Made with love

Handwerken en journalistiek, gaat dat samen? Nou, ik dacht het wel! De tijdschriften over breien en haken met name schieten als paddenstoelen uit de grond en ik schrijf dan ook al regelmatig voor deze en gene over dit onderwerp. Heerlijk hoe zo hobby en werk naadloos in elkaar overvloeien! Maar hoe  is het allemaal begonnen en hoe ben ik eigenlijk zo’n handwerk-ster geworden?

Het eerste lapje
Op mijn 8e jaar leerde ik breien, in wat toen nog de eerste klas van de lagere school heette, groep 3 nu. Ik weet nog goed hoe lastig ik het vond om het onder de knie te krijgen en hoe ik zat te ploeteren op mijn eerste lapje. In de wetenschap dat ik er zo zes moest maken, want uiteindelijk moest het een mooie speelkubus gaan worden. Gelukkig breide mijn vader stiekem ’s avonds een paar pennetjes mee. Alhoewel stiekem…  Aan zijn regelmatige steek en de toch net iets minder groezelige kleur van de gebreide ribbels kon de juf prima zien dat ik het niet allemaal zelf had gedaan. Maar gelukkig zei ze daar niets over 🙂

Modelbreister
Op mijn 15e breide ik me een slag in de rondte, zo te zien aan de vele foto’s van mezelf in zelfgebreide truien. Ik hield er zelfs een leuk bijbaantje aan over: modelbreister voor een grote breimodezaak in Arnhem. Iedere maand leverde ik een gebreide tui af die vervolgens mocht pronken in hun etalage, superleuk! De paar tientjes die ik daarvoor kreeg, spendeerde ik vanzelfsprekend gelijk weer aan nieuwe garens…

Breikriebels
Tussen mijn 20e en 30e lag het breien een beetje stil. Er waren niet zoveel handwerkzaken meer en tja: breien was eigenlijk gewoon ‘uit’. Pas toen er kinderen kwamen, kreeg ik weer de breikriebels. Niet dat ik nou dagelijks zat te breien, zoveel tijd had ik nou ook weer niet over met drie kleine kinderen, maar ze hebben allemaal wel een paar zelfgebreide dingen van me gekregen.

Hoofdredacteur
Na een opleiding styling was ik toe aan een switch in mijn carrière. Ik werd hoofdredacteur van een handwerkblad. Geen patronenblad, maar een vakblad over handwerken uit alle landen, van alle tijden, en in alle soorten. Met mijn 38 jaar was ik nog best jong voor die functie- veel lezeressen hadden al bijna het dubbele aantal jaren bereikt- maar aan mij de schone taak het blad en het lezerspubliek enigszins te verjongen. In die tijd (rond 2005) kwam de breibeweging Stitch&Bitch vanuit Amerika naar Nederland overwaaien waardoor breien weer helemaal hip werd. Niet veel later gevolgd door haken, dat ik als kind wel had geleerd maar nooit had toegepast.

Granny square boekjes
Hoog tijd dus om een haaknaald tevoorschijn te halen en daarmee (weer) iets te gaan doen. In een Flow vakantieboek las ik over granny squares haken en dat vond ik geweldig, vooral vanwege het feit dat je heel simpel in zo’n klein vierkantje met wat andere kleuren steeds een ander effect kunt bereiken. Het daagde me zo uit dat ik uiteindelijk de stoute schoenen aantrok en bij Forte Uitgevers vroeg of ik voor hen een boekje mocht maken over granny squares. Het werden er zelfs 2 (en een 1/2 als ik mijn bijdrage aan het kerstballen-haakboek meetel).

Yarnie
Na een korte episode als eigenaresse van een speelgoedwinkel keerde ik terug in de journalistiek en grappig genoeg komen de twee lijntje nu samen. Voor Simply Breien schrijf ik al sinds 2013 een rubriek met tips en berichtjes over breien en voor Breiclub.nl heb ik onlangs de eindredactie gedaan van het nieuwe tijdschrift Yarnie. Nu dat klaar is heb ik weer even tijd en vooral heel veel zin om weer meer te breien en te haken, nieuwe uitdagingen aan te gaan op dat gebied, wellicht weer een nieuw boekje te produceren (iemand een idee, roept u maar!), haakcadeautjes te maken etcetera.

Toitoi
De toitois voor mijn collega’s van SterAllures waren daarvoor een goede aanzet. Alhoewel een simpel patroontje was het toch een klus de welgeteld 32 roosje te haken, af te werken en tot een fraaie  sleutelhanger te transformeren. Met echter superleuke reacties tot gevolg. Waardoor ik me realiseerde: zie je wel, ik kan het wel! Breien en haken is veel te leuk om te doen en dat moet ik niet laten verpesten door smoesjes als: geen tijd, het wordt niet mooi, ik weet niet wat ik moet breien/haken. Als ik eenmaal bezig ben, vergeet ik namelijk alles om me heen en vind ik het heerlijk iets moois te maken. Dus mag ik best weleens trots over mezelf zeggen: ik ben niet alleen journalist maar ook een handwerk-ster!

Wil jij ook een handwerk-ster worden? Gewoon gaan breien of haken dus en doorgaan! Want hoe meer je doet hoe beter je er in wordt. Misschien ontdek je dan wel een nieuwe passie en geef je straks ook je eigen boekjes uit. Ik weet nog wel een goede correctrice hiervoor 😉

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.