Passie voor Pasen

Pasen, vieren we dan het voorjaar, genieten we vooral van lekker eten of staan we stil bij het geloof? En in het laatste geval: wiens geloof dan eigenlijk? In deze stille week een mooie vraag.

Voor de meeste mensen is Pasen net zoals Kerstmis een familiefeest waarbij je verplicht met elkaar aan tafel moet zitten voor een uitgebreide brunch, bijna naadloos gevolgd door een omineus diner. Alhoewel in het voorjaar met lekker weer een barbecue gelukkig ook is toegestaan. De week voor Pasen wordt dan ook gevuld met het hele huis spik en span maken, inkopen doen, naar de kapper gaan, nieuwe kleding kopen… kortom: druk, druk, druk.

De laatste jaren zorg ik ervoor dat ik niet pas zondag, maar al donderdag klaar ben met alle drukte. Met het ademloos kijken en vooral luisteren naar The Passion begint voor mij al het paasweekeinde.  Het is een prachtig concept: het lijdensverhaal van Jezus Christus prime-time op televisie, met bekende artiesten die ons met behulp van mooie songs meenemen langs het Laatste Avondmaal, de Judaskus, de drie keer kraaiende haan bij Petrus en het gruwelijke ophangen van Jezus aan het kruis. Op Goede Vrijdag nog wel… Gelukkig weten we dat hij een paar dagen later weer uit de dood opstaat, toch een happy end 😉

Het is een daverende spektakel midden in die stille week en tegelijk een mooi begin van Pasen. Een feest dat voor mij eigenlijk tot voor een paar jaar geleden ondanks mijn rooms-katholieke achtergrond niet meer was dan de markering van het begin van het voorjaar. In mijn jeugd ben ik wel eens in de kerk bij een zogenoemde kruisgang geweest: een rijkelijk bewierookte tocht langs de schilderijen in de kerk die de lijdensweg afbeelden van Jezus Christus, voorzien van de nodige gebeden. Ik vond het nooit zo mijn cup of tea eerlijk gezegd. Terwijl ik het nu wel indrukwekkend vind hoe een meer dan levensgroot kruis bij The Passion door grote groepen mensen langs de straten van een stad wordt gedragen. Ieder heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen redenen om hierbij te zijn, en juist dat maakt die tocht zo bijzonder.

Ik word dan ook kwaad als ik lees over een paar rooms-katholieke scholen die met Pasen het kruis in de ban doen, om de islamitische ouders te behagen… Afgezien van de vraag of die ouders hierom hebben gevraagd (zouden ze echt zo respectloos zijn?) ondergraaf je hiermee wel heel erg de grondslag van het christelijke geloof.  En daarbij: als The Passion alle geloven kan samenbrengen, moet dat op kleinere schaal toch ook kunnen? Ik zou zeggen: probeer het eens, met Pasen of bij een andere gelegenheid. En laat het me vooral weten: ik kom er graag verslag van doen!

2 gedachten over “Passie voor Pasen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.