwapentjes. En dat voor een jochie van 10 dat pas nog stiekem een beetje moest huilen om de film Oorlogswinter. Op een dag als vandaag puzzelt het me helemaal: kinderen en oorlogsspeelgoed: hoe ga je ermee om en: hoe kom je er (ooit) vanaf?

Vooral voor jongens is de oorlogsmachinerie op het gebied van speelgoed gigantisch. Van mini-houten zwaardjes als ze nog schattig samen riddertje spelen tot heavy games volop oorlogsgeweld. Oudste zoon vindt ze geweldig en Call of Duty is zijn favoriet. Die nu nog heel futuristisch oogt, maar met een nieuwe versie komt waarin het artwork is gebaseerd op de Tweede Wereldoorlog. In navolging van concurrent Battlefield die zich al eerder had begeven op het terrein van de geschiedenis met een game rondom de Eerste Wereldoorlog. Dus pief-paf-pauwen zowel jongste zoon van 10 als oudste zoon van 16-en-een-half lustig de  hele dag door. Maar of ze daarom ook staan te springen om echt soldaatje te gaan spelen?

Vorige maand kregen we een brief van het Ministerie van Defensie. Oudste zoon wordt dit jaar 17 en staat daarom nu ingeschreven voor militaire dienstplicht, begrepen we daaruit. Sinds 1997 worden er geen dienstplichtigen meer opgeroepen, maar in heel uitzonderlijke situaties zou dat wel kunnen gebeuren. Dat was even schrikken voor onze boy. Die het vervolgens oneerlijk vond dat zijn oudere zussen niet zo’n brief hadden gehad. Vanaf volgend jaar worden echter ook meisjes die hun sweet seventeen vieren ingeschreven. Zullen onze kleine nichtjes blij mee zijn. Misschien moet ik die maar laten spelen met roze speelgoedgeweren en ander meidenproof schiettuig? Kunnen ze alvast oefenen voor als het toch eens ergens mis gaat in de wereld… Of ben ik dan te cynisch?

Hoe denk jij over oorlogsspeelgoed? Mogen je kinderen daarmee spelen? Zowel zoon- als dochterlief of maak je daar toch verschil tussen? En wanneer stel je er paal en perk aan?