Leuke uitstapjes… Lees er alles over in Simply Breien!

Voor mijn blog ga ik regelmatig op stap voor bijzondere exposities, verrassende winkeltjes en ontmoetingen met creatieve mensen. Niet zo verwonderlijk dat daarbij – naast interieur, design en kunst en cultuur – heel vaak handwerk in de spotlights staat. De afgelopen maanden was ik bij showUP, Object en de Handwerkbeurs. Binnenkort ben ik bij Knit&Knot en de Nederlandse Breidagen. Kom je ook?

Cadeaus

Iedereen heeft wel z’n adresjes voor als je net even wat anders zoekt, of dat nu een leuk interieur-item is of een bijzonder cadeautje. “Hoe komen ze eraan?”, denk je dan. Heel simpel, via inkoopbeurzen als showUP waar ontwerpers en producenten hun nieuwste collecties laten zien.
Mijn ontdekking? De sobere geitenwollen sokken van Soxs. Ze deden me denken aan de kriebelige sokken die mijn vader altijd breide, maar bleken zijdezacht te zijn. Gemaakt van wol van Nieuw-Zeelandse schapen die net als de gesponnen garens met liefde zijn behandeld, en dat voel je.
De kleurrijke designsokken van Thijs Verhaar knalden eruit met fraaie grafische motieven en een eigenzinnig kleurenpalet. De sokken worden net als de nieuwe shawl-collectie in samenwerking met het Knitwearlab machinaal gebreid van merinowol. Zo kun je helemaal in stijl de straat op.
Voor in het interieur kon ik niet om de stand van Knitfactory heen. Van theedoek met ‘ingebreid’ ruitenpatroon tot hippe woondeken, noem het en ze verkopen het. Ook gebreide lampenkappen zelfs, al vond ik die van het eveneens Nederlandse merk Et Aussi mooier. Als kers op de taart ontdekte ik brei-illustraties (zie foto hierboven) van de Noorse Mona Stenseth Erlandsen, perfect voor boven de bank!

Kunst

Heel andere koek was de expositie Object in Rotterdam. Net als de Dutch Design Week een podium voor gevestigd en aanstormend ontwerptalent op velerlei vlak. Het feest begon al in het restaurant van de Euromast, waar textielontwerpster Christie van der Haak haar kleurrijke werk mocht tonen in het anders zo zwart-witte interieur.
Andere highlights? De woolcocoon van viltontwerpster Beatrice Waanders had ik bij de paar vrieskoude dagen deze winter graag gehad om uit te proberen of het net zo behaaglijk is als het eruit ziet. Voor mijn werkkamer wil ik voor een betere akoestiek wel zo’n fraaie voorzetwand hebben van textielontwerpster Petra Vonk. En de draadobjecten van Fransje Gimbrère zijn nog inspirerender als je bedenkt dat ze zijn gemaakt van een combinatie van natuurlijke vezels en gerecycled plastic.
De kleurrijke kleding van Michael Barnaart wordt vaak gedragen door Heel-Holland-Bakt presentatrice Jannie van der Heijden. Volgend seizoen moet ze beslist ook eens een IJslands kleed proberen van Lizzy van Megen, een lust voor het oog! En misschien zijn de schoenen van Raphia iets voor co-presentator Robèrt van Beckhoven? Ik voorspel dat raffia een grote trend gaat worden!

Trends

Op de Handwerkbeurs in Zwolle was het dit keer veel macramé wat de klok sloeg – ik kocht een leuk pakket van Durable om plantenhangers te gaan knopen – en gezien het grote aanbod moet ik me ook nodig eens gaan verdiepen in punch needling, een doorstopwerk op een borduurstramien waarmee je bijvoorbeeld mooie wandhangers kunt maken.
Maar eerst wil ik wat breiklussen afhebben. Zoals het droomdeken 2.0 van Wolplein dat je naar keuze kunt breien of haken. Bijna griezelig hoe beide soorten ondanks de vele verschillende en ingewikkelde steken op elkaar lijken. En grappig dat je het gebreide deken minder garen kost, maar wel ietsje groter wordt.
Twee opvallende boeken spotte ik verder nog, van haakster Adinda Zoutman en van Craftdates, een nieuw initiatief waarbij je iemand verrast met een handwerkproject dat je samen gaat maken. Ondanks de totaal verschillende uitstraling – lekker knal tegenover stijlvol trendy – hadden beide boeken behalve handwerken vooral ook gezelligheid voorop staan, te zien aan de recepten en diy-projecten waarmee de patronen werden afgewisseld. Handwerken dus als ‘a way of life’. Een nieuwe trend waarover we vast nog meer gaan horen!

Vooruitblik

De komende maanden hoef ik me niet te vervelen. In april staat Knit & Knot op het programma, de vijfde editie alweer van deze altijd gezellige, Brabantse beurs. De organisatie daarvan heeft vanwege het jubileum gevraagd of handwerksters in zoveel mogelijk technieken bloemen willen maken waarmee ze de beursvloer extra vrolijk gaan versieren. Ik ben benieuwd!
In mei zijn de Nederlandse Breidagen aan de beurt, met nu al een hele waslijst aan interessante gasten – onder meer de Noorse Sidsel J. Høivik – en tal van leerzame workshops. Vooral natuurlijk verven spreekt me aan, ik zag op de Handwerkbeurs al fraaie garens waarmee je dat goed kunt doen.
Ergens tussendoor hoop ik ook nog wel een expositie te kunnen bezoeken. Van het Naadje en de Kous heb ik nog steeds niet gezien bijvoorbeeld: zondag 27 mei is de laatste dag. En in het Textielmuseum in Tilburg is vanaf 9 juni een expositie te zien van Scandinavisch design waar ik heel graag naar toe wil.  Breiwerkje mee voor onderweg, kan ik ook op dat gebied weer even wat meters maken!

Deze blog is ook gepubliceerd in Simply Breien 3-2018.  Dit nummer ligt nu in de winkels!

Blog toppers Yvonne schrijft… en mijn eerste vlog!

Na meer dan een jaar bloggen wordt het wel eens tijd om de balans op te maken. Shame on me, maar ik ben niet zo’n cijfertjesmens. Toch blijkt het superleuk om achter de schermen te kunnen zien welke blogs er goed worden gelezen. Weet ik gelijk op welk spoor ik verder moet gaan! Zelf ben ik vooral blij met de resultaten van mijn shoppingblogs. Maar ook persoonlijke blogs lezen jullie gezien de cijfertjes graag. Hier mijn toppers. Welke blog vond jij het beste? En moet ik daarnaast ook meer gaan vloggen? Helemaal onderaan vind je mijn eerste  probeersel…

Bovenaan de top van best gelezen blogs staat tot mijn verrassing de blog over de mooiste (design-)agenda’s voor 2018! Die had ik al in oktober geschreven, vooral vanwege mijn frustratie over het mini-maatje van de vertrouwde Flow-agenda. Inmiddels ben ik helemaal gewend aan mijn agenda van Tinne-Mia, op de foto rechts bovenaan!

Op nummer 2 een mooie blog over Speelnatuur Tiengemeten, de coolste natuurspeelplek ever volgens zoonlief Sky. Die nog regelmatig vraagt wanneer we er weer naar toe gaan. Met hopelijk mooi weer in aantocht binnenkort maar eens gaan plannen. En wellicht zijn er nog andere natuurgebieden waar we voor Krant van de Aarde een bezoekje aan mogen brengen?

Tot mijn verrassing scoorde Dood aan de mazelen gelijk heel goed, de blog die ik precies een jaar geleden schreef op de verjaardag van mijn overleden broertje Vincent. Een persoonlijk verhaal dus waar ik zelf mee rondliep en dat ik nu eindelijk eens van me af wilde schrijven. Erover praten gebeurt binnen de familie nog steeds niet veel, maar ze hebben de blog wel allemaal gelezen en me ermee gecomplimenteerd, ook echt heel fijn.

Een recente blog die het goed deed, ging over het Olympisch record breien… Wellicht hadden de vele gouden medailles die Nederland won daar iets mee te maken…😊 Vond het zelf in ieder geval een leuke pakkende titel! En ik ben nog iedere keer blij dat ik de vrijheid krijg van Simply Breien om zo’n leuke rubriek vol te schrijven. Morgen ligt het april/meinummer in de winkels en kun je de nieuwe Yvonne breit… lezen op de blog!

Mijn insteek is behalve handwerk vooral interieur en design. De artikelen hierover doen het gelukkig goed, zoals deze blog over de nieuwe IKEA-collectie van Hay. Maar ook de recente blog over weer verliefd op je huis wordt al best redelijk wat gelezen. Dat geeft me een stok achter de deur om meer te gaan bloggen over mijn eigen klus- , handwerk en diy-avonturen in en rond huis. En wellicht er ook over te vloggen. Hieronder vind je mijn eerste probeersel op dat vlak. Vind je het wat?

Missen jullie nog onderwerpen waarover je (ook) graag wilt lezen? Ik zou zeggen: laat het weten, dan scherp ik mijn pen alvast voor weer een nieuwe blog!

Een nieuwe lente, een nieuwe (design-)bezem voor de grote schoonmaak

Yes, eindelijk voorjaar! Alhoewel het buiten nog ijskoud is, voel je de kracht van de zon toenemen en merk je dat de dagen weer gaan lengen, heerlijk! Tegelijk met de krokussen en narcissen steken ook de schoonmaak-kriebels de kop op. De dagelijkse, wekelijkse of jaarlijkse poetsbeurt hoeft met alle moderne hulpmiddelen geen probleem te zijn. Maar het oog wil ook wat. Voor Krant van de Aarde ging ik op zoek naar de mooiste schoonmaak-producten. Welke is jouw favoriet?

Nieuwe bezems vegen schoon

Een paar keer per dag even de bezem erdoor is een goede gewoonte en belangrijker nog, kost behalve wat armbewegingen totaal geen energie. Daarbij zijn er te kust en te keur de prachtigste (design-) bezems te koop. Op de site van Andree Jardin word je verwelkomd door een druk vegende stoffer, in een tekenstijl die gelijk doet denken aan de tijd van onze (groot-)moeders. Ook uit de titels van de verschillende collecties blijkt de verwijzing naar vroegere, propere tijden: erfgoed, traditie en vintage. Onder het motto ‘sweeping is fun’ worden onder meer prachtige donkere eikenhouten bezems en borstels verkocht maar ook lichte houtkleurige exemplaren, voorzien van accenten in pastel. Allemaal ambachtelijk gemaakte, tijdloze producten voor dagelijks gebruik maar zo mooi dat je ze graag gewoon voor de pronk ergens zichtbaar in huis ophangt.
Dat geldt ook voor de ‘heksenbezems’ van het Amerikaanse merk Lostine en de fraaie schoonmaak-accessoires van Iris Hantverk. De collectie van dit Zweedse merk bestaat naast bezems uit stoffers en blikken, vaatdoekjes en toiletaccessoires. Alle items hebben een uniek design en zijn gemaakt van duurzame materialen zoals hout en paardenhaar. De borstels worden naar Zweedse traditie met de hand gebonden door mensen met een visuele handicap. Het traditionele ambacht van het borstel binden kan zo blijven bestaan en het biedt mensen met een beperking een baan. Producten met een mooi verhaal dus!

De vaat doen

Over verhalen gesproken, de beste plaats om die aan elkaar te vertellen is nog steeds onder het doen van de afwas. Ook zo’n dagelijks karweitje waar je niet onderuit komt. En wat je gemakkelijk kunt verduurzamen door een rubberen afwasteil te gebruiken in plaats van eentje van plastic en een houten afwasborstel. Met de mooie kleurrijke exemplaren van kokosvezels en hout gemaakt zorg je daarbij ook nog eens voor behoud van de werkgelegenheid in Sri Lanka. In het water gaat een scheutje natuurlijk afwasmiddel, bijvoorbeeld van Humdakin met duindoorn en salie.
Als kers op de taart zijn er voor het afdrogen onnoemlijk veel fraaie theedoeken verkrijgbaar, geproduceerd van biologisch katoen. Zelf shop ik daarvoor graag bij het Textielmuseum in Tilburg. Daar verkopen ze onder meer theedoeken van de Nederlandse ontwerpers Victor & Rolf en Studio Job. Maar ook de Zweden zijn niet vies van een leuk dessin, getuige de ontwerpen van bijvoorbeeld Malin Westberg en Jangneus. Zelfs een vaatdoekje ziet er een stuk frisser uit met een lief bloemetje erop!

Onder de douche

Waterbesparing is een hot issue bij schoonmaken, vooral ook bij de persoonlijke verzorging. Veel mensen douchen te lang en/of te vaak en laten de kraan doorlopen onder het tandenpoetsen. Geen stijl, als je weet dat de Aarde langzamerhand uitdroogt door ons veel te fanatieke watergebruik. En denk ook eens aan al de microplastics in de verzorgingsproducten die door het afvoerputje met het water mee verdwijnen de oceaan in… Heel veel eco-bloggers geven tips hoe je zelf heel simpel tandpasta, shampoo en dergelijke kunt maken, veel beter voor het milieu!
Op de Dutch Design Week kwam ik een mooi project tegen van Makers Unite, een sociale onderneming die nieuwkomers met een vluchtelingenstatus kansen biedt door samen producten te ontwikkelen. Zo werden vluchtelingen uit Syrië in contact gebracht met een keramisch atelier. Het maken van laurierzeep is een ambacht dat al meer dan 2000 jaar in het Midden-Oosten wordt beoefend. Vooral de Syrische stad Aleppo is beroemd om haar natuurlijke zeep, die zowel voor lichaam als haren wassen gebruikt kan worden. Deze zeep wordt nu ook volgens het aloude recept in kleine oplages in Nederland geproduceerd. Cor Unum ontwierp hierbij een schaal van restmateriaal uit de keramiekindustrie. Met behulp van een speciale bakmethode wordt van klei en kleurrijke glazuurresten een bijzondere grijsgetinte keramiek gebakken. Door de duurzame methode is ieder schaaltje weer anders van kleur.

Maandag wasdag

Ook bij wekelijkse terugkerende klussen als de was geldt: liever niet te veel/te vaak. Een trui of broek hoeft niet gelijk in de wasmachine. Even luchten en het kan weer in de kast. En het bed hoeft niet dagelijks te worden verschoond, wekelijks is genoeg. Ga je toch een wasje draaien, doe er dan een biologisch wasmiddel bij. Seepje maakt wasmiddelen en allesreinigers van schillen van de Sapindus mukorossi vrucht, die vooral in Nepal voorkomt. Daar zit saponine in, een natuurlijke vorm van zeep, die vrijkomt wanneer de schillen met water in aanraking komen.
Daarna hoef je niet per se de droger aan te zetten. Buiten de was laten drogen is beter voor het milieu en je was gaat er gegarandeerd heerlijk fris van ruiken. Bijzonder, koop je een droogmolen bij Brabantia dan laat deze via WeForest een boom aanplanten om de opwarming van de Aarde te reduceren. Inmiddels zijn er op deze manier al ruim één miljoen bomen aangeplant. En koop je een afvalbak van dit merk dan gaat er een donatie naar The Ocean Cleanup of naar Plastic Whale, die zich beiden inzetten om de oceanen vrij van plastic te maken.

Fris het weekend in

Iedere vrijdag vlieg ik even met de stofzuiger en daarna de emmer en dweil door het huis heen. Ook daarmee kun je duurzame stappen zetten. Een houten emmer vind ik prachtig maar toch net wat aan de prijs. Bij Leifheit vond ik een mooie schoonmaak-set bestaande uit een eco-emmer gemaakt van gerecycled materiaal en een bijpassende bamboe/katoenen vloerwisser.
Voor schoonmaak-middelen kun je sinds kort ook terecht bij Seepje, maar wellicht komt er iets nog beters op de markt. Op de Dutch Design Week werd Twenty gepresenteerd, een schoonmaak-middel zonder water. Dat wordt pas later aan de capsules toegevoegd waardoor er flink op transport en verpakkingsmateriaal wordt bespaard. Mirjam de Bruijn ontwikkelde dit product als afstudeerproject aan de Design Academy en kan het nu dankzij een geldprijs en ondersteuning van HEMA in productie laten nemen.

Dag van de Aarde

Door alles goed bij te houden hoef je voor Pasen (dit jaar op 1 en 2 april) niet veel meer te doen. Behalve misschien je alvast afvragen wat je op de Dag van de Aarde vlak daarna (22 april) gaat doen. Op deze dag wordt aandacht gevraagd voor het bewuster omgaan met de Aarde, ons thuis, en gaan mensen onder meer de straat op om die eens een grote beurt te geven. Wellicht een leuk buurt- of schoolproject? Ik hoor graag alle leuke initiatieven die er ondernomen gaan worden! En ook ingekleurde kleurplaten vind ik altijd vrolijk om te ontvangen. De mooiste hang ik bij mij thuis op aan de waslijn! 🙂

De groenste eilanden van Europa onder handbereik

Ik hou van eilanden, vooral de Waddeneilanden zijn favoriet. Vandaar dat we onlangs op Texel  mijn verjaardag gingen vieren. Kort daarna mocht ik voor de reisspecial van Krant van de Aarde een artikel schrijven over groene eilanden in Europa. Spekkie naar het bekkie, want op rij- en vaarafstand zijn de prachtigste eco-vriendelijke paradijsjes te vinden. Dat wordt nog lastig kiezen waar we mijn volgende verjaardag gaan vieren! 🙂

Ameland

Wil koploper zijn in de energietransitie in Nederland. Het Zonnepark Ameland, met 23000 zonnepanelen een van de grotere zonneparken van Nederland, dekt nu al de elektriciteitsbehoefte van de ruim 15000 huishoudens op Ameland. Ook wordt er op het eiland gebruik gemaakt van openbare verlichting die zeer energiezuinig is, minder lichtvervuiling geeft en trekvogels zo min mogelijk verstoort. Ameland is naast Texel, Vlieland, Terschelling en Schiermonnikoog een van de vijf Waddeneilanden.

Fietsen en wandelen staan op dit tamelijk vlakke eiland met stip op nummer 1, op de voet gevolgd door wateractiviteiten als kite- en golfsurfen, kayaken, raften en strandzeilen.
Andere leuke dingen om te doen:

  • Maak een eco-safari door de Amelander natuur met een elektrisch en daarmee bijna geruisloos wagentje. Hierdoor vindt geen verstoring plaats en kunnen de deelnemers met al hun zintuigen optimaal genieten van de natuur.
  • In cultuurhistorisch museum Sorgdrager is onder meer een rijk ingerichte stijlkamer uit 1751 te zien en een schitterende collectie Amelander meubels.
  • Ook leuk voor/met kinderen: demonstratie van de oude paardenreddingboot.

Ameland is te bereiken met de veerboot vanuit het Friese plaatsje Hollum. Overnachttip: camping (maximaal 15 plaatsen) tussen Wad en Strand, volledig zelfvoorzienend door gebruik van zonnepanelen en een houtvergasser. Een yurt of safaritent is te reserveren.

Cres

Kreeg al in 2012 een prijs voor duurzame ontwikkeling in het toerisme. Dit vanwege de inmiddels gerealiseerde aanleg van 60 kilometer educatieve wandelpaden in het noorden van het eiland. De wandeling voert langs historische verlaten dorpen en unieke natuurlandschappen, zoals oeroude eikenbossen. Cres is, na Krk, het grootste eiland in de Adriatische Zee en ligt in het noordelijke deel van de Baai van Kvarner.

  • In het kleine historische plaatsje Beli staat het eco-centrum ‘Caput Insulae’. Van hieruit zijn vele wandelingen te maken, onder meer naar de hoogste toppen op het eiland (Gorice, 648 m en Sis, 638m), met een geweldig uitzicht over de hele Kvarner en de buureilanden.
  • Ook het vogelreservaat is een bezoek meer dan waard. In deze omgeving komt nog de witkoppige gier voor.
  • Het beroemde zoetwatermeer Vrana midden op het eiland is een bijzonder natuurfenomeen. Het water staat hoger dan de zeespiegel, maar ook dieper dan de zeebodem, op 74 m diepte.

Cres is te bereiken met de veerboot vanuit Istrië of Krk. Overnachttip: Hotel Kimen ligt pal naast het strand, op ongeveer 10 minuten lopen van het oude centrum van Cres.  Dit duurzame en milieuvriendelijke hotel is bekroond met het Green Key-ecolabel. Het restaurant biedt Kroatische en mediterrane gerechten, evenals regionale specialiteiten.

El Hierro

Sinds 2014 met behulp van windenergie het eerste volledig zelfvoorzienende eiland ter wereld. De 9000 eilandbewoners stoten nu per jaar zo’n 18.000 ton CO2 minder uit. De projectnaam Gorona del Viento verwijst naar de karakteristieke stenen muurtjes die de boeren op het eiland gebruiken om hun gewassen tegen de altijd aanwezige wind te beschermen. El Hierro is het kleinste, meest zuidwestelijke eiland van de Canarische Eilanden.

Op het eiland zijn volop mogelijkheden om te wandelen langs de kraters van de circa 500 vulkanen op het eiland of door de naaldbossen in het zuiden. Andere leuke dingen om te doen:

  • Duiken kan bijvoorbeeld vanaf het waterreservaat bij La Restinga, waar prachtige flora en fauna te vinden is.  Op El Hierro komt nog de beschermde Hierro-reuzenhagedis ‘Lagato gigante de Salmor’ voor. Het dier kan wel 70 cm lang worden en de populatie wordt nu op circa duizend geschat.
  • De vuurtoren van Orchilla ligt in het westen van het eiland El Hierro, volgens oude Europese kaarten  het einde van de wereld,  en is gemakkelijk te bereiken met de auto. Het is een mooie plek om de sterrenhemel te bekijken boven de uitgestrekte Atlantische Oceaan.
  • Het uitzichtpunt Bascos is een perfect uitkijkpunt over de hele vallei El Golfo: een spectaculaire kloof van 15 kilometer breed, met een diepte tot 1.500 meter die ontstaan is door een prehistorische aardverschuiving.

El Hierro is te bereiken met de veerboot vanaf Tenerife. De enige camping op het eiland, La Hoya del Morcillo, ligt midden in een dennenbos. Het beschikt over ruime standplaatsen, maar op aanvraag kan er ook verderop in het bos een tentje worden opgezet.

Faeröer Eilanden

Wil in 2030 het eerste energieneutrale land ter wereld zijn. Alle energie moet dan groen worden opgewekt, inclusief die voor auto’s. Alleen voor de omvangrijke vissersvloot wordt een uitzondering gemaakt. De Faeröer Eilanden (18 stuks, waarvan 17 bewoond) zijn een semi-autonoom land binnen het Koninkrijk Denemarken, en liggen ongeveer halverwege tussen IJsland en Noorwegen en ten noorden van Schotland.

Op de eilandengroep vind je behalve mooie stranden, volop watersportactiviteiten, spectaculaire kliffen en bijzondere vogelsoorten (papegaaiduikers) ook nog lieflijke plaatsjes met gezellige winkel- en uitgaanscentra, musea, en zelfs een voetbalstadion. Te veel om op te noemen dus, alleen al in hoofdplaats Tórshavn is van alles te doen.

  • Hou je van muziek, plan dan zeker je bezoek rond de data van diverse zomer- en openluchtfestivals.
  • Hardlopers kunnen hun hart ophalen bij een van de vele marathons die worden georganiseerd.
  • Botenliefhebbers kijken hun ogen uit bij de jaarlijkse regatta van fraaie klassieke zeiljachten.

Zowel vanuit het westelijke eiland Vágar, te bereiken per vliegtuig, als vanuit Denemarken en IJsland gaan er veerdiensten naar de Faeröer Eilanden. Overnachttip: Het natuurlijke grasdak van het rustige designerhotel Føroyar – waar zelfs weleens schapen op grazen! – past perfect bij de groene omgeving. Alle kamers kijken uit op de Nólsoyfjord en het centrum van Tórshavn, 2 km verderop.

Oleron Islands

Zet natuur op de eerste plaats en dat merk je aan alles. Voor het uitgebreide fietsnetwerk wordt gebruik gemaakt van ecologisch wegdek, regenwater voor openbare toiletten en zonne-energie voor reddingsposten. Île d’Oléron, na Corsica het grootste eiland voor de Franse kust, is een paradijs voor (trek)vogels. Het zachte klimaat bevordert de groei van de rijke flora op het eiland.

Een eiland waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan en je dus heerlijk kunt onthaasten. Naast fietsen volop mogelijkheden om te wandelen, bijvoorbeeld naar/in een van de twee natuurpunten waar je zelf op verkenning kunt gaan om de flora en fauna te ontdekken. Ook zijn er op het eiland een aantal traditionele landbouwbedrijven voor de productie van wijn, geitenkaas, groenten en zout. Meer leuke adressen:

  • Bij de haven van Salines zijn oude houten woningen van de oestervissers te vinden, nu veelal bewoond door kunstenaars en andere creatievelingen. Aan de waterkant zijn een aantal van de oude woningen gezellige restaurantjes gevestigd waar je beslist een keer van de beroemde oesters moet proeven. Met kinderen is het nabije Zoutmuseum leuk om eens te bezoeken.
  • De westkant van het eiland wordt vooral gebruikt om te surfen, zeilen en kajakken op zee.
  • De oostkant is geschikter voor rustzoekers of gezinnen met kinderen. Aan die kant liggen ook een aantal oude militaire bouwwerken zoals Ford Boyard, bekend vanwege  de vele internationale tv-uitzendingen.

Oleron bereik je via de(tol)brug. Natuurcamping Huttopia Oléron les Pins in het plaatsje Saint-Trojan-des-Bains is een kleinschalige camping, die helemaal past in de gemoedelijke sfeer die op het eiland hangt. Je verblijft in luxe bungalowtenten met genoeg ruimte om te eten en te slapen.

Boeken over bomen en meer, het is weer Boekenweek!

Morgen begint de Boekenweek, dit jaar met als thema Natuur. Een goede reden om uitgebreid door de boekhandel te struinen, temeer omdat manlief maandag jarig is. En wie is de grootste natuur- en boekenfan in huis? Precies! Welk boek zou jij uitkiezen? En misschien moeten we ‘m ook maar gelijk een mooie boom cadeau doen op z’n verjaardag?

Met oudste dochter zag ik laatst al de film de Wilde Stad, echt een aanrader, ook als je eigenlijk niet zo van natuurfilms houdt. Het mooie fotoboek dat hiervan is gemaakt verdient een plaatsje in de boekenkast. Naast het fotoboek van de Nieuwe Wildernis natuurlijk, die andere bekende film van plaatsgenoot Ton Okkerse.

Een flinke plank is thuis gevuld met de boeken van Rien Poortvliet. Het museum met de bijzondere tekeningen van deze natuur- en jachtliefhebber (die jawel, ook graag kabouters tekende) hebben we al diverse malen bezocht. Weet je dat het inmiddels is verhuisd naar eiland Tiengemeten? Ook zeker de moeite waard om eens naar toe te gaan. Alle boeken hebben we al, maar de verjaardagskalender nog niet… 🙂

Dichter bij huis is het altijd leuk om vogeltjes te spotten. Dankzij een vogelhuisje met voldoende voer zitten er gelukkig genoeg in onze achtertuin. Manlief heeft geen gids meer nodig om te weten hoe de flierefluitertje allemaal heten, maar als fan van de droge humor van Hans Dorrestijn vindt hij dit misschien wel een erg komisch boek om te hebben.

Geschiedenis is ook een grote passie en dus lijkt dit boek van Andrea Wulf wel erg interessant, over het avontuurlijke leven van ontdekkingsreiziger Alexander von Humboldt (1769-1859). Hij beklom de hoogste vulkaan ter wereld, reisde door Siberië, waar de bevolking aan miltvuur leed, en deed onderzoek in de meest afgelegen gebieden. Met zijn ideeën was hij zijn tijd ver vooruit. Humboldt wist toen al dat menselijk ingrijpen effect heeft op het klimaat. Misschien dus ook een idee voor Krant van de Aarde om hier eens een artikel aan te wijden?

Na het lezen van het boek De man en het hout moest er een timmerhoek worden ingericht in de schuur waarin na een aantal probeersels nu zelfs een heuse viool wordt gebouwd. Het moge duidelijk zijn, na hout en houtbewerking is muziek ook een grote passie. Bij Klokhuis zagen we een bomenluisteraar aan het werk die door aan bomen te luisteren kon horen wat de bomen wilde worden. Eén boom schreeuwde het uit dat ze viool wilde worden. Kijk, zo hoort manlief het graag. Het boek Het verborgen leven van bomen heeft hij nog niet, maar het vervolg over wandelen in het bos klinkt ook erg aansprekend.

Zie je door de bomen het bos, euh, boek nog?Misschien moet ik er tijdens een wandeling nog eens goed over nadenken welke ik ga kopen, lekker mindful! Het boek hiernaast is meer een knip- en plakboek voor mij, daar doe ik manlief geen plezier mee. Misschien toch maar een boekenbon doen zodat hij zelf kan kiezen? Of een boom cadeau doen? In het kader van de Boekenweek wordt er namelijk een Schrijversbos aangeplant in Benthuizen, niet ver hier vandaan. Al voor een paar tientjes heb je daar je eigen boom, mooi idee toch? Kunnen we daar straks al wandelend een boompje opzetten over onze favoriete boeken, hoe geweldig is dat!

Internationale Vrouwendag: het verhaal van Rosie

Als nieuwsgierige journalist mag ik graag kranten lezen, of ze nu een dag of soms al een maand oud zijn. Hoe gedateerd ook, ik ontdek er nog de mooiste pareltjes in. Zoals het verhaal in de Volkskrant over de vrouw die model stond voor de welbekende Amerikaanse We-can-do-it-poster, Rosie genaamd. Op Internationale Vrouwendag zet ik haar graag in het zonnetje.

Naomi Parker Fraley bleek onlangs op 96-jarige leeftijd te zijn overleden, nadat ze pas zeven jaar geleden had ontdekt dat een foto van haar als fabrieksarbeidster model had gestaan voor de wereldberoemde illustratie. Hoe kwam dit zo? Dat vrouwen buitenshuis werkten was ten tijde van de Tweede Wereldoorlog geen vanzelfsprekendheid. Maar in de oorlog moest het wel, omdat veel mannen aan het front vochten. Toch had niet iedere vrouw er trek in om het aanrecht te verruilen voor de lopende band. Reden voor het starten van een grote campagne waarbij vrouwen elkaar opriepen om ook in de fabrieken aan de slag te gaan. Dit alles onder het motto “We can do it!” ofwel: “We kunnen het aan!”

De fotograaf J. Howard Miller maakte foto’s van vrouwelijk fabrieksarbeiders, de zogenoemde Rosie the Riveters: vrouwen die met man en macht hun steentje bijdroegen aan de oorlogsindustrie. Aan de hand van een van deze foto’s werd de bewuste Rosie-poster gemaakt. Per abuis kreeg echter de verkeerde vrouw de credits om model te hebben gestaan. Pas bijna 70 jaar later (!) ontdekte Naomi Parker Fraley tijdens een bezoek aan een oorlogstentoonstelling dat haar foto als uitgangspunt was genomen. En bewoog ze hemel en aarde om alsnog hiervoor erkenning te krijgen. Met succes.

Kijk, van die spirit, daar hou ik van. Het spat van de poster af tot en met de rood-met-witte-stippen hoofddoek aan toe. Daarom had en heeft deze poster ook een speciaal plaatsje in mijn hart. En mede daarom draag ik binnenkort zelf met trots de pruik van Rosie als ik tante Em speel in de bekende musical The Wiz, in de sprankelende bewerking van Martine Bijl. Gek genoeg – of juist niet! – maakt die pruik me gelijk een stuk steviger van mijn zaak: I can do it! Kom je kijken? We spelen op vrijdag 16, zaterdag 17 en zondag 18 maart in totaal vijf voorstellingen in theater het Klooster in Woerden. Komt dat zien!

Kaas en kunst: een uitstapje om van te smullen!

Zeker als je in een echte kaasstad woont, moet je wel van kaas houden, en dat doen wij dan ook!  Of het nu oude of jonge, Franse of Goudse is, alles wordt genietend naar binnen geschoven. Jongste zoon vond het dan ook geen straf toen ik hem vanwege de voorjaarsvakantie meenam naar het ons eigen Stadsmuseum voor een expositie over: Kaas! Het inspireerde ons tot een nageniet-opdracht: maak je eigen stilleven met, hoe kan het ook anders, kaas!

Stadsmuseum

Het stadsmuseum is gevestigd in een voormalig stadhuis, een van de weinig echt origineel oude gebouwen die Woerden nog heeft en mede daarom echt een pareltje in de binnenstad. Oké, de vele trappen maken het wat lastig toegankelijk, maar als je de moeite neemt om helemaal naar boven te klimmen en alle zaaltjes binnen  te lopen, val je van de ene verrassing in de andere. Zelfs het uitzicht heeft volop kunst te bieden… 🙂

Kaas-kunstwerken

Zoonlief wilde graag na het succesvol afronden van de speurtocht (prijs: een stukje kaas!)  de Romeinse schatten op zolder bewonderen terwijl ik rustig alle kaas-kunstwerken nog eens bekeek. Vooral de nieuwe verrasten me, die waren blijkbaar speciaal voor deze expositie gemaakt. Geweldig om te zien dat het nog steeds als een kunst wordt beschouwd om zo’n stukje Hollands goud op het witte doek vast te leggen.

Daar bij die haven…

Via het plein waar zomers de kaasmarkt wordt gehouden en waar nu dus de kaasbel werkloos hangt te wachten tot het weer zover is, liepen we naar de haven. Daar is in een voormalig kaaspakhuis sinds kort een kaasmuseum gevestigd. Het ijs lonkte echter meer dan een bezoek binnen, dus besloten we dat voor een later moment te bewaren. Leuk om met de hele familie eens terug te komen bijvoorbeeld. En ook een idee om zo’n bezoek dan te combineren met  bijvoorbeeld een Tuktuk kaastour of een workshop kaasdrummen, klinkt goed! Ook voor een kazig cadeautje – wat heeft Boska leuke dingen! –  ben je hier aan het goede adres.

Stillevens

Weer thuis gingen we na de warme choco aan de slag met onze eigen kaas-stillevens: zo’n expo werkt toch heel inspirerend. En jongste zoon liet me zien hoe je het principe ‘Less is more’ hierbij toepast: grappig te merken dat hij gevoel voor styling en fotografie heeft! Uiteindelijk riepen we zijn stilleven (middenboven) dan ook als winnaar uit. De prijs? Een boekenlegger, in de vorm van een stukje kaas natuurlijk!