Rotterdam rules!

Regels, ik heb er eigenlijks niks mee. Als ik op een deur lees dat ik moet trekken voordat deze opengaat, duw ik toch, automatisch… En als ik rechtsaf moet gaan om op de plaats van bestemming te komen,  kijk ik altijd stiekem even wat er links te zien is… Met andere woorden: ik doe eigenlijk het liefst waar ik zelf zin in heb. Ook als het om schrijven gaat. En toch rijgen nu woorden zich als vanzelf aaneen tot regels die in het vaststaande frame van mijn blog komen te staan. Dit stoort me dan gek genoeg weer niet. Integendeel: het is soms wel eens prettig om over sommige regels niet na te hoeven denken, dat geeft weer ruimte voor andere dingen…

Bijvoorbeeld je af te vragen wat de regels zijn voor een geslaagd festivalbezoek bijvoorbeeld 🙂
Al bijna 25 jaar bezoek ik jaarlijks wel één of meerdere dagen het Internationale Film Festival in Rotterdam (IFFR). Aanvankelijk samen met manlief en dit keer voor het eerst met oudste dochter en mede-filmgek Luna. Ze is echter niet zo’n alternatieve filmkijkster als ik en wilde dus graag een beetje een veilige weg vinden door het programma. Tja, hoe doe je dat? Ik liet me ook nu weer leiden door regel nummer

1: Laat het toeval bepalen wat er op je pad komt.
Dit keer stuitten we al bladerd door de festivalkrant op twee films: A Hustlers Diary (een Zweedse film, dus altijd goed) en Réparer les Vivants, die dochterlief inschatte als variant op If I stay, dus ook automatisch goed.

2: Blijf bij je keuze, ook al lees je vervolgens de eerste, negatieve recensies.
Zo zou Réparer les vivants na een spannend begin instorten als een baksteen, lazen we. Maakt niet uit, ook een slechte film zien, moet je een keer hebben meegemaakt. En wie zegt dat die recensent er zoveel verstand van heeft?

3: Zorg dat je bijtijds in de zaal bent.
Niet alleen voor het beste plekje of een goed gesprek met die charmante zaalwacht, maar ook en vooral om het overige publiek eens goed te kunnen bekijken. Nog nooit zoveel hoogopgeleide, welbespraakte en keurig uitziende mensen bij elkaar gezien.

4: Neem voldoende proviand mee.
En schroom niet dit tijdens de film te nuttigen, ook al lees je overal dat er in de zaal niet gegeten of gedronken mag worden. Tijdens festivals gelden andere regels. Al is het niet aan te raden je crispy m&m’s te nuttigen tijdens een scene waarin geluidloos een hart-transplantatie wordt verricht, sorry buurman!

5: Schrik niet van onverwachte gebeurtenissen in de zaal.
Tijdens die bewuste scene in Reparer les vivants klonk er in de donkere zaal ineens een gil en sprongen mensen overeind. Iemand (een dokter, zo bleek) sprintte de trap op, er floepten lichtjes van mobieltjes aan om te kijken wat er aan de hand was, terwijl ondertussen de film gewoon doorging…

6: Klap na afloop zo hard je kunt.
Zelfs als je het een slechte film vindt, en zeker als de regisseur, producer en hoofdrolspeler in de zaal zitten. Zo vaak maken ze nou ook weer niet live zo’n enthousiasme voor hun werk mee.

7: Ga pas de zaal uit als de laatste noot van de aftitelingsmelodie heeft geklonken.
Zo’n lange rij namen van medewerkers heb je nog nooit gezien. En echt iedereen staat erbij, weet ik uit ervaring. Zo mocht ik ooit voor de film Pluk van de Petteflet een boom maken van papiermache en bloemen van crêpepapier. Zelfs dat piepkleine aandeel werd beloond met mijn naam op de aftiteling, iets waar ik nog steeds trots op ben!

8: Kom volgend jaar weer terug naar het leukste filmfestival ter wereld.
Rotterdam rules! De stad is altijd al bruisend, maar tijdens het IFFR voel je helemaal overal de bubbels van afspatten, genieten geblazen dus!

PS Over regels gesproken… Boven een blog hoort vast een foto te staan die duidelijk de lading dekt. Ik vond echter de foto van mijzelf 25 jaar geleden in mijn  Rotterdamse huisje zo leuk, vandaar 🙂

 

 

Something old, something new…

img_5429

Een nieuw schrift, een blanco pagina die gevuld kan worden met… te veel om op te noemen eigenlijk! In de oude doos vind ik een schriftje van een van mijn dochters, begonnen toen ze een jaar of 9 was. Op de eerste pagina staat trots geschreven: “Ik hou heel veel van kralenwerkjes maken. Die ga ik in dit schrift plakken. Ik hoop dat ik heel veel mooie werkjes ga maken.” De rest van het schrift is leeg… En zo heb ik er meer bewaard: een schrift met een paar gedichtjes (Ik hoop dat ik heel veel mooie gedichten ga schrijven), een schrift met alleen als ingevulde titel Leesschrift (Ik hoop dat ik heel veel mooie boeken ga lezen) en een nog leeg fotoalbum, ooit gekocht om de eerste foto’s gemaakt met de eigen camera  in te plakken (Ik hoop dat ik heel veel mooie foto’s ga maken)…

Ze hebben het vast niet van een vreemde. Ergens aan beginnen vind ik niet zo moeilijk, maar het ook volhouden… Dus dat ik nu aan dag 3 van deze blogchallenge ben aangeland is eigenlijk een wonder. Niet zo verwonderlijk is dat ik al weer een heel eind vooruitloop. Hoezo vandaag onze eerste blog schrijven? Dat heb ik al op dag 1 gedaan natuurlijk! En op dag 2 de tweede blog. Zodat nu nummer 3 aan de beurt is. Hoogste tijd om eens wat meer over mezelf en mijn blogplan te ontvouwen.

Schrijven is mijn ding, en dat doe ik dan ook al bijna mijn hele leven. Eerst nog op een ouderwetse typemachine, later op de tekstverwerker (zoals een computer toen nog heette, waarbij je je werk op een floppy zette die je dan alsnog met de post ykke-4-jaarmoest versturen) en vervolgens steeds meer digitaal, via het internet. Inmiddels heeft dat z’n 25-jarig jubileum in Nederland gevierd en kan ik mezelf dan ook een oude rot in het vak noemen. Alhoewel ik nog steeds geniet van het schrijven over van alles en nog wat, voelt dat inmiddels als ‘something old’. En aangezien ik altijd behoefte heb aan ‘something new’, heb ik mezelf voorgenomen via deze blog niet alleen verslag te doen van alles wat er op mijn journalistieke pad komt, maar ook en vooral te laten zien wat er voor mij allemaal nog te leren en te ontdekken valt hieromheen. Fotograferen bijvoorbeeld, maar ook illustreren, artjournalling… Kortom, ik wil in woord maar vooral ook in beeld laten zien waar ik mee bezig ben.

Vandaar dat de opdracht van vandaag er voor mij vooral uitsprong vanwege de vraag om bij je eerste blog een leuke foto te plaatsen van je werkomgeving. Nu werk ik aan een antiek bureau waarbij er tussen mij en het grote raam naar buiten een computerscherm staat geplaatst: vrij saai. Dus besloot ik voor vandaag eens de styling handschoen op te nemen en wat spullen uit de oude doos (!) te halen die een beeld geven van hoe mijn werkplek er idealiter uit zou moeten zien. Met heerlijk veel creatieve en inspirerende dingen als mijn old school typemachine, pilletjes uit Pippi Langkousland om voor altijd jong te blijven, een fris schrift om al mijn inspiratie in op te schrijven, met mijn oude vertrouwde Parker-pen bijvoorbeeld die ik sinds mijn 12e jaar gebruik, mijn Flow-agenda, de dop van mijn Canon-foto-camera, een haakwerkje…
Op deze werkplek ga ik me wel thuis voelen 🙂

Het spreekwoord waarnaar de titel van deze blog verwijst, gaat overigens verder met ‘something borrowed’ (de macbook van mijn oudste dochter compleet met alle spannende fotobewerkingssoftware staat hoog op mijn verlanglijstje) en ‘something blue'(voor mijn verjaardag heb ik een boek over handlettering gevraagd van de bloggers van Hemelsblauw!

PS Wat vinden jullie, waar moet ik me als hedendaagse journalist en blogger zeker eens in gaan verdiepen? Tips en trics zijn meer dan welkom, ik laat me graag verrassen door jullie ideeën!

 

Typical me

typewriter-vintage-old-vintage-typewriter-163084

Of ik nu bezig ben met de inrichting van de woonkamer, een verjaardagsfeestje organiseer of aan een nieuw handwerkproject begin: overal moet ik een verhaal bij hebben… Liefst voorzien van wat mooie beelden. Pas als het totaalplaatje me aanstaat, kan ik met de uitvoering beginnen. Het is een karaktertrek die ik allang van mezelf heb geaccepteerd. En die volledig is terug te voeren op mijn liefde voor taal en mooie verhalen 🙂 Maar die soms ook ietwat vermoeiend kan zijn…
Zo wil ik nu een nieuw visitekaartje laten drukken. Net als een andere naam voor mijn schrijfbedrijf (‘de letter Y’ in plaats van ‘Yvonne schrijft’) markeert dat voor mij het begin van een nieuw tijdperk waarin ik weer ruimte krijg om de dingen anders, beter, mooier te doen. Te beginnen met dat visitekaartje dus. Zo’n ouderwets stukje papier is nog steeds een geweldige binnenkomer, zeker als het goed vormgeven is.

collage-2017-02-02-1

Nu ben ik al jaren trouwe klant van Vistaprint en heb daar de nodige visitekaartjes voor een spotprijsje laten ontwerpen. De meeste kaartjes in hun uitgebreide database zijn redelijk standaard, maar als ik even goed zocht vond ik altijd wel weer iets aparts. Waar ik dan weer een tijdje heel goed mee vooruit kon.
Ook dit keer was het snel raak na het intikken van (typical me!) woorden als apart, hip, trendy, maar ook retro, vintage, craft, art, handwerk, design, kortom alles wat ik maar kon bedenken om in de anders dan anders hoek terecht te komen. Maar wat past nu het beste bij me, myself and I? Bij alle acht heb ik een verhaal, een beeld, een gevoel, maar helemaal kloppend krijg ik het nog niet. Welke vinden jullie het beste bij me passen?

collage-2017-02-02-2 collage-2017-02-02-3

Maar wacht: ook typical me, ik dender weer veel te hard vooruit. Opdracht voor vandaag van de blogchallenge was immers het opstellen van een blogplan. Aangezien deze blog alles met mijn werk te maken heeft, is het dus wel handig even helder neer te zetten waar ‘de letter Y’ voor staat. Ik wil gaan schrijven over mooie mensen, mooie projecten, mooie ideeën, mooie ontwerpen, kortom: alles wat de wereld een stukje beter en – jawel! – mooier maakt. Daarbij wil ik steeds meer proberen met eigen beeld te gaan werken. Ik weet dat ik een goed gevoel voor kleur en stijl heb, maar dat wil ik verder gaan ontwikkelen. Door daar via de blog mee te spelen, maar ook door meer met bijvoorbeeld Instagram en Pinterest te gaan doen. Voor dit alles is het van belang dat ik regelmatig op stap ga, om materiaal (in woord en beeld) te verzamelen voor mijn blog. Zodat ik kan bloggen over wat ik doe, in plaats van over wat ik zou willen doen. En door mezelf uit te dagen daar dus steeds weer iets anders mee te doen….

person-human-child-girlAl dwalend over het internet kwam ik zo trouwens op de site van Maris terecht. Die een heuse blogchallenge in het Nederlands organiseerde afgelopen zomer, maar ook geregeld leuke tags de wijde wereld instuurt als ‘waar je huis woont’. Kijk, daar krijg ik nou inspiratie van! Dus als je hier binnenkort een stukje over mijn woonplaats ziet verschijnen, weet je wiens schuld het is 😉

Het is zover:

happy-february
Yes, het is februari, de maand waarin voor mij het jaar eigenlijk pas echt goed begint. Februari is mijn maand. De maand waarin ik jarig ben (de 18e) en de maand waarin ik ben getrouwd (de 14e, ja echt,  Valentijnsdag). Februari is dan ook net als december een feestmaand. En januari de stille poel tussen die twee, waarin ik, zoals eigenlijk ieder jaar, mezelf opnieuw probeer uit te vinden…
Het zal met mijn sterrenbeeld te maken hebben: waterman. Een sterrenbeeld dat staat voor vernieuwing, de trends willen volgen, voorop lopen, bij (nieuwe) groepen willen horen, maar ook van een afstandje blijven toekijken, toeschouwer zijn bij alles wat er overal op Aarde gebeurt… En dat is best veel!

Vind je het gek dat mijn hoofd dan ook vaak overstroomt van alle informatie en ideeën? Dat ik eindeloos kan dwalen over het internet om dan tot mijn schrik te ontdekken dat de werkdag al weer om is? En ik alleen maar meer informatie en ideeën heb verzameld? In een blog hoopte ik alle enthousiasme en energie te kunnen kanaliseren, maar hoe is dat spreekwoord ook al weer: “Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren…”
Terwijl ik zo graag net als Pippi Langkous zou willen zeggen: ”Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.” Om met mijn jongste zoon te spreken: “Gaan met die banaan!” Waarnaartoe? Dat weet ik nog niet precies. Maar daar kom ik al dwalend hopelijk wel achter. Aan enthousiasme en energie ontbreekt het me in ieder geval niet! Nu nog (opnieuw) het wiel uitvinden rond bloggen en me!

Een eerste aanzet daarvoor heb ik eigenlijk al. Ik wil dit jaar vooral beter worden in de twee dingen die ik het beste kan: schrijven en handwerken. Het zijn de twee dingen die ik mijn hele leven al heb gedaan en die steeds bij me zijn gebleven, ondanks allerlei uitstapjes naar onder meer het opzetten van een eigen speelgoedwinkel.
Schrijven als in nieuwpexels-photo-110149sgierig rondkijken, alles wat leuk en anders is gretig opzuigen en daar op mijn eigen creatieve wijze verslag van doen (verhalen, gedichten, die roman, columns, blogs, fotografie, reportages voor favo-tijdschriften als Libelle en Flow, een eigen tijdschrift opzetten).
Handwerken als in haken en breien aan de vele projecten waarmee ik bezig ben (en die ook afmaken!), weer eigen ontwerpen bedenken en wellicht weer een nieuw boekje uitgeven. Wie weet ga ik zelfs wel lesgeven in de vele technieken die ik beheers. En wie weet ook in een van de vele nieuwe technieken die ik nog wil leren…

Want mijn sleutelwoord hierbij blijft toch ‘nieuw’. Ik hou er nu eenmaal van nieuwe dingen te ontdekken en te doen, of dit nu op schrijf- of op handwerkgebied is. En ik hou ervan er deel van uit te maken, rond te reizen, mensen te ontmoeten, dingen te zien. Ondanks de vele negatieve ontwikkelingen in de wereld (ik hoef ze niet op te noemen toch?) gebeurt er namelijk ook zoveel positiefs: ontwikkelingen die de wereld mooier maken en de Aarde een betere plaats om op te leven. Denk aan duurzaam handwerk en design, vernieuwende styling op het gebied van mode en interieur, alternatieve sociale projecten op het gebied van samenleven en opvoeding…  Klinkt wat vaag en spiritueel wellicht, maar ook dit past bij mijn sterrenbeeld… Go with the flow!

PS Had ik al gezegd dat ik 50 word deze maand? Zo totaal niet een getal dat mijn gevoel past, dus trek er een nulletje vanaf en je hebt een leeftijd waar ik me veel beter bij voel… Ik heb me ooit voorgenomen altijd het kind in mezelf te blijven koesteren en te blijven spelen…
Hopelijk ben ik dat nog niet verleerd! See you in playground!

A photo by Ben White. unsplash.com/photos/4K2lIP0zc_k